kêns om jou te pak nie. Hier verskuif jy eenvoudig jou grense van wat aanvaarbaar is. Ma sê sy’s gebore met ’n frons, asof die lewe toe al vir haar ’n puzzle was.
Stadig trek sy haar klere uit.
’n Vodde blou T-hemp wat onder die arms gate deurskyn, en ’n swart draadbra. ’n Jeankortbroek waarvan sy die gulp met ’n toe doekspeld optrek. Laaste haar swart onderjokkie. Sy los haar robvelskoene en sokkies aan vir die donker skerpioen. Een steek en jy het presies ses minute om ’n boodskappie in die sand uit te krap.
’n Verwaande poloniepienk man het een woestynknypergoggajoen in ’n sigaretdosie uitgesmokkel Europa toe. Eers ná vier maande hongersnood het die skerpioen gedood, ver van sy land. Dit maak haar vies om daaraan te dink.
Arrogante idioot.
Die Duitser was ’n handelaar in verbode goedere wat haar ’n lift gegee het in Malawi, so slapskuinsonder Zambië. Terwyl sy en hy nog besig was om te onderhandel, skyt ’n kraai haar voorkop vol. Sy’t opgekyk en gesien hoe die swart voël ewe nonchalant sy pote soos ’n vliegtuig se undercarriage intrek.
Stadig die taai, wit stroop by haar wenkbroue begin afvee. Toe gooi die smokkelaar in die pad op. Wimp.
Smiddae moes hulle groepie in die bos wegkruip om presies op die nippertjie saans oor die grensposte te kon gaan wanneer die beamptes al goed gesuip aan die bribes was. Elke nag het Ginkelsnoek en die ander swart hikers geamuseerd toegekyk terwyl die wimp ’n volledige tent opslaan met al wat ’n gadget is. Dan zip hy homself deeglik toe, al vloekend vir die ongerief van die kontinent wat hy so besteel het.
Ginkelsnoek net so buite gelos om alleen by die swart mans te slaap. Na die eerste versigtige nag saam het sy dit so verkies. Voor die ritssluiters toegetrek is vir die nag het Deutschland-über-Alles altyd eers met ’n medisynetassie die ruigtes in verdwyn. Jy-hoort-nie-in-Afrika-pitswere.
Die stroompie water uit die kan maak slukgeluide. Dis louwarm van agter op die Landrover staan. Terwyl Ginkelsnoek vooroor buk, gooi sy dit oor haar kop uit. Dan haar rug en bene. Op haar regterknieg is ’n wit streep. Motorongeluk toe sy nog opreg beneuk was. Deesdae is sy net mildly befukkert.
Die hond se naels krap op die rotse soos hy van klip tot klip spring. Jaag koggelmanders wat met blou nekpantsers vies wegskarrel. In die skemer lyk die opening van die grot soos ’n bek. Die hond soos ’n insek wat uitklouter oor die gesig, kop toe. ’n Kratersfinks.
Die laaste water gooi sy in ’n deksel. Hy sal dit drink as hy terugkom. Die hond blaf. Ginkelsnoek kyk op en besluit om gou met die laaste lig weer tot bo te gaan. Vér kyk. Skoon. Sieloopgooi.
Waar is jy?
Eers dog Ginkelsnoek sy roep die hondwolf. Na ’n oomblik van nadenke skree sy impulsief weer. Harder.
Waar is jy?
’n Enkele ritmiese geluid. Doef, dadoef, doef, dadoef.
’n Hartklop.
Stella-se-bos. Sonstrale val deur die verseëlde bottel rooi wyn op die vensterbank. Die ouer studente het eerste opsie op die beste kamers en die “new shits” met hulle vragte outfits en hang-ups moet maar skarrel vir ’n gaatjie elk. Selfs die mop-en-besemkas onder die trap word geoccupy. Daar’s net plek vir ’n matras op die vloer as jy die een kant effens teen die muur laat opkrul. Ginkelsnoek weet dit omdat sy self noodgedwonge ’n paar weke in Die Kas gewoon het en haar stewelmerk nog trots op die lae dakkie pryk. Elke nuwe inwoner voeg nog ’n voetprint by.
Drywende bloupers kolle weerkaats op haar kamer se muur en vloer. Ginkelsnoek wonder of die avokado’s in die boom buite die venster al ryp is?
In die toilet wat hulle almal deel, is ’n poster. Oor ’n politieke praatjie. Sy sou nogal graag na die alternatiewe band wou gaan luister wat voor die tyd speel. Jammer net dis al amper twee jaar oud.
