Nie-Boska komedia. Krasiński Zygmunt

Скачать книгу

rel="nofollow" href="#n39" type="note">39 jej wyżarła40. —

      CHÓR DUCHÓW ZŁYCH

      Stara, wracaj do piekła – uwiodłaś serce wielkie i dumne, podziw ludzi i siebie samego. – Serce wielkie, idź za lubą twoją41. —

      MĄŻ

      Boże, czy Ty mnie za to potępisz, żem uwierzył, iż Twoja piękność przenosi o całe niebo piękność tej ziemi – za to, żem ścigał za nią i męczył się dla niej, ażem stał się igrzyskiem szatanów!

      DUCH ZŁY

      Słuchajcie, bracia – słuchajcie! —

      MĄŻ

      Dobija ostatnia godzina. – Burza kręci się czarnymi wiry – morze dobywa się na skały i ciągnie ku mnie – niewidoma siła pcha mnie coraz dalej – coraz bliżej —z tyłu tłum ludzi wsiadł mi na barki i prze ku otchłani. —

      DUCH ZŁY

      Radujcie się, bracia – radujcie! —

      MĄŻ

      Na próżno walczyć – rozkosz otchłani mnie porywa42 – zawrót w duszy mojej – Boże – wróg Twój zwycięża! —

      ANIOŁ STRÓŻ

      ponad morzem

      Pokój wam, bałwany, uciszcie się. —

      W tej chwili43 na głowę dziecięcia twego zlewa się woda święta. —

      Wracaj do domu i nie grzesz więcej. —

      Wracaj do domu i kochaj dziecię twoje. —

*

      Salon z fortepianem – wchodzi Mąż – Służący ze świecą za nim. —

      MĄŻ

      Gdzie Pani?

      SŁUGA JW.

      Pani słaba. —

      MĄŻ

      Byłem w jej pokoju – pusty. —

      SŁUGA

      Jasny Panie, bo JW. Pani tu nie ma.

      MĄŻ

      A gdzie?

      SŁUGA

      Odwieźli ją wczoraj…

      MĄŻ

      Gdzie?

      SŁUGA

      Do domu wariatów.

      ucieka z pokoju

      MĄŻ

      Słuchaj, Mario, może ty udajesz, skryłaś się gdzie, żeby mnie ukarać? Ozwij się, proszę cię – Mario – Marysiu —

      Nie – nikt nie odpowiada. – Janie – Katarzyno! – Ten dom cały ogłuchł – oniemiał. —

      Tę, której przysiągłem na wierność i szczęście, sam strąciłem do rzędu potępionych już na tym świecie. – Wszystko, czegom się dotknął, zniszczyłem i siebie samego zniszczę w końcu. – Czyż na to piekło mnie wypuściło, bym trochę dłużej był jego żywym obrazem na ziemi?

      Na jakiejże poduszce ona dziś głowę położy? – Jakież dźwięki otoczą ją w nocy? – Skowyczenia i śpiewy obłąkanych. Widzę ją – czoło, na którym zawsze myśl spokojna, witająca – uprzejma – przezierała – pochylone trzyma – a myśl dobrą swoją posłała w nieznane obszary, może za mną, i błąka się biedna, i płacze. —

      GŁOS SKĄDSIŚ

      Dramat układasz44. —

      MĄŻ

      Ha! – mój Szatan się odzywa —

      bieży ku drzwiom, rozpycha podwoje

      Tatara mi osiodłać – płaszcz mój i pistolety! —

*

      Dom obłąkanych, w górzystej okolicy. – Ogród wokoło. —

      ŻONA DOKTORA

      z pękiem kluczów u drzwi

      – Może Pan krewny Hrabiny. —

      MĄŻ

      Jestem przyjacielem jej męża, on mnie tu przysłał. —

      ŻONA DOKTORA

      Proszę Pana – wiele sobie z niej obiecywać nie sposób – mój mąż wyjechał, byłby to lepiej wyłuszczył – przywieźli ją zawczoraj – była w konwulsjach. – Jakie gorąco. —

      obciera twarz

      Mamy dużo chorych – żadnego jednak tak niebezpiecznie, jak ona. – Imainuj45 sobie Pan, ten instytut kosztuje nas ze dwakroć sto tysięcy. – Patrz Pan, jaki widok na góry – ale Pan, widzę, niecierpliwy – więc to nieprawda, że jakóbiny46jej męża porwali w nocy? – Proszę Pana. —

*

      Pokój – kratowane okno – kilka krzeseł – łóżko – Żona na kanapie. —

      MĄŻ

      wchodzi

      Chcę być z nią sam na sam. —

      GŁOS ZZA DRZWI

      Mój mąż by się gniewał, gdyby…

      MĄŻ

      Dajże mi W. Pani pokój! —

      drzwi za sobą zamyka i idzie ku Żonie

      GŁOS ZNAD SUFITU 47

      W łańcuchy spętaliście Boga. – Jeden już umarł na krzyżu. – Ja drugi Bóg, i równie wśród katów. —

      GŁOS SPOD PODŁOGI

      Na

Скачать книгу