rel="nofollow" href="#i000004180000.jpg"/>Mocno przyciskając sznur dłonią, aby zapobiec jego samoczynnemu rozplątaniu się, zwolnij uchwyt drugiej ręki. Sznur powinien być mocno skręcony.
Etap 5
Chwyć sznur na końcach splecenia i skręcaj obie części włókna ze sobą, aż osiągniesz długość 4–5 centymetrów od krótszego końca. Dołóż do krótszego końca kolejne włókno i powtórz cały proces – nowe włókno automatycznie wplecie się w gotową już część sznura. Gdy plecionka będzie gotowa, zwiąż luźny koniec sznura, aby się sam nie rozplątał. Jeśli jest za gruby, możesz związać wolny koniec oddzielnym kawałkiem sznurka.
Tak powstały sznur będzie znacznie wytrzymalszy niż poszczególne włókna, ale możesz go dodatkowo wzmocnić przez złożenie gotowego sznura i powtórzenie całego procesu skręcania. Pamiętajmy tylko, aby skręcać w przeciwnym kierunku niż na początku.
Sznur jest wykonany. Teraz musisz się dowiedzieć, jak go używać. W zasadzie do niczego ci się on nie przyda, jeśli nie opanujesz sztuki wiązania węzłów. Są setki różnych węzłów i mógłbyś poświęcić pół życia na naukę ich wszystkich. Lepiej więc będzie dobrze poznać kilka podstawowych i umieć stosować je w praktyce! Poniżej opisuję węzły, które uważam za najbardziej uniwersalne. Oto one – dziesięć najpopularniejszych węzłów Beara.
To prawdopodobnie najbardziej przydatny ze wszystkich węzłów, pozwalający utworzyć pętlę na jednym końcu liny z gwarancją, że węzełami się nie rozluźni, ani nie zaciśnie. Można zawiązać go bardzo szybko i łatwo jest się go nauczyć – wystarczy poznać „zabawę w króliczka”.
1. Norka królika
2. Królik wychodzi
3. Królik biegnie wokół drzewa
4. Królik wraca do norki
Jeśli od tego węzła ma zależeć twoje życie, na końcu zawiąż supeł (półsztyk), co zapewni stuprocentowe bezpieczeństwo węzła.
Może nie tyle węzeł, ile wygodny sposób przechowywania liny, który nie pozwala się jej zaplątać.
Węzeł służący do przywiązywania liny do żerdzi lub masztu.
Przydatny do zawiązywania torby lub worka.
Ten węzeł jest łatwy do opanowania i – co ma duże znaczenie – do rozwiązania. Bardzo popularny wśród wspinaczy i żeglarzy, ale z pewnością znajdziesz dla niego zastosowanie także podczas wędrówki. Jest szczególnie przydatny, gdy górną pętlę będziesz chciał nawlec na maszt.
Węzeł ten sprawdza się przy wznoszeniu różnych konstrukcji, bo pozwala połączyć ze sobą dwie żerdzie. Jest szybszy i prostszy do zrobienia niż węzeł namiotowy, ale gdy już go zawiążesz, powinieneś wzmocnić go kilkoma supłami – w przeciwnym wypadku może się rozluźnić, gdy zniknie obciążenie.
To najlepszy węzeł konstrukcyjny, za pomocą którego można przywiązać nawet urwany przewód chłodnicy. Jest bardzo solidny, ale nie da się go rozwiązać – gdy przestanie ci być potrzebny, będziesz musiał go przeciąć.
Jeden z najpopularniejszych węzłów, służący łączeniu dwóch kawałków liny tej samej grubości. Łatwo go rozwiązać. Jeśli chcesz go wzmocnić, na każdym końcu zawiąż dodatkowo supeł.
Ten węzeł również służy do łączenia dwóch kawałków liny, ale w przeciwieństwie do węzła płaskiego, można za jego pomocą łączyć fragmenty liny o różnej grubości.
Węzeł doskonały do przeciągania drewna i innych przedmiotów, a także do mocowania. Obciążony zaciska się, natomiast po rozluźnieniu liny łatwo można go rozwiązać.
Jeśli planujesz pozostać w obozie przez dłuższy czas, zawsze warto poświęcić nieco czasu na konstrukcję kilku przedmiotów zapewniających dodatkowy komfort. Nie mówię tu o telewizorze, ale o tak podstawowych sprawach jak łóżko czy umywalka. Nie możesz zabrać ze sobą zlewu, ale wystarczy odrobina wyobraźni, aby zbudować naprawdę wspaniałe rzeczy z prostych i łatwych do znalezienia naturalnych materiałów. Konstruowanie tych przedmiotów na jedną noc nie ma sensu, ale jeśli zamierzasz korzystać z obozu nieco dłużej, każde takie udogodnienie będzie mile widziane. Przy budowaniu mebli obozowych nie ma sztywnych zasad – trzeba improwizować, co oczywiście również jest elementem całej zabawy. Ale na początek podpowiem ci kilka możliwości.
Całkiem prawdopodobne, że masz ze sobą jakiś nadmuchiwany materac, a jeśli czytałeś moje wskazówki znajdujące się na stronie 30, to wiesz już, jak ważne jest, aby ciało nie stykało się z ziemią. Niestety, każdy dmuchany materac może nasiąknąć wodą, co nie stanowi problemu, jeśli używasz go w połączeniu z workiem biwakowym (patrz strona 30), ale nie jest zbyt miłe, jeśli śpisz pod brezentową płachtą. Nawet jeśli poduszka powietrzna skutecznie nie dopuszcza wilgoci do ciała, mokry materac to nic przyjemnego: po zwinięciu może pokryć się pleśnią i zacząć nieprzyjemnie pachnieć.
Rozwiązaniem tego problemu jest wykonanie obozowego łóżka, co jest o wiele łatwiejsze, niż można by sądzić.
Etap 1
Znajdź dwie solidne kłody długości około metra i ułóż je równolegle na wysokości głowy i stóp, około 15 centymetrów od górnej i dolnej krawędzi materaca (jeśli więc materac ma 2 metry, ułóż kłody w odległości 2 metrów i 30 centymetrów od siebie).
Etap 2
Teraz poszukaj kilku długich i prostych gałęzi grubości mniej więcej nadgarstka, połóż je na kłodach i przywiąż węzłem zaciskowym (patrz strona 70), tak by tworzyły podwyższenie. Możesz także na poprzecznych kłodach zrobić nacięcia i osadzić w nich nieruchomo żerdzie. Na drewnianej
We wspinaczce nazywany węzłem skrajnym tatrzańskim.
