эшик олдида тўрт-бешта бекорчи томошаталаблар тўпланиб олишганди. Шифокор уларни туртиб-суртиб олдинга ўтди.
Хонада эса майкачан Ибодуллаев юзи қонга беланган Акбаралининг қўлларини орқасига қайириб боғламоқда эди.
Оқ халатли Дониёрга кўзи тушган Дилобар ёқасини тутамлаб олган Тамарага шипшиди:
– Эксперт келди.
Эрини кўрган Муқаддам адойи тамом бўлди: ранги қув ўчиб, бутун вужуди қалтираб кетди.
Иккала қиз Дониёрга қараб бараварига шикоят қилишга тушишди:
– Улар бизни зўрламоқчи бўлишди, ака! Зўрламоқчи бўлишди! Қўрқитишди!
Ибодуллаев бир силташда Акбаралини оёққа турғазди. Кўзларини аранг йириб очган ҳайдовчи қаршисида қалт-қалт титраб турган Муқаддамни кўрди-ю, у томон юришга уринди:
– Биз…
Қўтосдай бақувват Ибодуллаев бир силташда Акбаралини бир қоп пахтадай осонлик билан бир қўлида кўтариб олиб, курсига ўтқазиб қўйди.
Дониёр Муқаддамга қаради:
– Бу ерда нима бўляпти?
Муқаддам жон ҳолатда:
– Мен ҳозир сизга ҳаммасини тушунтириб бераман… – деб бошлади.
Аммо Ибодуллаев жуссасига мос унчалик мос келмайдиган чийилдоқ овозда жувоннинг гапини кесди:
– Ўртоқ доктор. Одатдаги ҳол. Дальнобойшиклар меҳмонхонада қолишган, бу ернинг чўталчи қўшмачилари эса, – у нафрат билан Муқаддамга ишора қилди, – шопирларнинг олдига қизларни киритиб юборишган. Нарх масаласида келиша олишмаган ва орада жанжал кўтарилган. Шу.
Бундай талқиндан буткул эсанкираб қолган Муқаддам:
– А-а… – дея эътироз билдиришга ҳаракат қилди, холос.
Ранги бўзариб кетган Дониёр хотинига ўқдай нигоҳини тикди:
– Шу ростми?
– Мен…
– Мен вилоят ободончилик бошқармасининг масъул ходими Ибодуллаевман, – ўзини таништирди майкали эркак. – Мен ҳам онгли бир фуқаро, ҳам ҳокимият вакили сифатида бу меҳмонхонада бўлаётган ифлосликлар ҳақида тегишли идораларга билдирги ёзиб беришга мажбурман, ўртоқ доктор. Марҳамат қилиб исм-фамилиянгиз, иш жойингизни айтсангиз, мен ўз билдиргимда сизни ҳам гувоҳ сифатида тиркаб қўяман. Мен бу ердаги ифлосгарчиликлар шу ерда, шу ҳолида қолиб кетишига йўл қўймайман. Йўл қўймайман!
– Лекин мен… – ожизона эътироз билдиришга уринди Муқаддам, – лекин мен милицияга хабар бердим.
Ибодуллаев бўш келмади:
– Балки сиз хабар берган милиционер ҳам сиздан чўтал олиб турар, а, ўртоқ нозир? Балки тилларингиз бирдир, мен қаёқдан биламан.
– Вой, бу нима деганингиз?
– Бу мен сизни фош этаман деганим, ҳаммангни, меҳмонхонага жойлашиб олган мафияни илдиз-пилдизинг билан қуритаман, деганим. Тушундингизми! Мана, шунча гувоҳим бор! – Вилоят ободончилик бошқармасининг масъул ходими эшик ёнида турган биринчи кишига мурожаат қилди: – Исм-фамилиянгиз нимайди…
«Гувоҳ» сўзини эшитган эшик ёнида турган томошабинлар фавқулодда
