grooter – a jej piersi rosły, zebewogenbij 'tloopen – poruszały się podczas chodzenia). Toch was ze een tenger meisje met een duidelijk kuiltje in haar hals, met duidelijke peesjes en 't begin van haar sleutelbeenderen duidelijk afgeteekend, net als haar zuster. (Jednak była delikatną dziewczyną z wyraźnym zagłębieniem w szyi, z wyraźnymi ścięgnami i początkiem jej obojczyków wyraźnie zarysowanymi, tak jak jej siostra; Tochwaszeeentengermeisje – jednak była delikatną dziewczyną, meteenduidelijkkuiltjeinhaarhals – z wyraźnym zagłębieniem w szyi, metduidelijkepeesjesen 'tbeginvanhaarsleutelbeenderenduidelijkafgeteekend – z wyraźnymi ścięgnami i początkiem jej obojczyków wyraźnie zarysowanymi, netalshaarzuster – tak jak jej siostra). En als ze 't hoofd op zij deed, zag je een diep kuiltje op haar schouder als ze haar losse kiel aan had, die vierkant was uitgesneden. (A gdy odwracała głowę na bok, widziało się głębokie zagłębienie na jej ramieniu, gdy miała na sobie luźną bluzkę, która była kwadratowo wycięta; Enalsze 'thoofdopzijdeed – a gdy odwracała głowę na bok, zagjeeendiepkuiltjeophaarschouder – widziało się głębokie zagłębienie na jej ramieniu, alszehaarlossekielaanhad – gdy miała na sobie luźną bluzkę, dievierkantwasuitgesneden – która była kwadratowo wycięta). In haar bruine gezichtje waren haar oogen zoo wit en zoo donker blauw. (W jej brązowej twarzy oczy były tak białe i tak ciemnoniebieskie; Inhaarbruinegezichtje – w jej brązowej twarzy, warenhaaroogenzoowitenzoodonkerblauw – oczy były tak białe i tak ciemnoniebieskie). Het wit was zooals ik eens de bevroren Zuiderzee gezien heb. (Biel była jak ta, którą kiedyś widziałem na zamarzniętym Zuiderzee; HetwitwaszooalsikeensdebevrorenZuiderzeegezienheb – biel była jak ta, którą kiedyś widziałem na zamarzniętym Zuiderzee). Maar uit 't blauw scheen al de warmte van haar lijfje, dat toch niet koeler werd. (Ale z błękitu promieniowało całe ciepło jej ciała, które jednak nie stawało się chłodniejsze; Maaruit 'tblauwscheenaldewarmtevanhaarlijfje – ale z błękitu promieniowało całe ciepło jej ciała, dattochnietkoelerwerd – które jednak nie stawało się chłodniejsze). En als ze dan met haar handjes op haar rug stond, stevig op de beenen, de voeten een eindje van elkaar, dan zag je de punten van haar schouderbladen en een holte daartusschen, als een gedicht, die de gedachten trok naar verten, als een rivier, die gestrekt ligt, ver, en zich dan wendt en waarvan je 't eind niet ziet. (A kiedy stała z rękami na plecach, mocno na nogach, stopy trochę od siebie, widziało się czubki jej łopatek i zagłębienie między nimi, jak wiersz, który przyciągał myśli do oddali, jak rzeka, która leży daleko, a potem się skręca i której końca nie widzisz; Enalszedanmethaarhandjesophaarrugstond – a kiedy stała z rękami na plecach, stevigopdebeenen, devoeteneeneindjevanelkaar – mocno na nogach, stopy trochę od siebie, danzagjedepuntenvanhaarschouderbladeneneenholtedaartusschen – widziało się czubki jej łopatek i zagłębienie między nimi, alseengedicht – jak wiersz, diedegedachtentroknaarverten – który przyciągał myśli do oddali, alseenrivier – jak rzeka, diegestrektligt, ver, enzichdanwendt – która leży daleko, a potem się skręca, enwaarvanje 'teindnietziet – i której końca nie widzisz). En als ze haar hals boog, ze droeg 't haar nu opgenomen, dan keek de God van hemel en aarde even op van z'n eeuwige contemplatie der eeuwige landen en zeeën en leunde z'n hoofd op z'n rechterhand, die steunde op z'n dij, de duim onder den kin en de wijsvinger langs zijn wang en aanschouwde het bruine knobbeltje boven de holte, die een gedicht was en de kleine haartjes die glinsterden in de zon en glimlachte. (A kiedy pochylała szyję, teraz miała włosy spięte, wtedy Bóg nieba i ziemi spojrzał na chwilę ze swojej wiecznej kontemplacji wiecznych ziem i mórz i oparł głowę na prawej ręce, która opierała się na udzie, kciuk pod brodą, a palec wskazujący wzdłuż policzka, i podziwiał brązowy guziczek nad zagłębieniem, który był wierszem, i małe włoski, które lśniły w słońcu, i uśmiechnął się; Enalszehaarhalsboog – a kiedy pochylała szyję, zedroeg 'thaarnuopgenomen – teraz miała włosy spięte, dankeekdeGodvanhemelenaardeevenop – wtedy Bóg nieba i ziemi spojrzał na chwilę, vanz'neeuwigecontemplatiedereeuwigelandenenzeeën – ze swojej wiecznej kontemplacji wiecznych ziem i mórz, enleundez'nhoofdopz'nrechterhand – i oparł głowę na prawej ręce, diesteundeopz'ndij – która opierała się na udzie, deduimonderdenkinendewijsvingerlangszijnwang – kciuk pod brodą, a palec wskazujący wzdłuż policzka, enaanschouwdehetbruineknobbeltjebovendeholte – i podziwiał brązowy guziczek nad zagłębieniem, dieeengedichtwas – który był wierszem, endekleinehaartjesdieglinsterdenindezon – i małe włoski, które lśniły w słońcu, englimlachte – i uśmiechnął się). Daarna keek hij weer ernstig langs z'n voeten en zag zijn Rijn wenden tusschen zijn bergen en peinsde: "Hoe was hij er ook weer toe gekomen, 't