wydarzenia lub symptomy związane z opóźnieniem rozwoju ruchowego i językowego, a także czynniki wpływające na funkcjonowanie układu odpornościowego. Opóźnienia w nauce chodzenia i mowy były szczególnie widoczne w grupie ze specyficznymi trudnościami w nauce48.
Z kolei inne badania, poświęcone przedłużającemu się utrzymywaniu nieprawidłowych odruchów u dzieci ze specyficznymi trudnościami w czytaniu, wykazały, że asymetryczny toniczny odruch szyjny (ATOS) występuje u dzieci z trudnościami w czytaniu49,50,51, zaś nagromadzenie się nieprawidłowych odruchów pierwotnych i posturalnych jest widoczne w grupie dzieci, u których zdiagnozowano dysleksję52, a także u dzieci z zespołem niedoboru uwagi53.
Badanie nad występowaniem nieprawidłowych odruchów pierwotnych na próbie 672 dzieci w siedmiu szkołach w Irlandii Północnej w latach 2003– 2004 wykazało, że u 48% dzieci w wieku 5–6 lat (P2) oraz 35% dzieci w wieku 8–9 lat (P5) występują ślady odruchów pierwotnych. Wiek czytelniczy 15% dzieci z grupy P5 był poniżej ich wieku metrykalnego. Spośród tej grupy 28 uczniów miało podwyższony poziom odruchów przetrwałych. Podwyższony poziom przetrwałych odruchów był skorelowany z niskimi osiągnięciami edukacyjnymi w stosunku do średniej. U dzieci z młodszej grupy (P2) okazało się, że odruchy przetrwałe były powiązane ze słabym rozwojem poznawczym, zaburzoną równowagą, a w ocenie nauczycieli słabą koncentracją lub koordynacją. Na podstawie wyników neurologicznych i oceny nauczycieli w stosunku do średniej można było przewidzieć słabsze wyniki w czytaniu i pisaniu na koniec badania54.
Inne badania wskazują, że dzieci dorastające na obszarach społecznie zaniedbanych również mogą być bardziej narażone na niepowodzenia edukacyjne, nie tylko z powodu niedostatecznej stymulacji w obszarze rozwoju języka i czytania, ale także z powodu niedojrzałych sprawności ruchowych55. Wykazano też, że istnieje związek między niedojrzałością neuroruchową, określaną jako przedłużające się występowanie odruchów pierwotnych, a niektórymi problemami z zachowaniem u dzieci56.
1.16. Jakie są dowody na to, że interwencja w postaci programów ruchowych nakierowanych na odruchy pierwotne przyczynia się do poprawy wyników szkolnych?
Działania reedukacyjne są nastawione głównie na przeciwdziałanie objawom, to jest intensyfikację nauczania i powtórek z czytania, pisania, ortografii i matematyki w zależności od potrzeb. Kiedy problemy dziecka wynikają z deficytów w nauce podstawowych umiejętności, takie podejście może okazać się pomocne, ale nie zmniejszy trudności powstających w wyniku wad podstawowych zdolności fizycznych, na których opierają się wyższe aspekty uczenia się.
Idea wykorzystania programów ruchowych w celu poprawy wyników w nauce także nie jest nowa. Tacy specjaliści, jak Kephart57, Frostig58, Getman59, Cratty60, Barsch61, Ayres62, Belgau63, Kiphard i Schilling64 propagowali i rozwijali percepcyjne i rozwojowe testy przesiewowe i programy treningowe, aby poprawić umiejętności percepcyjno-ruchowe małych dzieci w celu zwiększenia efektów kstałcenia. W 1979 roku Blythe i McGlown65 wprowadzili program INPP do indywidualnej pracy z dziećmi. Miał on na celu przede wszystkim wyhamowywać odruchy pierwotne i stymulować rozwój bardziej dojrzałych reakcji posturalnych. W ciągu ostatnich 30 lat zgromadzono całe spektrum badań nad efektami programu integrującego odruchy pierwotne i posturalne. Wśród nich były małe, niezależne badania, które wykazały, że odruchy pierwotne mogą być poddane korekcji przez specjalne programy ćwiczeń fizycznych oraz że w miarę, jak odruchy osiągają odpowiednio dojrzały poziom, poprawia się koordynacja ruchowa i wyniki w szkole66
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
