w stanie sprowadzić ich z powrotem? Gdyby medium działało jedynie poprzez mentalne impulsy uczestników, ewidentne jest, że w takich okolicznościach zebranie wszystkich sił powinno być bodźcem do jego jasnowidzenia. Jeśli więc nie ulega pragnieniom osób zgromadzonych, wspieranych przez swoją własną wolę, oznacza to, że działa nań jakaś siła niezależna od niego i otaczających go ludzi – w tej właśnie sytuacji widzimy, że ów wpływ jest niezależny i zachowuje swoją indywidualność.
XVII
Sceptycyzm wobec teorii spirytystycznej, gdy nie wynika z zaplanowanej opozycji, za którą stoi czyjś interes, niemal zawsze ma źródło w niepełnej znajomości faktów, która jednak nie przeszkadza niektórym ludziom wypowiadać się w tym temacie tak, jakby znali go doskonale. Można mieć dobre intencje, a nawet być osobą wykształconą, a jednak wydawać niewłaściwy osąd. A pierwszą oznaką błędnej oceny jest wiara we własną nieomylność. Wiele osób postrzega również manifestacje spirytystyczne jedynie na zasadzie ciekawostki. Mamy nadzieję, że dzięki lekturze tej książki odnajdą w tych dziwnych zjawiskach coś więcej niż zwykłą rozrywkę.
Nauka spirytystyczna składa się z dwóch części: jednej – eksperymentalnej, dotyczącej ogólnie manifestacji, drugiej – filozoficznej, opisującej manifestacje inteligentne. Każdy, kto obserwował tylko tę pierwszą, patrzy z pozycji kogoś, kto poznał fizykę jedynie poprzez eksperymenty prowadzone dla rozrywki, nie zgłębiwszy jednocześnie całej tej dziedziny. Prawdziwa teoria spirytystyczna opiera się na naukach przekazanych przez Duchy, a wiedza zawarta w tych naukach jest zbyt poważna, by poznawać ją w inny sposób niż poprzez dogłębne i ciągłe studia prowadzone w ciszy i skupieniu. Jedynie zachowując ten warunek, możemy obserwować nieskończoną liczbę faktów i niuansów, umykających osobom prowadzącym powierzchowne obserwacje, a pozwalających wyrobić sobie opinię na ich temat. Gdyby jedynym skutkiem, który wywoła ta książka, było pokazanie, jak poważna jest to kwestia i jeśli spowodowałaby ona, że ludzie zaczną studiować ten temat, będzie to już wiele i będziemy cieszyć się, że to nas wybrano, by wypełnić to zadanie, za które nie przypisujemy sobie zresztą osobistych zasług, jako że zawarte w tym dziele zasady nie zostały przez nas stworzone. Uznanie należy się w całości Duchom, które je podyktowały. Mamy nadzieję, że książka ta przyniesie jeszcze jeden skutek – poprowadzi ludzi pragnących zdobywać wiedzę, pokazując im, jak wielki i wspaniały cel mają te studia: prowadzą one do postępu poszczególnych osób i całego społeczeństwa, gdyż wskazują drogę, która ich do niego doprowadzi.
Zakończmy ostatnim stwierdzeniem. Astronomowie, badając kosmos, znaleźli między ciałami niebieskimi próżnię, która nie jest uzasadniona i stoi w sprzeczności z prawami całości. Podejrzewali, że te puste miejsca muszą być wypełnione światami, które umykają naszym oczom. Z drugiej strony zaobserwowali pewne skutki, których przyczyna była nieznana i powiedzieli sobie: musimy mieć do czynienia z jakimś światem, gdyż takie puste miejsce nie może istnieć – skutki te muszą mieć swoją przyczynę. Oceniając przyczynę na podstawie skutku, mogli określić jej poszczególne części, a potem pojawiły się fakty potwierdzające ich przewidywania. Zastosujmy to rozumowanie do innego rodzaju idei. Jeśli obserwujemy szereg istot, zauważamy, że stanowią one nieprzerwany i nierozerwalny ciąg od czystej materii po inteligentnego człowieka. Ale między człowiekiem i Bogiem, który jest we wszystkim alfą i omegą, istnieje przecież ogromna pusta przestrzeń! Czy myślenie, że na człowieku kończą się ogniwa tego łańcucha, jest racjonalne? Że bez żadnych pośrednich stadiów przebywa odległość, która dzieli go od nieskończoności? Rozum podpowiada nam, że między człowiekiem i Bogiem muszą istnieć inne stopnie, podobnie jak podpowiedział astronomom, że pośród znanych światów, musiały znajdować się światy nieznane. Która filozofia wypełniła tę pustkę? Spirytyzm pokazuje nam, że zapełniają ją istoty wszystkich rzędów ze świata niewidzialnego i że są one nikim innym jak ludźmi, którzy osiągnęli różne stopnie rozwoju prowadzące ich ku doskonałości. Wówczas wszystko się łączy, wszystko się zamyka – od alfy po omegę. Wy, którzy podajecie w wątpliwość istnienie Duchów, wypełnijcie pustkę, którą one zajmują. A wy, którzy z tego drwicie, spróbujcie zaśmiać się z dzieł Boga i z jego wszechmocy!
