pozwól, by cię zniechęciła krytyka. Znajdziesz zajadłych przeciwników, zwłaszcza pośród ludzi mających interes w popełnianiu nadużyć. Odnajdziesz ich nawet pośród Duchów, gdyż te, które nie są jeszcze całkowicie uwolnione od materii, z powodu swojej złośliwości lub niewiedzy starają się często siać wątpliwości. Ale idź dalej. Wierz w Boga i krocz z ufnością przed siebie. Będziemy przy tobie, by podtrzymywać cię na duchu, a chwila, gdy prawda dotrze wszędzie, jest już blisko.
Pycha niektórych ludzi, którzy myślą, że wiedzą wszystko i chcą wyjaśnić każdą rzecz na swój sposób, sprawi, że pojawią się różne przeciwne opinie. Ale wszyscy, którym przyświecać będzie wielka zasada głoszona przez Jezusa, połączą się w tym samym uczuciu umiłowania dobra i zjednoczą się braterskimi więzami, które ogarną cały świat. Pozostawią na boku nędzne dysputy o słowa, by zająć się wyłącznie tym, co ważne, a sama filozofia będzie pod względem treści zawsze identyczna dla wszystkich tych, którzy otrzymają przekazy od Duchów wyższych.
To dzięki wytrwałości uda ci się zebrać owoce swojej pracy. Przyjemność, jaką będziesz odczuwał, widząc, jak ta filozofia – właściwie zrozumiana – rozpowszechnia się, będzie dla ciebie nagrodą, której pełną wartość poznasz być może bardziej w przyszłości niż teraz. Nie martw się więc cierniami i kamieniami, które sceptycy rozrzucą ci na drodze. Zachowaj ufność – dzięki niej osiągniesz cel i będziesz zasługiwał na to, by zawsze ci pomagano.
Pamiętaj, że dobre Duchy pomagają jedynie tym, którzy służą Bogu pokornie i bezinteresownie, i gardzą każdym, kto na drodze do nieba szuka możliwości zdobycia doczesnych dóbr. Opuszczają ludzi próżnych i przesiąkniętych ambicją. Pycha i ambicja będą zawsze barierą między człowiekiem i Bogiem. Są zasłoną rzuconą na niebiański blask, a Bóg nie może posłużyć się ślepcem, by pokazał innym, czym jest światło”.
ŚWIĘTY JAN EWANGELISTA, ŚWIĘTY AUGUSTYN, ŚWIĘTY WINCENTY À PAULO, ŚWIĘTY LUDWIK, DUCH PRAWDY, SOKRATES, PLATON, FÉNÉLON, FRANKLIN, SWEDENBORG ITD.
Uwaga:
Zasady zebrane w tej książce wynikają albo z odpowiedzi udzielonych przez Duchy na zadane im bezpośrednio pytania, przedstawione im w różnym czasie i za pośrednictwem wielu mediów, albo ze wskazówek, które dały spontanicznie nam bądź innym osobom na któryś z tematów tego dzieła. Całość została uporządkowana w sposób usystematyzowany i metodyczny, a następnie przedstawiona czytelnikom po uprzednim dokładnym i wielokrotnym przejrzeniu i skorygowaniu jej zawartości przez same Duchy. To drugie wydanie było również wynikiem ich nowej i szczegółowej analizy.
Tekst w cudzysłowie pod pytaniami to dosłowna odpowiedź udzielona przez Duchy. Fragmenty oznaczone innym krojem pisma albo wyróżnione w specjalny sposób stanowią uwagi lub rozwinięcia dodane przez autora, które również zostały skontrolowane przez Duchy.
Bóg i nieskończoność • Dowody na istnienie Boga • Atrybuty Boga • Panteizm
Bóg i nieskończoność
1.
Czym jest Bóg?
„Bóg jest najwyższą inteligencją, pierwszą przyczyną wszechrzeczy”9.
2.
Co należy rozumieć jako nieskończoność?
„To, co nie ma początku ani końca; to, co nieznane. Wszystko, co nieznane jest nieskończone”.
3.
Czy można powiedzieć, że Bóg jest nieskończonością?
„To niepełna definicja. Język ludzi jest ubogi i nie wystarczy do określenia spraw wykraczających poza ich inteligencję”.
Bóg jest nieskończony w swojej doskonałości, ale nieskończoność jest abstrakcją. Powiedzenie, że Bóg jest nieskończonością, jest wzięciem atrybutu danej rzeczy za nią samą i określeniem rzeczy nieznanej za pomocą czegoś, co znane jest jeszcze mniej.
Dowody na istnienie Boga
4.
Gdzie można odnaleźć dowód na istnienie Boga?
„W aksjomacie, który stosujecie w waszych naukach: nie ma skutku bez przyczyny. Poszukajcie przyczyny wszystkiego, co nie jest dziełem człowieka, a wasz rozum wam odpowie”.
Aby uwierzyć w Boga, wystarczy spojrzeć na dzieła stworzenia. Wszechświat istnieje, zatem musi mieć jakąś przyczynę. Wątpienie w istnienie Boga byłoby zaprzeczeniem stwierdzenia, że każdy skutek ma swoją przyczynę, i oznaczałoby, że coś mogło się zrodzić z niczego.
5.
Jaki wniosek można wyciągnąć z intuicyjnego przeczucia o istnieniu Boga, które nosi w sobie każdy człowiek?
„Taki, że Bóg istnieje. Skąd miałoby bowiem wziąć się to przeczucie, jeśli na niczym by się nie opierało? To kolejne rozwinięcie zasady, zgodnie z którą nie ma skutku bez przyczyny”.
6.
Czy wewnętrzne przeczucie, które nosimy w sobie na temat istnienia Boga, nie jest jednak skutkiem wychowania i wytworem nabytych przekonań?
„Gdyby tak było, dlaczego ludzie prymitywni mieliby to przeczucie?”
Gdyby przeczycie o istnieniu wyższego bytu było jedynie produktem nauczania, nie byłoby powszechne i odnajdywalibyśmy je – podobnie jak pojęcia naukowe – jedynie u tych, którzy mogli otrzymać tego rodzaju nauczanie.
7.
Czy można by odnaleźć przyczynę uformowania się pierwszych elementów wszechświata w samych własnościach materii?
„Ale w takim przypadku skąd wzięłyby się te własności? Musi zawsze istnieć jakaś pierwsza przyczyna”.
Gdybyśmy przypisali fakt utworzenia się pierwotnych elementów wewnętrznym własnościom materii, wzięlibyśmy skutek za przyczynę, gdyż same te własności są skutkiem, który musi posiadać swoją przyczynę.
8.
Co myśleć o teorii, która przypisuje uformowanie się pierwszych elementów przypadkowemu połączeniu cząstek materii, innymi słowy – przypadkowi?
