denzelfden hoed op – i ten sam kapelusz, en schilfertjes op z'n kraag – z łuskami na kołnierzu). Nu heeft hij een zakdoek om z'n boordje gelegd, voor 't zweten. (Teraz ma chusteczkę wokół kołnierza, żeby się nie pocić; Nu heeft hij een zakdoek om z'n boordje gelegd – teraz ma chusteczkę wokół kołnierza, voor 't zweten – żeby się nie pocić). Z'n wandelstok zetti een heel eind van z'n lichaam neer. (Jego laska stoi daleko od jego ciała; Z'n wandelstok zetti een heel eind van z'n lichaam neer – jego laska stoi daleko od jego ciała). Z'n grauwige bakkebaarden wandelen mee. (Jego szare bokobrody idą razem z nim; Z'n grauwige bakkebaarden – jego szare bokobrody, wandelen mee – idą razem z nim).
God van hemel en aarde, van land en zee, neem deze benauwenis van mij weg, schep 'm op uw ééne hand van 't Damrak en leg 'm zoetjes neer op een belt, bij blauwe pannen zonder bodems en vertrapte blikjes en verroeste hoepels van vaten en asch en garnalendoppen, ergens waar ik nooit kom. (Boże nieba i ziemi, lądu i morza, zabierz ode mnie to przygnębienie, podnieś je jedną ręką z Damraku i połóż je delikatnie na hałdzie, przy niebieskich garnkach bez dna i zdeptanych puszkach oraz zardzewiałych obręczach beczek i popiele oraz łupinach krewetek, gdzieś, gdzie nigdy nie bywam; God van hemel en aarde, van land en zee – Boże nieba i ziemi, lądu i morza, neem deze benauwenis van mij weg – zabierz ode mnie to przygnębienie, schep 'm op uw ééne hand van 't Damrak – podnieś je jedną ręką z Damraku, en leg 'm zoetjes neer op een belt – i połóż je delikatnie na hałdzie, bij blauwe pannen zonder bodems en vertrapte blikjes en verroeste hoepels van vaten en asch en garnalendoppen – przy niebieskich garnkach bez dna i zdeptanych puszkach oraz zardzewiałych obręczach beczek i popiele oraz łupinach krewetek, ergens waar ik nooit kom – gdzieś, gdzie nigdy nie bywam).
Nu kan mijn geest mijn verdomde zelf verlaten en recht naar boven gaan als blauwe rook in een stillen zomeravond, als een verre koe klagelijk loeit. (Teraz mój duch może opuścić moje przeklęte ja i wznieść się prosto w górę jak niebieski dym w cichy letni wieczór, jak daleka krowa żałośnie ryczy; Nu kan mijn geest mijn verdomde zelf verlaten – teraz mój duch może opuścić moje przeklęte ja, en recht naar boven gaan als blauwe rook in een stillen zomeravond – i wznieść się prosto w górę jak niebieski dym w cichy letni wieczór, als een verre koe klagelijk loeit – jak daleka krowa żałośnie ryczy).
En nu is alles weg dat geweest is en ik ben Dora en in een nieuwe wereld, die dezelfde is als de oude, maar gezien van de voeten des Vaders, van waar ik ook neerzie op Dora, die ikzelf ben, een vrouw nu, een meisje, zoolang de genade duurt. (A teraz wszystko, co było, zniknęło i jestem Dorą w nowym świecie, który jest taki sam jak stary, ale widziany z perspektywy stóp Ojca, skąd również patrzę na Dorę, którą jestem, kobietą teraz, dziewczyną, dopóki trwa łaska; En nu is alles weg dat geweest is – a teraz wszystko, co było, zniknęło, en ik ben Dora en in een nieuwe wereld – i jestem Dorą w nowym świecie, die dezelfde is als de oude – który jest taki sam jak stary, maar gezien van de voeten des Vaders – ale widziany z perspektywy stóp Ojca, van waar ik ook neerzie op Dora, die ikzelf ben – skąd również patrzę na Dorę, którą jestem, een vrouw nu, een meisje, zoolang de genade duurt – kobietą teraz, dziewczyną, dopóki trwa łaska).
En zooals de wereld thans nieuw is voor mij, zoo lag ze nieuw en maagdelijk en goedertieren uitgespreid voor Dora na dien dag. (A tak jak świat jest teraz nowy dla mnie, tak leżał nowy, dziewiczy i dobroduszny przed Dorą tamtego dnia; En zooals de wereld thans nieuw is voor mij – a tak jak świat jest teraz nowy dla mnie, zoo lag ze nieuw en maagdelijk en goedertieren uitgespreid voor Dora na dien dag – tak leżał nowy, dziewiczy i dobroduszny przed Dorą tamtego dnia). O, ze aanvaardde 't wonder, maar ze begreep 't niet en ze begreep zich zelven niet, zooals de aarde zich zelve niet begrijpt, waaruit 't koren groeit, dat groen is en geel wordt en wordt gemaaid en de hooge garven staan op de gele stoppels en de aarde weet er niet van. (O, przyjęła ten cud, ale go nie rozumiała i nie rozumiała samej siebie, tak jak ziemia nie rozumie samej siebie, z której rośnie zboże, które jest zielone, a potem żółknie i jest koszone, a wysokie snopy stoją na żółtych ścierniskach i ziemia o tym nie wie; O, ze aanvaardde 't wonder – o, przyjęła ten cud, maar ze begreep 't niet en ze begreep zich zelven niet – ale go nie rozumiała i nie rozumiała samej siebie, zooals de aarde zich zelve niet begrijpt – tak jak ziemia nie rozumie samej siebie, waarin 't koren groeit, dat groen is en geel wordt en wordt gemaaid – z której rośnie zboże, które jest zielone, a potem żółknie i jest koszone, en de hooge garven staan op de gele stoppels – a wysokie snopy stoją na żółtych ścierniskach, en de aarde weet er niet van – i ziemia o