Allan Kardec
Zjawiska wykraczające poza prawa powszechnie znanej nauki ukazują się nam wszędzie i wyjawiają w swojej przyczynie działanie wolnej i inteligentnej woli.
Rozum podpowiada, że inteligentny skutek musi mieć za przyczynę jakąś siłę inteligentną, a fakty dowiodły, że ta siła może nawiązać kontakt z ludźmi za pomocą fizycznych znaków.
Siła ta, zapytana o swoją naturę, stwierdziła, że należy do świata istot duchowych, które opuściły ludzką powłokę cielesną. W ten sposób przekazana została teoria Duchów.
Komunikacja między światem duchowym i fizycznym jest częścią natury i nie stanowi żadnego nadprzyrodzonego zjawiska. To dlatego odnajdujemy jej ślady u wszystkich ludów i we wszystkich epokach. Dziś jest powszechna i widoczna dla każdego.
Duchy zapowiadają, że nadszedł czas wyznaczony przez Opatrzność, by zamanifestowały się wszystkim, a jako że są wysłannikami Boga i wykonawcami Jego woli, ich misja polega na uczeniu i oświecaniu ludzi, dzięki czemu rozpoczynają nową erę dla odnowienia ludzkości.
Książka ta jest zbiorem ich nauk. Została napisana z nakazu i pod dyktando Duchów wyższych, by nadać podstawy racjonalnej filozofii, pozbawionej stereotypów wynikających ze stronniczości. Nie zawiera niczego, co nie wyrażałoby ich myśli i nie zostało poddane ich kontroli. Jedynie sam porządek i rozkład metodyczny tematów, tak samo jak uwagi i forma niektórych części tekstu są dziełem tego, kto otrzymał misję, by tę książkę opublikować.
Spośród wielu Duchów, które miały swój wkład w powstanie tego dzieła, niektóre żyły w różnych epokach na Ziemi, gdzie głosiły i praktykowały cnotę i mądrość. Imiona innych nie należą do żadnej postaci, której pamięć zachowała historia, ale ich wielkość potwierdzona jest czystością przekazywanych przez nie teorii i zgodnością z naukami pozostałych, noszących szanowane nazwiska.
Oto jakimi słowami przekazały pisemnie, za pośrednictwem kilku mediów, misję napisania tej książki:
„Zajmij się z gorliwością i wytrwałością pracą, której podjąłeś się z naszym wsparciem, gdyż to my jesteśmy odpowiedzialni za jej wykonanie. Postawiliśmy w niej fundamenty nowego budynku, który wznosi się i ma pewnego dnia połączyć wszystkich ludzi w jednym uczuciu miłości i miłosierdzia. Ale zanim ją rozpowszechnisz, przejrzymy ją wspólnie, by sprawdzić wszystkie jej szczegóły.
Będziemy z tobą zawsze, gdy o to poprosisz, i pomożemy ci w twoich pozostałych zajęciach, gdyż jest to jedynie część misji, która została ci powierzona i którą wyjawił ci już jeden z nas.
Pośród nowych nauk, które ci przekazano, znajduje się jedna, którą musisz zachować dla siebie samego, dopóki nie dostaniesz nowego polecenia. Wskażemy ci, kiedy nadejdzie moment, by opublikować tę książkę – w międzyczasie analizuj wypływające z niej nauki, by być gotowym, gdy damy ci znać.
Umieścisz na początku książki winorośl, którą
