мысли в нем мешались,Трясся ночь он напролет,
И до утра всё стучались
Под окном и у ворот.
Есть в народе слух ужасный:
Говорят, что каждый год
Herkes derin uykudaydı
Coştu dışarıda tipi
Salt köylü tetikte kaldı
Tıkırtılar duymuş gibi.
“Kim o?” – “Aç kapıyı, yahu!”
“Kimsin, zorda birisi mi?
Konuk musun, Tanrı kulu,
Ya da da şeytan elçisi mi?
Bu ev ne kadar bir ev ki,
Dar geliyor bize bile.”
Ve yine de pencereyi
Açtı bitkin elleriyle.
Ay buluttan çıktığında
Çıplak biri divan durdu
Saçlarından damla damla
Çamurlu su akıyordu.
Gözleri – kocaman, açık,
Elleri uzamışlardı,
Pörsük teninde yapışık
Simsiyah yengeçler vardı.
Camdan bakan köylü hemen
Tanıdı bu çıplak ferdi.
Sert bir sesle, lanetleyen:
“Keşke geberesin!” dedi.
Aklını keşmekeş aldı,
Kalpte korku – dağlar kadar;
Şafağa dek gıcırdadı
Pencereler ve kapılar.
Köylü için yıllar boyu
Bir söylenti geldi dile:
С той поры мужик несчастный
В день урочный гостя ждет;
Уж с утра погода злится,
Ночью буря настает,
И утопленник стучится
Под окном и у ворот.
КАЛМЫЧКЕ
Прощай, любезная калмычка!
Чуть-чуть, назло моих затей,
Меня похвальная привычка
Не увлекла среди степей
Вслед за кибиткою твоей.
Твои глаза, конечно, узки,
И плосок нос, и лоб широк,
Ты не лепечешь по-французски,
Ты шелком не сжимаешь ног,
По-английски пред самоваром
Узором хлеба не крошишь,
Не восхищаешься Сен-Маром,
Слегка Шекспира не ценишь,
Не погружаешься в мечтанье,
Когда нет мысли в голове,
Не распеваешь: Ма dov'è,
Галоп не прыгаешь в собранье…
Что нужды? – Ровно полчаса,
Пока коней мне запрягали,
Мне ум и сердце занимали
Твой взор и дикая краса.
Güya ölü konuğunu
Bekliyormuş gelir diye;
Sabah – tanyeri hastaymış,
Gece – rüzgâr ağlamaklı,
Çünkü ölü sarsmaktaymış
Pencereyle kapıları.
BİR KALMUK KADININA
Hoşça kal ey güzel Kalmuk kadını!
Kendini beğenmiş olmama rağmen
Olayazdım alışkanlık kurbanı
Kapılayazdım step büyüsüne ben,
Ve unutayazdım kendimi sende.
Sen ki düz burunlu, geniş alınlı
Çekik gözlü kadın – ve üstelik de
Fransızca hiç mi hiç söz edemeyen,
Reverans yapmayı beceremeyen.
Semaverin karşısına geçerek
Ekmek kesemezsin İngiliz gibi
Sainte Mara’yı da methedemezsin
Ne sınamak haddinedir Shakespeare’i,
Gözlerini kapatarak gizlice
Düşler de kurmazsın boş zamanlarda
Ma dov’é de okumazsın kendince
Şölenlerde görünmezsin art arda.
Ama ne keyifti – step ortamında
Seyretmek atların koşuluşunu!
Ben tüm varlığımla senin yanında
Gördüm güzelliğin vahşi düşünü.
Друзья! не все ль одно и то же:
Забыться праздною душой
В блестящей зале, в модной ложе,
Или в кибитке кочевой?
Я вас любил: любовь еще, быть может,
В душе моей угасла не совсем;
Но пусть она вас больше не тревожит;
Я не хочу печалить вас ничем.
Я вас любил безмолвно, безнадежно,
То робостью, то ревностью томим;
Я
