Uderzony, zaczyna wibrować, wysyłając swoje wibracje w świat. Słyszymy je jako wydawane przez nie dźwięki. Nasza osobista energia działa w identyczny sposób, ponieważ wysyła nasze wibracje w pole kwantowe. Inni dostrajają się do naszej częstotliwości, tak samo jak drugi kamerton zaczyna wibrować, gdy odbierze wibracje tego, który został uderzony. Te fale wibracyjne poruszają się i mają moc wpływania i oddziaływania na obiekty fizyczne oraz wprawiania ich w ruch. Jest to najbardziej fundamentalna zasada sztuki manifestacji. W ten właśnie sposób tworzymy Kwantową Miłość.
Jak powiedzieliśmy w rozdziale 2, pusta przestrzeń tak naprawdę nie jest pusta. Tak zwana pustka to pole kwantowe – wypełnione energią, tętniące od ruchu, nieskończone pole połączeń. I na odwrót – rzeczy, które uważamy za lite (materia), również składają się z tętniącej od ruchu energii, tyle że energia ta wibruje zbyt wolno, byśmy mogli odbierać ją zmysłami. W celu poznania i zrozumienia naszego osobistego profilu energetycznego będziemy musieli na chwilę zagłębić się w kwestie naukowe dotyczące gęstości energii.
Neuronaukowiec Joe Dispenza w swojej książce Efekt placebo. Naukowe dowody na uzdrawiającą moc twojego umysłu15 uczy nas, że atomy emitują fale elektromagnetyczne o różnych częstotliwościach. Te pola energetyczne mogą być niewidzialne – jak promienie gamma, UV czy rentgen – albo widzialne, jak promienie światła. Wyjaśnia również, że tak jak niewidzialne fale radiowe przenoszą częstotliwości z zakodowanymi informacjami, tak również każda obecna w nas częstotliwość przenosi swoje własne wibracje. Różne częstotliwości przenoszą różne informacje i – w zależności od szybkości wibracji – tworzą silniejsze lub słabsze pola.
Lubię porównywać te częstotliwości do łopatek włączonego wentylatora. Im szybciej łopatki się obracają, tym silniejszy podmuch powietrza wywołują. Gdy łopatki obracają się powoli, wytwarzana przez nie siła podmuchu nie jest wielka. Analogicznie – im szybciej obracają się łopatki, tym trudniej je zobaczyć; wyglądają jak niewyraźna plama. Dispenza pisze: „Im szybciej atom wibruje i im więcej energii generuje, tym mniej czasu spędza w fizycznej rzeczywistości”. Inaczej mówiąc, tak jak nie możemy zobaczyć wibrujących szybko łopatek wentylatora, tak samo gdy atom zacznie wibrować dostatecznie szybko, nie będziemy w stanie go zobaczyć. Naszych pięć zmysłów nie dotrzyma mu kroku.
Penney Peirce, osoba posługująca się z zdolnościami parapsychicznymi i autorka książki Twoja częstotliwość. Podręcznik wykorzystania intuicji16 dogłębnie rozumie przedstawiane tu przeze mnie zasady fizyki kwantowej. W swojej książce wykłada ideę mówiącą, że całość życia opiera się na energii i jej ruchu (fale sinusoidalne, oktawy i widma). Wszystko w nas ma częstotliwość energetyczną – ciało, myśli i emocje – i wszyscy emitujemy indywidualną częstotliwość, która zmienia się w ciągu dnia (a nawet w ciągu sekund), gdy nasze fale kurczą się, rozszerzają, przyspieszają i zwalniają. Nasza częstotliwość może mieć duże lub małe natężenie, zaś poziom natężenia naszych emocji może mieć wielki wpływ na nasze związki.
Częstotliwość postrzegam jak radio: masz pokrętło, które pozwala zmieniać stacje, oraz to, którym regulujesz głośność. (Ludzie nadal wiedzą, co to jest radio, prawda? Ależ ten czas leci!). Możesz przeszukać cały zakres częstotliwości, dopóki nie trafisz na taką, która ci się spodoba, a następnie zgłośnić albo ściszyć, żeby wyeksponować piosenkę albo wyciszyć reklamę. A teraz wyobraź sobie, że różne stacje to nie country, pop lub jazz, lecz różne emocje. W tym przypadku „stacja radiowa” to twoja energia emocjonalna, zaś „głośność” to intensywność emocji. Wyobraź sobie przechodzenie od Gniewu przez Zaufanie i Wybaczenie do Zrozumienia, a następnie – że podkręcasz głośność na Zrozumieniu!
