en sy hand is mooi en sterk.
Hy grinnik. En dis nie op ’n mooi manier nie. “Dalk beteken kaptein iets waar jy vandaan kom. Hier beteken dit nie veel nie. Daar’s geen manier dat ek hierdie rooi stempel in ’n groene kan verander nie.”
Die vuurpyl stort neer.
Dit het blykbaar op haar waardigheid geval, want sy begin nou skaamteloos smeek.
“Asseblief, kaptein, ek sal vir niemand sê waar ek die inligting gekry het nie. ’n Joernalis onthul mos nooit sy bronne nie.”
“Jy vra my om iets te doen waaroor ek my werk kan verloor.” Hy bêre die papier in die laai. Dis nie ’n goeie teken nie.
“Ek weet dis veel gevra, maar –”
“Maar jou werk is belangriker as myne? Dis nodiger vir jou om jou baas te beïndruk as wat dit vir my is om nie afgedank te word nie?”
Die man is slim. Hy het seker al Bahrein High se redenaarskompetisies gewen. Sy kyk af. As haar selftrots ’n stuk muurpleister was, het hy dit so pas met Prestik afgeruk.
“Wil u dus vir my sê daar is geen manier nie?”
“Dis wat ek al vier sinne terug vir jou gesê het.”
Die omstanders hardloop na die vuurpylwrak. Al die insittendes is verkool.
Om presies agt minute voor ses daardie aand, in kamer 1045 in die Gulf Hotel, breek Mia Bindeman se keerwalle. Dit begin met een traan wat op ’n leë bladsy van haar notaboek op haar skoot val. Die volmaakte druppel spat in skerwe oor die blou lyntjies en wit spasies.
’n Leë notaboek. Drie dae in Bahrein op die grootste, belangrikste storie van haar lewe en sy sit met ’n leë notaboek. Hoekom? Hoekom? Hoekom? Hoekom moet die noodlot haar so bloots ry?
Haar lewe lank volg sy elke denkbare reël getrou, klim sy in vuurhoutjiedosies om te konformeer, kleur sy netjies tussen die lyne in, volg sy die smal weg. En wat is haar beloning? Mislukking. Klaaglike, verpletterende mislukking.
Sy wil haar by die venster uitgooi. Maar sy gooi haar maar eerder teen die sagte bed en druk haar gesig in ’n kussing.
Sy kán nie met leë hande teruggaan nie, sy kán nie. Grethe sal haar sowaar afdank. En selfs al doen sy dit nie, lê ’n lewenslange vonnis van TV-gids-skrywery soos ’n uitgestrekte woestyn voor haar. Om nie eens te praat van die teleurstelling op haar ouers se gesigte nie.
Haar ma sal seker lyk soos die keer in graad elf toe Mia 63 persent vir fisika gekry het. “Dis net nie jy nie, Mia,” het sy gesê. As middelste kind, wat nooit so mooi soos haar ouer suster of so slim en suksesvol soos haar jonger broer was nie, moes Mia altyd harder probeer. Middelste Mia. Middelmatige Mia.
Die holtetjie wat sy dus van die begin af tussen haar merkwaardige suster en broer vir haarself uitgestoei het, was dié van konsensieuse, gedissiplineerde, hardwerkende dogter. Waar haar suster gerebelleer het, het sy gehoorsaam. Waar haar broer ingewikkeld was, was sy inskiklik.
Wat sal haar pa sê? Haar slim professorpa, hoof van die Puk se regsfakulteit, wie se dogter nie eens ’n Nuusweek-storie kan kry nie. En dít terwyl Jaco, haar jonger broer, op die brose ouderdom van twee en twintig die balie-leer na advokaat met sy pinstripe suit uitklim.
Sy kan baie dinge vat, maar nie die uitdrukking van teleurstelling op haar ouers se gesigte nie. Dalk sal hulle weer vir haar die “Waar het ons verkeerd gegaan?”-toesprakie afsteek soos die keer in graad nege toe sy en ’n groep vriende uitgevang is dat hulle skool gebunk en met die een meisie se ma se kar gaan fliek het.
Nee, sy kan dit nie toelaat nie. Pull yourself towards yourself and get a grip, hoor sy die woorde van haar Engelse kollega.
Sy vee haar neus en oë aan die kussing af en skuif regop met haar rug teen die kopstuk. Dit help nie sy val nou uitmekaar nie. Sy moet vinnig ’n plan bedink. Plan D.
Stap 1 sal wees om vir Grethe ’n SMS te stuur om te sê sy is goed op dreef met die storie. Grethe behoort so besig te wees met die finale saktyd voor Nuusweek Vrydag verskyn dat sy dit sonder vrae sal aanvaar. En die spertyd vir Mia se artikel is immers eers Dinsdagmiddag.
Terug na Bahrein. Meneer Beling wil haar nie help nie, Eric wil haar nie help nie en die polisie wil haar ook nie help nie. Wat bly oor? ’n Wit, verskroeide woestyn.
Terug na planne A tot C. Van al drie was Eric beslis die vriendelikste en hulpvaardigste. En hy sit ook met die beste materiaal vir ’n lekker scoop. Ja, besluit sy, hy’s haar enigste uitweg. Sy móét net ’n manier vind om hom te oorreed. Hulle het tog dadelik aanklank gevind by mekaar. Daar is darem iets waarmee sy kan werk.
Sy staan op, gaan badkamer toe, was haar gesig en gaan sit op die rand van die bed met haar selfoon in die hand. Menu … Phonebook … Eric Peterson, gaan sy deur die stappe. Haar hart slaan om toe haar duim die groen knoppie druk en die nommer begin skakel.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
