бирелеп хисләргә.
Җыр белән яшәүе рәхәт,
Җырлар бетсә, нишләргә?!
Һәркемнең бу донъяда
Үз эзе була.
Минем дә калыр эзем,
Ходай биргән җырларда.
Тамашачым, сиңа карап,
Рәхәтлек мин кичерәм.
Сез мине бәхетле итәсез,
Мин шуны яхшы беләм.
Җырлыйм әле, җырлыйм әле,
Нык бирелеп хисләргә.
Җыр белән яшәүе рәхәт,
Җырлар бетсә, нишләргә?!
Җырлы гомер бетмәячәк —
Без туганбыз мәңгегә.
Тәбигатьтән үрнәк ал
Ата казны усал дип,
Уйлыйлар барсы да.
Усал түгел, бары тик
Гаиләнең сагында тора.
Ул – бала җанлы ата,
Гаиләсен өзелеп ярата.
Якын килеп кенә кара —
Калкып – очынып тора.
Тәүдә ысылдый ачуланып,
Беренче кисәтү ясый.
Аннары бер кычкырып,
Тамагын куя кырып.
Әгәр аңлый белмәсәң,
Эләктереп ала аягыңнан.
Кереп качканчы өйгә,
Куып йөретә артыңнан.
Исең – акылың китеп торыр,
Кем аны шулай тәрбияләгән?
Кеше булып кеше белмәгәнне,
Каз каян соң өйрәнгән?
Карыйм да табигатькә,
Торам калып гаҗәпкә.
Кошлар белән җәнлекләр
Кешедән яхшырак күренәләр.
Иң зур акыл бирелгән кешегә,
Шулай булгач хур булмыйк.
Безгә табигать үрнәк күрсәтә —
Аңа ихтибар белән карыйк.
Яхшы кәеф
Бер матур саескан
Яңгыр астында калган.
Өстеннән сулар ага,
Бигрәк нык юешләнгән.
Ни хәлләр итәр икән,
Бар микән алмаш күлмәге?
Юк шул, юк башка күлмәк,
Ләкин тыныч аның күңеле.
Яңгырдан соң тирә – як
Матурланган, ямьләнгән.
Табигатькә сокланып, шатланып,
Саескан сикергән дә сикергән.
Башка чарасы калмагач,
Күлмәк үзе кибеп беткән.
Җыен вак – төяккә
Ихтибар бирми саескан.
Төшенкелеккә бирелми ул,
Үзеңне бик җәлләмәскә кирәк,
Бар да үтеп китәр,
Тик түзеп торырга кирәк.
Рәхмәтле булыйк
Шомырт үзенә тапкан
Бик яхшы урын.
Иптәш итеп сайлаган
Күрше алмагачын.
Алмагачка ул сыенган,
Яшәгән, рәхәтләнеп.
Эсседән качкан күләгәсенә,
Җил
