адам, сырткы дүйнөдө башкаларды башкара алат, себеби Жараткан, кудай менен түз байланышы калыптанган акылман адам. Андай адам “өзүнө ишенип, башкалардын башкаруусунда калбайт, эмне кылаарын так жана ачык билет.
Дайыма кайталанып келе берген ойлорго, өзүмө өзүм суроо берем:
“Бул менин каалоомбу же мага башка бирөөлөр таңуулап жатабы?” “Мен эмнени каалайм?” ,”Анын түсү кандай?” “Кайсыл жеримде турат?– элестетем, ал түстү кабыл алам, ыраазы болуп жарык күн нуру менен жууп салам!” Эми, “Кандай жашоодо жашасам кубанычта, ден соолукта жашай алам?” Элестетем, сезимимди жакшыртам. Ушундай тартипте суроо берип, окуп бара жатып эле, түшүнгөнүңөргө жараша иштеп бара берсеңер болот. Болду, болбоду, туура, туура эмес деп коркуштун кереги жок. Шартка жараша, түшүнүгүңөргө жараша өзгөрө берет. Бир күндө канча ой келет, керек же керек эмесин териштирбей эле ойлоно бересиң да. Бул дагы ошго окшоп өзгөрөт, болгону – “Мага эмне керек?” ошону таап, оюңду ошол багытка бурганды үйрөнүү зарыл. Аны тапканда кана жаның тынчтанат, ички дүйнөңдө тынччылык орнойт.
“Каалаган максатыма жетсем ал мага эмнени берет?”
“Максатыма жетпей калсам анда эмне болот?”
“Өзүмдү кандай сезем!”
“Каалаган максатыма жетүү үчүн мен эмне жумуш аткардым?»
“Эмнелерди жасадым?”
Ошентип, ар кандай суроолор менен кайра-кайра суроо берип, оюмду тактап алам, мага “эмне керек?” экендигин изилдейм.
Жоопту ой менен алам. Кыялыма келет. Аны түшүнбөсөм Алла Таала же “тартылуу күчү” айлана чөйрөмдөгү адамдар аркылуу мага жардам берет, башкача айтканда менин ички сезимимдеги нерсени айлана чөйрөмдөгүлөр сүйлөп, түшүндүрүп айтат. Себеби, бирөөлөргө айтылган сөз өзүмдүн өзүмө айткан сөзүм.. Кээде телевизордон же транспорттон керектүү сөздү кулагыма “шак” деп угулган үндөн улам түшүнүп калам.
Демек, мен өзүмдү өзүм укпай жаткан экенмин да. Адамдардын “сөзүнө көңүл бөлүп”, “жүрөгүмдү уга билүүм керек экен”, деп сөзгө маани бере баштайм!
Ошентип, мага эмне керек экенин ачык даана, так билем!
Дагы түшүндүрөйүн : ар бир адам өзү үчүн өзү чечим кабыл ала албаса, ал адам үчүн айлана чөйрөдөгү, ата-эне, аялы же күйөөсү, уул– кызы же бирге иштегендери ж.б.у.с. “сенин ордуңа чечим кабыл алат” да, сен ал адамдын “башкаруусунда” каласың.
Эми, түшүндүм: “Мына ушул секундадан баштап өз турмушума байланыштуу нерселер үчүн өзүмө тиешелүү нерселерге өзүм кана чечимди кабыл алам!” Айлана чөйрөдөгүлөрдүн айткандарын угам, бирок керегин кана пайдаланам.
ЧЕЧИМИМДИ ИШЕНИМДҮҮЛҮК МЕНЕН БЕКИТЕМИН! Себеби , “менин жашоом – кандай ойлонсом дал ошондой болооруна” ишендим!
Бул “жашоонун эрежеси, закон ченемдүүлүгү” экендигин түшүнөм.
Бул айтылган сөздөрдүн канчалык деңгээлде акыйкат экендигин ар бир адам өз тагдырынан өзү анализдеп көрө алат.
Ал үчүн “өзүңө өзүң суроо берип, оюң менен сүйлөшүп, сезимиңе” көңүл бөлсөң, ачык, даана, так түшүнө баштайсың.
Суроо:
