po raz pierwszy na Ziemi 4000 lat przed Chrystusem, a 1650 lat później cała ludzkość z wyjątkiem jednej rodziny została zniszczona, wynika stąd, że Ziemia zaczęła być zaludniana w rzeczywistości dopiero 2350 lat przed naszą erą. Gdy jednak Hebrajczycy wyemigrowali do Egiptu w osiemnastym wieku, napotkali kraj bardzo ludny i zaawansowany cywilizacyjnie. Historia dowodzi, że w tym okresie także Indie i inne regiony były również w pełnym rozkwicie, pomińmy tu nawet fakt, że chronologia niektórych ludów przedstawia nam czasy jeszcze starsze. Od XXIV do XVIII wieku p.n.e., czyli w przeciągu 600 lat, nie tylko potomstwo jednego człowieka miałoby więc zaludnić wszystkie tak ogromne i nieznane wówczas obszary, zakładając, że inne pozostały bezludne, i że w tym krótkim okresie rodzaj ludzki mógłby wznieść się z całkowitej ignorancji czasów prehistorycznych do najwyższego stopnia rozwoju intelektualnego – przeczy to wszelkim prawom antropologii.
Różnorodność ras stanowi również poparcie tej opinii. Klimat i zwyczaje ludzi z pewnością doprowadziły do zmian w ich fizjonomii, ale wiemy, jak daleko te czynniki mogą wpłynąć – badania fizjologiczne dowodzą, że pewne rasy wykazują dużo głębsze różnice, których nie mógł spowodować klimat. Krzyżowanie się ras przynosi nam typy pośrednie, prowadzi do zatarcia się najbardziej skrajnych cech, ale ich nie tworzy: powstają jedynie różnice. By jednak mogło dojść do krzyżowania się różnych typów ludzkich, musiały istnieć różne rasy, jak więc wyjaśnić ich istnienie, jeśli uznamy, że pochodzą one z jednej, wspólnej gałęzi i są tak ze sobą powiązane? Jak można uznać, że w ciągu kilku wieków niektórzy z potomków Noego zmienili się tak bardzo, że powstała na przykład rasa etiopska? Podobnej metamorfozy nie da się przyjąć, podobnie jak nie można uznać hipotezy, że od jednego osobnika pochodzą wilk i owca, słoń i pchła, ptak i ryba. Powtórzmy to raz jeszcze, nic nie jest w stanie przeważyć oczywistych faktów. Wszystko z kolei znajduje swoje wyjaśnienie, gdy uznamy istnienie człowieka w okresie, który powszechnie się mu przypisuje. Mamy tu rozwiązanie różnic dotyczących jego przodków; historii Adama, żyjącego 6000 lat temu i mającego być tym, który zaludnił dziewiczy jeszcze region; potopu Noego jako katastrofy, która dotknęła jeden obszar, a mylona jest z powszechnym kataklizmem geologicznym. Dojdziemy do tego wniosku, zwłaszcza gdy zwrócimy uwagę na formę alegoryczną, charakterystyczną dla stylu orientalnego, którą odnajdujemy w świętych księgach wszystkich ludów. To dlatego ostrożnie jest nie podpisywać się pod krytyką niektórych doktryn, które prędzej czy później mogą odpowiedzieć kontrargumentami skierowanymi przeciwko tym, którzy je zwalczają. Idee religijne nic nie tracą, a wręcz przeciwnie – rosną, gdy kroczą razem z nauką. To jedyny sposób, by sceptycy nie znaleźli w nich słabej strony.
Istoty organiczne i nieorganiczne • Życie i śmierć • Inteligencja i instynkt
Istoty organiczne i nieorganiczne
Istoty organiczne to te, które mają w sobie źródło wewnętrznej aktywności, nadające im życie. Rodzą się, rosną, reprodukują same z siebie i umierają. Są obdarzone specjalnymi organami służącymi do wykonywania różnych czynności życiowych, dostosowanymi do ich potrzeb, aby dany gatunek mógł dalej istnieć. Wśród nich mamy ludzi, zwierzęta i rośliny. Istoty nieorganiczne to wszystkie te, które nie są żywotne, nie poruszają się same z siebie i są ukształtowane dzięki odpowiedniemu układowi materii. To na przykład minerały, woda, powietrze itd.
60.
Czy to ta sama siła łączy elementy materii w ciałach organicznych, co w ciałach nieorganicznych?
„Tak, prawo ciążenia jest takie samo dla wszystkich”.
61.
Czy istnieje różnica między materią, z której złożone są ciała organiczne i nieorganiczne?
„To wciąż ta sama materia, ale w ciałach organicznych ma cechy zwierzęce”.
62.
Jaka jest przyczyna tego zwierzęcego charakteru materii?
„Jej połączenie z zalążkiem życia”.
63.
Czy zalążek życia znajduje się w jakimś konkretnym miejscu, czy jest jedynie cechą zorganizowanej materii? Jednym słowem – czy jest skutkiem czy przyczyną?
„Jest jednym i drugim. Życie pojawia się w wyniku działania pewnego czynnika na materię. Ten czynnik, gdy nie ma z nią połączenia, nie jest życiem, podobnie jak materia nie może żyć, gdy tego czynnika w niej brak. Daje on życie wszystkim istotom, które go wchłaniają i asymilują”.
64.
Widzieliśmy, że duch i materia są dwoma elementami, z których złożony jest wszechświat. Czy zalążek życia jest trzecim elementem?
„To bez wątpienia jedna z części niezbędnych w układzie wszechświata, ale sam wywodzi się ze zmodyfikowanej, powszechnej materii. Dla was to jedna z cząstek, podobnie jak tlen i wodór, które przecież nie są podstawowymi cząsteczkami – wszystko bowiem pochodzi z tego samego źródła”.
– Wynika stąd chyba, że żywotność nie ma swojego źródła w jakimś podstawowym i oddzielnym czynniku, ale jest wyjątkową własnością powszechnej materii, wynikającą z pewnych jej zmian.
„To wynika z tego, co powiedzieliśmy”.
65.
Czy zalążek życia znaleźć można w którymś z ciał, które znamy?
„Wywodzi się z powszechnego fluidu. Jest tym, co nazywacie fluidem magnetycznym lub zwierzęcym fluidem elektrycznym. Jest pośrednikiem, łącznikiem między duchem i materią”.
66.
Czy zalążek życia jest jednakowy dla wszystkich istot organicznych?
„Tak, przy czym zmienia się zależnie od gatunków. To on sprawia, że się poruszają i prowadzą aktywne życie, jest tym, co odróżnia je od bezwładnej materii. Ruch materii nie świadczy bowiem o tym, że ona żyje. Materia ten ruch przejmuje, ale sama go nie wywołuje”.
67.
Czy żywotność jest jednym ze stałych atrybutów czynnika życiowego, czy też może rozwija się wraz z organami?
„Rozwija się razem z ciałem. Czyż nie powiedzieliśmy, że sam zalążek bez materii nie jest życiem? Potrzeba, by oba elementy się połączyły, aby powstało życie”.
– Czy można powiedzieć, że żywotność jest uśpiona, gdy czynnik życiowy nie jest połączony z ciałem?
„Dokładnie tak”.
Wszystkie organy połączone ze sobą stanowią pewnego rodzaju mechanizm, który otrzymuje impuls od wewnętrznego czynnika czy też zalążka życia, jaki w nich istnieje.
