курчаклар.
Сугыш —сугыш уйныйлар
Янәшәдә малайлар.
Бер тегеләй, бер болай,
Кычкырышып чабалар.
Агачтан ясаган мылтыктан
Пых та, пых дип, аталар.
Шундый ямьсез уеннан
Ни кызыгын табалар?
Аңламый кызлар малайларны,
Малайлар, әлбиттә, кызларны.
Аңламаса, аңламас инде,
Ин мөһиме уен ич,
Ә уйнавы шундый рәхәт.
Эх, балачак, балачак,
Кабатланмый торган чак,
Сагынып искә алам һәрчак.
Кыю бәпкә
Бәләкәй генә бер бәпкә
Бөҗәк күреп нык курккан.
Тизерәк йөгереп барган
Әти – әнисе янына.
Кочаклап алды әнисе,
Газиз баласын җәлләп.
Ата – казның ушы китте:
«Бу ни хәл, нинди эш,
Болай булмаска тиеш.
Мин тырышкан булам,
Кирәк булса, сугышып,
Карчыганы да җиңәм.
Яшә миннән үрнәк алып,
Кыю, батыр бул балам».
Бәпкә чыкты шым гына,
Җылы канат астыннан.
Кыю басып атлап китте
Бөҗәк ягына табан.
Барлык көчкәен җыеп,
Кычкырырга ашыкты:
«Мин синнән куркмыйм,
Бөҗәк, белеп тор шуны!».
Үзе тагын йөгерде качырга
Каз канаты артына.
Ярый, шулай булса да —
Кыюлык шуннан башлана.
Икеләтә шатлык
Бүген төнлә йокламадык,
Сарык сагалап чыктык.
Туарга тиеш иде бәрән,
Бәлки, кирәк булыр ярдәм.
Юкка йөредек, йокламый —
Бәрән кабаланмады.
Иртән керсәк абзарга,
Таң калдырды мөгҗизә.
Басып тора ике бәрән,
Берсе ак, берсе җирән.
Көткән идек берәүне,
Туган игезәк бәрән.
Зур рәхмәт инде Ходайга,
Шатлыкны күпләп биргән.
Түземлек – зур көч
Сорама син байлык,
Сорама син дан, бөеклек.
Сора син Ходайдан
Бары тик түземлек.
Түземлек зур көчкә ия,
Түз, бирешмә, әйдә.
Әле кыен икән,
Рәхәт булыр тиздән.
Ходай күтәрә алмаслык
Авырлыклар бирми ул.
Сабыр итеп барсына,
Чын күңелдән риза бул.
Җиңеп чыксаң авырлыкны,
Үзеңә сокланырсың.
Артыр рухи байлыгың —
Сабырлык төбе сары алтын.
Соңгы ветеран
Зәңгәр
