Rus Şiiri Antolojisi. Ahmet Emin Atasoy

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy страница 19

Автор:
Жанр:
Серия:
Издательство:
Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy

Скачать книгу

тятя! наши сети

      Притащили мертвеца».

      «Врите, врите, бесенята,—

      Заворчал на них отец; —

      Ох, уж эти мне робята!

      Будет вам ужо мертвец!

      Суд наедет, отвечай-ка;

      С ним я ввек не разберусь;

      Делать нечего; хозяйка,

      Дай кафтан: уж поплетусь…

      Где ж мертвец?» – «Вон, тятя, э-вот!»

      В самом деле, при реке,

      Ne yazık ki senin nağmelerinde

      Bir acı depreşir bildik ve derin:

      Mehtaplı bozkırın derinlerinde

      Ölümsüz hayali bir bakirenin.

      Mutluyum ben seni gördüğüm anda

      Ve bu, duyguların en güzelidir.

      Ama sen türküye başladığında

      O hayal yeniden canlanıverir.

      Ey güzel, karşıma geçerek, sakın

      Gamlı Gürcü türküleri okuma:

      Anısı canlanır eski zamanın,

      Uzak bir yaşamın kıyılarında.

1828

      SUDA BOĞULAN ADAM

      Koşuştu eve çocuklar

      Hem de bağıra çağıra:

      “Baba, yetiş, bir ölü var

      Takıldı bizim ağlara.”

      “Defolun, ey yalancılar

      -Diye baba isyan etti-

      Ah, ne huzur, ne rahat var!

      Bir tek ölümüz eksikti!

      Bir de mahkemelik ol da,

      Kurtul kurtulabilirsen!

      Hanım, paltomu ver, durma,

      Gitmem gerek! Hem de hemen…

      “Hani ölü?” – “İşte!” Bir an

      Kalakaldı öyle şaşkın:

      Где разостлан мокрый невод,

      Мертвый виден на песке.

      Безобразно труп ужасный

      Посинел и весь распух.

      Горемыка ли несчастный

      Погубил свой грешный дух,

      Рыболов ли взят волнами,

      Али хмельный молодец,

      Аль ограбленный ворами

      Недогадливый купец?

      Мужику какое дело?

      Озираясь, он спешит;

      Он потопленное тело

      В воду за ноги тащит,

      И от берега крутого

      Оттолкнул его веслом,

      И мертвец вниз поплыл снова

      За могилой и крестом.

      Долго мертвый меж волнами

      Плыл качаясь, как живой;

      Проводив его глазами,

      Наш мужик пошел домой.

      «Вы, щенки! за мной ступайте!

      Будет вам по калачу,

      Да смотрите ж, не болтайте,

      А не то поколочу».

      В ночь погода зашумела,

      Взволновалася река,

      Уж лучина догорела

      В дымной хате мужика,

      Sahiden bir ölü adam

      Atılmış sahile yakın.

      Acınacak bir ceset bu,

      Yüzü mosmor, her yanı şiş.

      Kim bilir sefil ruhunu

      Hakk’a nasıl teslim etmiş?

      Belki balık tutkunuymuş?

      Belki de ayyaşın biri?

      Ya da kalleşçe vurulmuş

      Zengin, dürüst bir efendi.

      Düşündü ‘Bana ne bundan?’

      Sonra tutarak sımsıkı

      Ölüyü çekti kıyıdan

      Yine nehre yaklaştırdı.

      Ardından bir değnek ile

      İtti onu sert dalgaya

      Gitti ölü kendisine

      Mezar ve haç aramaya.

      Coşkun sular üzerinde

      Yüzdü ölü diri gibi

      Köylü eve dönerken de

      Huzursuzluk içindeydi.

      “Düşün peşime, enikler! –

      Dedi sertçe çocuklara –

      Tek söz ederseniz eğer,

      Derinizi yüzerim, ha!”

      Deniz o gece de yine

      Kâh inledi, kâh kükredi

      Bir mum şavkı köy evinde

      Ta sabaha dek titredi.

      Дети спят, хозяйка дремлет,

      На полатях муж лежит,

      Буря воет; вдруг он внемлет:

      Кто-то там в окно стучит.

      «Кто там?» – «Эй, впусти, хозяин!» —

      «Ну, какая там беда?

      Что ты ночью бродишь, Каин?

      Черт занес тебя

Скачать книгу