инде какмыйлар.
Бөек Ватан сугышыннан
Бар да кире кайтмады.
Ичмасам, яудан кайтканнар
Озак яшәсен иде.
Бер – бер артлы ветераннар
Китәләр безнең арадан.
Нинди моңсу күренеш —
Ашыкмагыз әле, зинһар.
Сез бит тере шаһитлар,
Кем өчен без парад эшләрбез,
Кемгә кызыл чәчкә бирербез,
Кем өчен яңгырар җырлар?
Дөнья шундый матур —
Рәхмәт әйтәбез сезгә.
Ашыкмагыз әле китәргә,
Шатланып яшик бергә.
Стройда калды соңгы ветеран,
Зинһар, нык бул, бирешмә.
Яу кырында ничек тырышсаң,
Әле дә көч тап яшәргә.
Син безне үткән белән
Тоташтырган корыч җеп.
Өзелә күрмә, берүк,
Озак яшә, горурлык тоеп.
Балта остасы
Һәр авылда бар
Уңган балта остасы.
Агачтан өй сала ул —
Хайран кала барысы.
Селти – селти балтасын,
Иртәдән кичкә кадәр,
Мөгҗизә ясап куя,
Тезеп күп бүрәнәләр.
Ишеген дә ясый белә,
Тезә тәрәзәләрен.
Идән түшәп, башын ябып,
Бетереп куя эшен.
Җил – яңгыр кермәсен
Дип, нык яхшы эшли.
Агачтан челтәр ясап,
Өйнең тышын бизи.
Эшен бигрәк ярата,
Сокланырлык бу кеше.
Авылның матур өйләре —
Аның хезмәт җимеше.
Түккән тир бөртекләрен
Алмаштырсаң алтынга.
Күтәрә алмаслык булып,
Әйләнер иде тауга.
Эх, булсам иде скульптор,
Һәйкәл ясар идем үзем.
«Яшәсен балта остасы!» —
Булыр иде язган сүзем.
Матур мизгел
Яз килә, яз килә,
Карлар эри, су таша —
Менә сиңа бушлай тамаша.
Сыерчык кайтты көньяктан,
Ул сәлам алды барыбыздан.
Яфрак ярды каеннар,
Тиздән чәчкәсен барлар.
Тузганак чәчкә ата —
Дөньяны матурлата.
Кояш елмаеп карый,
Минем күңелемә ярый.
Менә нинди шәп мизгел —
Тормышның кадерен бел.
Сайра, кошчык
Бер кош сайрый һәркөн иртә,
Сокланам тавышына.
Нинди уйлар керде икән
Бәләкәй генә башына?
Бәлки, сөйләп серләрен,
Миннән киңәш көтәдер?
Мин бит белмим кош телен,
Көтеп
