gaan jou land verteenwoordig, Nerine.” Haar ma glimlag bemoedigend.
“En ma gaan sommer by my kom woon daar in Parys.”
Hulle sit en gesels nog tot laat op die stoep. Later in haar bed tel sy twaalf slae van die kerkklok. Sy weet sy kan die uitdaging nie weerstaan nie.
3
Carla Simons kyk vinnig na die deur, maar dit is nie Bradley wat by die koffiewinkel inkom nie. Sy kyk weer na buite oor die see. Dis ’n mooi wintersdag, maar die son gaan binnekort agter die water verdwyn. Sy weet dit was een van Bradley se gunsteling-plekke waar hy soms na werk kom asem skep het. Maar waar bly hy? Sy kan nie meer langer alleen met die ding loop nie. Sy kan nie haar ouers daarmee pla nie en beslis nie enige kollegas by die werk nie. Toe Bradley haar die vorige dag gebel het om te vra hoe dit gaan, kon sy nie anders as om te vra of sy hom kan sien nie.
Sy sit by ’n hoë toonbank vlak langs waar die koffiebone gemaal word. Sy trek die aroma diep in haar neus in. Ander kliënte sit verdiep in koerante of gesels ontspanne, maar Carla voel steeds die spanning op die krop van haar maag.
Buite stap ’n jong egpaar met ’n babatjie in ’n stootkarretjie verby. Hulle lag en praat met die kleintjie in die waentjie. Wat ’n ander wêreld is dit nie hier aan dié kant van die berg nie. Voor Newport staan daar ’n blinkrooi Ferrari.
Sy hoop Bradley kan haar raad gee. Hul verhouding van vroeër was op die punt om baie ernstig te word, maar sy kon nie daarmee saamleef dat hy getroud was nie. Nadat sy die eerste keer sy vrou gesien het, het sy gevra dat hulle die verhouding beëindig.
Hulle het nog by die werk soms kontak gehad, maar sy was nie bereid om hom met ’n ander te deel nie. Boonop was sy nog baie onervare en was die verhouding met ’n bruin man op sigself vir haar ’n groot aanpassing. Sedert hy sy werk verloor het en nie meer in die middestad werk nie, het sy nie meer moeite gedoen om hom te kontak nie. Hy het skynbaar aanvaar dat hulle nie ’n verhouding kon voortsit nie.
Sy het dikwels gedink dat hy seker bitter is oor die wyse waarop die provinsiale regering van hom ontslae geraak het. As jong regsadviseur was Bradley Walters jare lank een van die beste denkers en wetskrywers van die Wes-Kaapse regering. Na die laaste verkiesing het die samestelling van die provinsiale regering egter drasties verander en is begin met ’n skoonmaak van senior beamptes wat enige verbintenis met die vorige regering gehad het. Bradley moes opnuut vir sy eie werk aansoek doen en het dit nie gekry nie. Carla weet hy werk as ’n konsultant vir die Nasionale Vervolgingsgesag, maar hulle het so lank gelede gesels dat sy nie weet waarmee hy regtig besig is nie.
“Dag, Carla.”
Carla skrik toe Bradley skielik langs haar verskyn. Hy het seker by die sydeur ingekom.
“Jammer dat jy moes wag. Ek is nie gewoond aan die verkeer stad toe nie.”
Carla probeer tot verhaal kom.
“Kom sit. Baie dankie dat jy gekom het.”
Bradley gaan sit langs Carla op een van die kroegstoeltjies langs die toonbank. Hy is gemaklik aangetrek en lyk vir Carla anders as vorige kere wat hulle kontak gehad het. Sonder ’n das kom hy jonger voor. Sy kyk rond vir ’n kelner.
“Jy lyk lekker ontspanne. Ek het nog altyd hierdie beeld van jou met ’n formele pak en das.”
“Ek werk nou van die huis af. Dis nie meer nodig om fancy aan te trek nie.”
“Ek het jou lanklaas gesien,” sê Carla. “Jammer dat ek so skaars was.”
“Ek kom maar min in die Kaap. Ek woon nog in Kuilsrivier en werk van daar af.”
’n Kelnerin met donker oë meld aan.
“Just a coffee for now, please. Cold milk, thank you.”
Hy kyk haar agterna as sy wegloop.
“Werk hier nog steeds so baie Oos-Europeërs? Ek onthou die probleme wat ons met die mense se werkspermitte gehad het.”
“Dit lyk so.”
Sy kyk met ’n glimlag na hom. Hy lyk gesond en selfversekerd. Die swart hare begin effens grys te raak, maar sy oë is blink en lewendig.
“Hoe gaan dit, Bradley? Hoe lank is dit nou al dat jou vrou …?”
“Dit gaan goed. Dis meer as twee jaar. Maar ek kan eerlik sê dat dit goed gaan. Daar is lewe buite die provinsiale regering.”
Hy skram daarvan weg om oor sy vrou te praat. Bradley verskuif die fokus van die gesprek terug na haar.
“Hoe gaan dit met jóú?”
Sy draai haar na hom toe, maar sê niks.
“Waarom die dringende ontmoeting? Hoekom wou jy nie oor die telefoon praat nie?” wil Bradley weet.
“Bradley, ek weet nie met wie ek kan praat nie, maar ek loop met hierdie ding rond en dit vreet my op.”
Sy kyk om haar.
“Jy weet ek werk nog as vertaler by die vertalingsdiens van die regering. Ek wil nie graag my werk verloor nie en ek wil ook nie onprofessioneel optree nie. Maar miskien kan jy as regsadviseur my raad gee. Jy ken my ’n bietjie en jy ken die binnewerkinge van die politiek.”
“Wat het gebeur? Wil hulle van jou ook ontslae raak?”
“Nee. Of liewer, nog nie. Maar ek moes in groot geheimhouding ’n dokument vir die minister van veiligheid en sekuriteit uit Frans vertaal. Die minister het my die dood voor die oë gesweer as die inligting ooit uitlek. Ek moet met iemand praat …”
Bradley sien die nattigheid in Carla se oë. Hy sit sy hand op haar skouer. Die fisieke kontak laat haar ineenkrimp en sy kyk af.
“Carla, kyk na my. Wat moes jy vertaal?”
“Your coffee, sir. Anything else?”
Bradley neem die koffie. Daar het ’n man vlak langs hom kom sit. Hy het hom oënskynlik in sy koerant verdiep, maar Bradley weet hulle kan nie hier verder praat nie. Terwyl hy sy koffie drink, gesels hulle oor onbenullighede.
“Ek drink net klaar, dan gaan stap ons langs die see. Ek mis my draf hier smiddags na werk. Ons stap vuurtoring toe en dan vertel jy my alles.”
Hulle stap op die promenade in die rigting van Mouillepunt se vuurtoring. Hulle moet kort-kort koes vir die golwe wat woes teen die muur slaan. Sy is lank en gee lang genoeg treë dat hy nie sy tred by haar hoef aan te pas nie.
“Carla, is dit minister Dyantyi?” Sy knik.
“Ek het al vir hom werk gedoen. Een van die min hardwerkende ouens.”
Die wind waai koud oor die see. Bradley het lus om sy arm om haar skouers te sit, maar besluit daarteen. Hy het soms met Carla te doen gekry toe sy wetsontwerpe vir die Wes-Kaapse wetgewer na Afrikaans moes vertaal. Sy is bekend as die beste vertaler van regsdokumente en het die Engelse brondokumente met besondere insig vertaal. Sy is boonop Frans en
