чеккароққа ўтган Тамара кимгадир қўнғироқ қилиб, шивирлаб қўйишга ҳам улгурди:
– Ҳаммаси жойида, Жора. План «Б». «Қирғоқ»дамиз.
Бу ёғи хамирдан қил суғургандай осон кечди: қизлар очиқ деразадан мушукдай чаққонлик билан ошиб ўтишдики, ҳатто Ғиёснинг кўмаги ҳам керак бўлмади.
Акбарали столга у-бу қўйиб улгурган экан, қолганига Ғиёс кўмаклашди. Столда нон, колбаса, «кола», пишлоқ, помидор-бодринг, битта ароқ шишаси пайдо бўлди.
Ғиёс пиёлаларни тўлдириб ароқ қуйди.
– Қани, танишганимиз учун оламиз!
Улар пиёлаларни чўқиштиришди. Ғиёс ароқни бир кўтаришда ичиб юборди, «оқ» қилганини кўрсатиш учун пиёласини қизларга кўрсатди, кейин мақтанди:
– Бизда биринчисига закуска қилинмайди.
Жилмайиб қўйган Акбарали ўзининг пиёласини столга қайтариб қўйди-да, «кола» тўла пиёладан бир ҳўплади. Буни кўрган қизлар бир-бирига қараб қўйишди.
– «Қизил»ига ўтиб кетибсизми, ака? – жилмайди Дилобар.
– Мен ўзи умуман ичмайман, – деди Акбарали.
Дилобар ҳайрон қолди:
– Наҳотки? Ростдан-а?
– Ҳа, – кулимсиради йигит. – Шунақа айбимам бор.
Тамара одатига кўра шифтга қараб гапирди:
– Бу қизиқ…
– Қани, олинглар, қизлар! – вағирлади Ғиёс. – Шеригимга қараманглар. Ўзи ичмайди, лекин бошқа ҳамма томондан зўр йигит.
– Қанақа томонларини айтяпсиз, Ғиёс ака?
– Э, Дилобархон, буни кейин ўзларинг билиб оласизлар.
Кулги кўтарилди. Қизлар пиёлаларга лаб тегизиб қўйишди. Буни кўрган Ғиёс норози бўлди:
– Э, бунақа ичилмайди-да, жонон қизлар.
– Қанақа ичилади, жонон йигит?
– Мана бундай!
Ғиёс Акбаралининг ҳам пиёласини қўлига олиб, ичиб юборди ва уни ҳам «оқ» қилганини қизларга намойиш этди, кейин яна мақтанди:
– Бизда иккинчисигаям закуска қилинмайди.
Қизлар чапак чалиб юборишди. Ғиёс стол ёнига қўйилган қўл телефонининг тугмачасини босган эди, чет элнинг шовқинли мусиқаси янграй бошлади.
– Энди бир вальсга тушсак, – таклиф қилди Ғиёс.
– Вой, – деб юборди ногоҳ нимадир эсига тушган Дилобар, – машинанинг эшиги очиқ қолди-ку.
Ҳалидан буён стол атрофида ўзини сал ўнғайсизроқ ҳис қилаётган Акбарали шошиб ўрнидан турди:
– Мен бориб қулфлаб келаман.
Бу таклифга Ғиёс «маъқул» маъносида бош ирғади. Акбарали хонадан чиққан маҳал Дилобар кўзлари сузила бошлаган Ғиёсга ишвали қараб қўйгач, сумкачасини очди-да, қалам билан лаб бўёғини чиқазди:
– Ғиёс ака. Танцага тушадиган бўлсак, биз сал у ёқбу ёғимизга қараб олсак дегандик. Ахир онангниям отангга бепардоз кўрсатма деганлар.
– Марҳамат, – йигит кириш эшигининг чап тарафидаги яна бир эшикка ишора қилди: – Ванна сизларнинг ихтиёрингизда.
Дилобар норози бўлиб қош чимирди:
– Э,