Nasza osobista częstotliwość to w zasadzie intensywność i szybkość, z jaką wibruje energia naszego ciała. Im wyższa częstotliwość myśli i emocji, tym lepszą rzeczywistość dla siebie stwarzamy, ale więcej na ten temat za chwilę. Teoretyczne rozważania nad tym, iż nasze emocje mają mierzalną egzystencję, są cudowne, ale właśnie taka jest rzeczywistość. Kinezjologia – nauka zajmująca się badaniem ruchu ludzkiego ciała oraz reakcji mięśni na różne bodźce – otworzyła przed nami możliwość zupełnie nowego podejścia do naszych indywidualnych stanów świadomości, poziomów energii oraz częstotliwości wibracji. Okazuje się, że nasze emocje posiadają mierzalną energię, zaś nasze stany emocjonalne wpływają na częstotliwość energii naszego ciała.
Dr David Hawkins w swojej książce Siła czy Moc. Ukryte determinanty ludzkiego zachowania17 wyjaśnia, że różne emocje mają różne częstotliwości. Uczucia te istnieją w kontinuum, a im wyższa częstotliwość, tym lepsze uczucie. Nazywa to Mapą Świadomości. Hawkins właściwie wymyślił system pomiaru, pozwalający zobrazować częstotliwość wibracyjną naszych różnych stanów emocjonalnych. Uchwycił ruch energetyczny naszych emocji!
Hawkins zdołał wyskalować energetyczną moc naszych emocji poprzez proces zwany kinezjologią. Ta nauka o ruchu (kinesis to po grecku „ruch”) narodziła się w latach 60. XX w., kiedy George Goodheart odkrył, że pewne mięśnie wskaźnikowe wzmacniają się lub słabną w odpowiedzi na pozytywne lub negatywne bodźce. Pozytywne lub korzystne rzeczy wzmacniają mięśnie wskaźnikowe, zaś negatywne bodźce mają efekt odwrotny. Inaczej mówiąc, mięśnie wzmacniają się lub słabną w zależności od stanu mentalnego. Siła mięśnia jest wskaźnikiem ilości obecnej energii. W kinezjologii siła mięśniowa testowana jest za pomocą oporu przeciwko naporowi wywieranemu przez kinezjologa na mięśnie osoby badanej. Jeżeli mięsień wytrzymuje napór, uznaje się go za „silny” lub „zamknięty”. Mięśnie poddające się naporowi są uznawane za „słabe” lub „otwarte”. Ta reakcja mięśniowa jest niezależna od indywidualnej siły fizycznej – drobna kobieta badająca potężnego futbolistę otrzyma takie same rezultaty jak w sytuacji odwrotnej. Goodheart nazywa to kinezjologią stosowaną18.
Dr John Diamond posunął dzieło Goodhearta o krok dalej, udoskonalając ideę kinezjologii behawioralnej. Zwrócił uwagę na bodźce, by sprawdzić, czy różne ich rodzaje wywołują różne efekty. Okazało się, że tak. Odkrył, że pewien rodzaj muzyki, obrazów, literatury, a nawet pojedyncze słowa wywołują silniejszą reakcję w ruchach ciała niż inne. Inaczej mówiąc, odkrył, iż inspirująca przemowa, piękny krajobraz lub uskrzydlająca muzyka mogą wzmocnić człowieka. Odkrył również, że prawda może wywołać reakcję wzmacniającą, zaś kłamstwo osłabia ciało osoby je wypowiadającej19.
Potem pojawił się David Hawkins.
W ciągu ponad 20 lat pracy z tysiącami pacjentów Hawkins powiązał wyniki testów kinezjologicznych ze skalą logarytmiczną, by skalibrować relatywną siłę energii różnych postaw, myśli, uczuć, sytuacji oraz związków. Stworzył ciągłą skalę wiążącą wszystko to, co psychologowie, socjologowie i lekarze medycyny mogliby powiedzieć w sposób anegdotyczny.
Skala Hawkinsa rozciąga się od 1 do 1000, tworząc ciąg, który obejmuje cały zakres ludzkiej świadomości. „Poziomy energetyczne” znajdujące się na skali poniżej 200 osłabiają ciało, zaś powyżej – wzmacniają. Zgodnie z odkryciami Hawkinsa kalibracje te nie układają się w postępie arytmetycznym, lecz geometrycznym – na przykład 300 nie jest podwojeniem amplitudy 150, lecz
Wydawnictwo Studio Astropsychologii, Białystok 2015 (przyp. tłum.).
Wydawnictwo Studio Astropsychologii, Białystok 2011 (przyp. tłum.).
Wydawnictwo Virgo, Warszawa 2010 (przyp. tłum.).
Martha Anderson,
J. Diamond, BK –
