brakuje) i doszedł do wniosku, że potrzebuje kilku niewielkich żerdzi, na których mógłby zawiesić brezent. Uzbrojony w parang zanurzył się w zarośla w poszukiwaniu odpowiednich drzewek.
Gdyby miał jakiekolwiek doświadczenie w życiu w dżungli, wiedziałby, że po pierwsze tępy parang jest o wiele bardziej niebezpieczny niż ostry, a po drugie, maczeta, chociaż jest świetnym i uniwersalnym narzędziem, akurat do tego zadania nie najlepiej się nadaje. Gdy znalazł w końcu odpowiednie drzewka, próbował je ściąć, ale szybko okazało się, że w gęstwinie trudno o porządny zamach. Coraz bardziej sfrustrowany tym, że nie udaje mu się ściąć nawet najmniejszego drzewka, zaczął wkładać w swoje uderzenia coraz więcej siły. Ostry parang w rękach doświadczonej osoby przeciąłby młode drzewka i gałęzie bez trudu. Niestety, ten parang był tępy… bardzo tępy.
W końcu jednak mu się udało. Parang zatoczył łuk i przebił się przez gęstwinę, przeciął drzewko, które miało posłużyć za masz prowizorycznego namiotu… i spodnie. Ostrze wbiło się w nogę i zatrzymało w końcu na twardej kości w kolanie. Dlaczego doszło do tego wypadku? Dlatego że ostrze było tępe, a żołnierz używał nadmiernej i niekontrolowanej siły. Ze względu na gęstwinę powinien był użyć piły, w którą także był przecież wyposażony. W efekcie trzeba go było ewakuować helikopterem do najbliższego szpitala.
Noże, siekiery i piły nie są niebezpieczne same w sobie – to ludzie czynią je takimi. Narzędzia te wymagają dbałości, czyszczenia i ostrzenia, ale przede wszystkim ćwiczeń we właściwym ich użytkowaniu. Jeśli nabierzesz odpowiedniej wprawy, będą ci dobrze służyły i sprawią, że twoja wyprawa stanie się łatwiejsza i wygodniejsza.
I uwaga na koniec. Nóż to nie jest przedmiot, którym można się chwalić i z którym należy się obnosić. Nóż, siekiera i piła mają ci służyć. To nie są symbole statusu ani trofeum. To narzędzia, które pomagają wykonać różne czynności – tylko tyle. Opiekuj się nimi, naucz się z nich korzystać, szanuj je, a one będą ci dobrze służyć.
Rozdział 3
SZTUKA OBOZOWANIA
Niewiele jest rzeczy równie przyjemnych jak promienie słońca błądzące po twarzy, czyste górskie powietrze i nocleg pod rozgwieżdżonym niebem. Ale słońce nie zawsze świeci, a deszczowe chmury mogą przysłonić gwiazdy. Krótko mówiąc, natura nie zawsze jest przyjacielem, dlatego należy umieć odpowiednio się ochronić. Jak często mówiliśmy w wojsku, niewygodnie to może mieć każdy głupiec.
W tym rozdziale omówimy nie tylko dobór najlepszego miejsca na obozowisko, ale także różne rodzaje schronień – zarówno tych naturalnych, jak i zrobionych ręką ludzką. Następnie dam ci kilka wskazówek na temat budowy schronień przy użyciu dostępnych pod ręką materiałów.
Podczas wędrówki najwięcej czasu spędzisz w namiocie. Będziesz w nim spał, chował się przed złą pogodą, odpoczywał oraz – w zależności od rodzaju namiotu – przyrządzał posiłki. To oznacza, że miejsce rozbicia namiotu powinieneś starannie wybrać. Kilka minut poświęcone na sprawdzenie terenu i okolicy może później oszczędzić ci wielu problemów. Poniżej przedstawiam najważniejsze rzeczy, które musisz wziąć pod uwagę, ale miej świadomość, że trudno o miejsce idealne (to właśnie część całej frajdy w obcowaniu z dziką przyrodą), co oznacza zgodę na pewne kompromisy.
Nie muszę chyba pisać o tym, że lepiej się wyśpisz na płaskim gruncie niż na stromiźnie, ale to jeszcze nie wszystko na ten temat. Łagodne nachylenie ułatwi odpływ wody deszczowej, dzięki czemu nocleg nie zamieni się w bagienny koszmar. Jeżeli musisz rozbić obóz na płaskim terenie, spróbuj przynajmniej znaleźć takie miejsce, w którym grunt jest chłonny i będzie mógł przyjąć każdą ilość wody deszczowej. Sprawdzamy to, wbijając śledzia: ziemia powinna być na tyle miękka, by kołek się wbił, ale nie aż tak błotnista i podmokła, by schował się w całości. Jeżeli obozujesz w jakimś obniżeniu terenu, mogą ci przeszkadzać muszki i mgła. Lepiej rozbić namiot nieco wyżej, ale nie na tyle wysoko, by maszty ściągały pioruny podczas burzy. (Zetknąłem się kiedyś w kostarykańskiej dżungli z człowiekiem, którego spotkała właśnie taka przygoda. Opisywał, jak z przerażeniem zasłonił sobie ręką twarz, ale błysk był tak potężny, że przez zamknięte powieki widział kości swojej dłoni. Miał wiele szczęścia, że w ogóle przeżył).
Z rozmysłem wybieraj miejsce na obozowisko, tak aby mieć blisko do wszystkich udogodnień, które zapewnia przyroda.
Zanim rozbijesz obóz, sprawdź, z której strony najczęściej wieje. Namiot rozbij tyłem do tego kierunku, dzięki czemu zyskasz zaciszne schronienie. Nie wybieraj miejsca zbyt odsłoniętego, bo silne porywy wiatru mogą zniszczyć obóz (a burze i wichury zawsze przydarzają się około trzeciej nad ranem, gdy wszyscy smacznie śpią w swoich ciepłych śpiworach!), ale z drugiej strony, wokół namiotu powinno być nieco wolnej przestrzeni, by zapewnić swobodną cyrkulację powietrza i by słońce szybciej osuszało grunt po nocnej ulewie.
Nic nie zmęczy cię szybciej niż dalekie wyprawy po drewno lub wodę. Jeśli więc jest to możliwe, obóz rozbij w niedużej odległości od zasobów jednego i drugiego.
Chociaż bliskość lasu, będącego źródłem drewna na opał, jest korzystna, to namiotu nie należy rozbijać w pobliżu martwych drzew; ani nawet żywych, które mają duże, zwisające i stare konary. Podczas burzy mogą się one odłamać i spaść. To samo dotyczy drzew, które pochylają się złowrogo w stronę namiotu.
Jeśli rozbiłeś obóz na zboczu, sprawdź, czy powyżej namiotu nie ma luźnych głazów. Upewnij się też, że znajdujesz się odpowiednio daleko od strumienia lub innego zbiornika wody, która po obfitych opadach mogłaby wystąpić z brzegów.
Większość zwierząt będzie cię omijała szerokim łukiem, ale warto na wszelki wypadek sprawdzić, czy w pobliżu nie ma ich ścieżek lub nor.
Gdy już wybierzesz lokalizację obozowiska, warto poświęcić chwilę na odpowiednie jego rozplanowanie. Przede wszystkim między namiotami należy zachować wystarczającą ilość wolnej przestrzeni, która zapewni poczucie prywatności (ludzie lubią mieć swoją strefę prywatną). Następnie trzeba się zastanowić nad lokalizacją takich miejsc jak kuchnia obozowa i miejsce do rąbania drewna.
Rozłóż brezent podłogowy, ale nie wbijaj jeszcze żadnych śledzi. Zacznij od uważnego zbadania gruntu. Usuń wszelkie kamienie, gałęzie lub grudki ziemi. Zrób to dokładnie: teraz może ci się wydawać, że są to drobne kamyczki, ale po kilku godzinach będziesz miał wrażenie, że śpisz na Stonehenge! (Gdy jestem zmęczony, często pomijam tę czynność, ale zawsze potem tego gorzko żałuję).
Gdy ziemia będzie już czysta, wbij śledzie w rogach namiotu, zanim jeszcze postawisz maszt lub zaczniesz montować stelaż. Dzięki temu będziesz miał możliwość zmiany położenia namiotu, zanim wbijesz pozostałe kołki i zamocujesz tropik. Wygląd rozbitego namiotu powinien powiedzieć ci, czy wszystko zrobiłeś prawidłowo: namiot powinien być symetryczny,