’n Inside joke in die huis is om in die oop stort te klim sodra ’n besoekende mansvriend die toiletjie gebruik. Aangesien dit ’n afskortinkie binne-in die groot badkamer met die storte is, moet die vent dan benoud daar sit tot die persoon klaar gestort is. Of kan hy uitkom?
Die “prime”-kamer is lank uitgerek met groot vensters. Die lampskerm is ’n afskuwelike rietbal. Eerstejaar-kunspoging van SyWatDoen, Ginkelsnoek se jongste suster met wie sy die prime-kamer deel. Ginkelsnoek dink dis groot genoeg om vir ’n kanariehok te gebruik. Net ’n bodem insit. Nie dat sy so ’n gevangenskap sou verdra nie. Hulle beplan al van hul voorgraadse jare om permanente gordyne te hang. Nie een van die designs het dit tot dusver op die hakies gemaak nie. Soms spyker Ginkelsnoek sommer ’n seegroen laken vas. As die son te warm bak of as die verwers vir reparasies kom. Almal van hulle in die huis het al die een of ander tyd hande oor die borste vas in ’n overall gekyk wat van buite af by ’n venster inloer. Stry vir dood hulle doen net hulle jôp.
Jagse honde, die hele lot.
Die lakengordyn hou ook maar net tot iemand weer beddens oortrek en linne kort. In teenoorgestelde hoeke staan elk ’n bed, kas en lessenaar. Een met ’n mikrogolf, die ander met ’n rekenaar. Die eerste ’n gesamentlike erfstuk van hul oujongnooitantes op die dorp en die woordverwerker, Ginkelsnoek se krag-en-escape. Partykeer kom sit een van haar susters se boyfriends games daarop en speel. Die middelste suster, SyWatDroom, bewoon die solder reg bo die prime. Ginkelsnoek sou eintlik verkies het om glad nie haar rekenaar te deel nie. Hou rekord van al haar fobies. Kodenaam jy sal. Vir “Jy sal oorwin”. Take de bull by de horns. As jy klaar gekarnuffel onder lê, probeer gryp na die balls.
Aan die voorpunt van die huis is die Spookkamer. Nie omdat dit daar meer goël as in Ginkelsnoek se kop nie, maar omdat die huur betaal word deur ’n meisie se ouers wat nie weet dat hul joolkoningin-dogtertjie reeds jare lank by haar kêrel woon nie. Die res van die huis se inwoners het ’n deal om haar te cover as haar ouers ooit sou opdaag, solank hulle die kamer op tydelike basis mag uitverhuur. Die geld is hulle huisfonds waarmee hulle onder meer M-Net laat insit het. Meestal verhuur hulle dit aan oorsese backpackers.
Alhoewel die universiteit ’n verbod het op gemengde huise, het twee Nieu-Seelandse ouens dit vir maande beset. Voor dit was hulle glo op teen die ooskus. Betaal om met ’n staalhok in die see af te sak terwyl oervleisvreters die boot sirkel. Witdoos-haaie is nie vir laaities wat die pitte uit hul waatlemoen haal nie, vertel Gansbaai se perlemoensmokkelaars ernstig.
Hierdie jaar het Ginkelsnoek-hulle toegestem om die spookkamer aan die Sluiper te verhuur. Van Paternoster se wêreld. Pa het glo die jackpot met die glansklippertjies gestrike. Het hulle ’n paar honderd ekstra aangebied.
Wie was hulle om ’n perd se stert te lig?
Daarvoor sal hulle sy nagtelike dwalings, ongure karakter en higiëne maar moes verduur. Toe hulle vir hom spasie in die kombuis wou aanbied, het hy net gelag en sy voete geskuifel.
Bedags het hulle hom weinig buite gesien en selfs snags het hy altyd ’n reflekterende sonbril gedra. As hy met jou staan en praat, het die punte van sy verslonste Bob Geldoff-hare nat van die spoeg geword. Tog het hy dit nooit uit sy mond gehaal nie. Net met sy tong in die hoeke gelek.
Soos Mr Bean. Mens kon nie help om daarna te kyk nie. SyWatDroom het altyd gespot dat as hy met daai lang tong sy wenkbroue kan reguit lek, verklaar sy eerste opsie op hom.
Disgusting.
Winter of somer het hy ’n verrimpelde reënjas gedra waarvan die een sak afgeskeur was. Ook ’n plastiek-eksamensakkie. Van daai aaklige freebees wat mens saam
