later. Maar sy sal daarvoor boet.
Dan roep sy hart dit in sy binneste uit: Maar sal jy dit ooit regkry ten spyte van daardie geweldige liefde wat jy vir haar koester? Sal jou liefde nie dalk later vir haar verskonings probeer vind nie?
Nee, daardie liefde sal ek in die kiem smoor, totaal uit my hart verban, probeer hy in sy gedagtes teëstribbel. Hoe kan ek so ’n hardvogtige mens liefhê? Ek is ook nie meer so seker of ek haar wel nog liefhet nie. Ek wonder selfs of ek haar ooit liefgehad het!
Dan besluit Chris om haar in aller yl die hof te maak, want só alleen kan hy wraak op haar neem. Hy hoop egter sy onderneming slaag, sodat hy weer rus kan vind, want op die oomblik woed daar ’n geweldige storm in sy binneste. Sy verstand roep om wraak, terwyl sy hart pleit en verskonings opdiep vir Rista se gedrag. Hy voel asof hy kan gek word. Maar een ding staan vas: Hy moet sy broer se lyding wreek. Dit mag nie ongestraf bly nie. Hy het wraak gesweer en wraak sal dit wees …
Aan die etenstafel merk die ouerpaar dadelik dat daar iets met Chris skeel. Hy is gewoonlik nooit so afgetrokke nie. Hy het byna nog geen woord geuiter tydens etenstyd nie.
Sou hy dalk teleurgesteld wees omdat Rista nie vanaand die Van Zyls hierheen vergesel het nie? wonder sy moeder en skryf Chris se afgetrokkenheid daaraan toe. Dat hy geweldig baie van die swartkopmeisie hou, is vir albei ouers geen geheim meer nie.
Net sy vader kan hom maar nie vereenselwig met so ’n gedagte nie. Hy besef dat dit iets veel gewigtigers moet wees wat Chris so van sy ewewig beroof het.
Dat dit van teleurstelling is omrede Rista nie ook vanaand hier by hulle sal wees nie, lyk vir hom geheel en al onmoontlik. Daar moet bepaald iets anders skort.
Toe Chris sy koppie koffie geledig het, spreek hy sy ouers vir die eerste maal aan vandat hy aan tafel kom sit het. “Kan ek Pa en Ma ’n oomblikkie privaat spreek voordat die Van Zyls opdaag?”
In hulle sitkamer wag Chris eers totdat albei sy ouers plaasgeneem het voordat hy self ook gaan sit.
Dit is vir hom vanaand uiters swaar om hierdie onderwerp aan te roer, maar hy moet sy ouers daarvan verwittig. Hulle het tog seker al gehoor dat Pieter se ongeluk nie ’n gewone ongeluk was nie. Hy wou hulle dit self vertel, maar het nooit so ver gekom om dit te doen nie.
Dan begin hy op sy gewoon sagte toon praat: “Pa en Ma is seker al daarvan bewus dat Pieter die ongeluk opsetlik bewerkstellig het, nie waar nie?”
“Ja, Chris, ek het die koerantberig gelees wat melding maak van ’n liefdesteleurstelling wat hom tot so ’n daad moes gedryf het,” merk sy vader kalm op, maar tog angstig om te hoor wat nou gaan volg, want weet hy dan nie hoe sy broer se ongeluk Chris raak nie?
“Wel, dan sal Pa-hulle natuurlik begryp as ek sê dat ek verbitterd voel teenoor die meisie wat verantwoordelik is vir Pieter se ongeluk.”
“Nee, Chris, jy mag nie verbitterd voel teenoor haar nie, my kind. Sy kan dit nie help as haar liefde nie vir Pieter bedoel was nie,” val sy moeder hom sag in die rede.
“Luister, Ma, net ’n goedkoop flerrie sal met ’n man soos Pieter se liefde speel en hom vir die gek hou. Wat sou dit haar geskeel het of hy dood was of nie? Sy sou net geëerd gevoel het om te weet dat ’n man hom om die lewe gebring het vir haar. Maar sy gaan nie vrykom nie. O nee, ek sal sorg dat sy haar straf nie ontkom nie. Al die hartseer en lyding wat sy die arme Pieter besorg het, gaan ek nog op haar wreek. Al is dit nou ook die laaste ding wat ek hier op aarde doen!”
“Jy is te verbitterd, Chris!” roep sy vader geskok uit. “En jy is totaal verkeerd, ou seun. Maar sê my, weet jy wie die meisie is?”
“Ja, Pa, niemand anders nie as die wonderskone Rista,” merk hy met spottende minagting op.
“Chris, wil jy my vertel dat jy jou gaan wreek op die onskuldige ou Ristatjie?”
“Ja, Pa. En glo my, sy is glad nie so onskuldig as wat sy voorgee nie. Ek het haar ware kleure vandag eers uitgevind. Sy sal my oë nie langer verblind met haar pragtige voorkoms nie. Sy is net daarop uit om te sien hoeveel mans sy op haar kerfstok kan kry. Maar hier is een man met wie sy haar gaan …”
“Luister, Chris,” val sy moeder weer eens sy woordevloed in die rede, “jy gaan niks van die aard doen nie. Wil jy nou op ons oudag ons harte breek? Jy wat altyd so voorbeeldig was, wat ons net altyd plesier verskaf het … Gaan jy nou werklik ons harte breek deur so iets aan te vang? Nee, my kind, laat vaar daardie wrede gedagte. Ek sê jou ook, Ristatjie is onskuldig aan al jou verskriklike aantygings!”
Maar voordat Chris weer iets kan sê, hoor hulle ’n klop aan die deur wat die Van Zyls se koms aankondig. Dan word die gesprek tussen ouers en seun onmiddellik gestaak.
14
Tuis nuttig Rista eers ’n koppie warm koffie saam met Brenda en Jurie. Toe haas sy haar na die badkamer. Oor ’n uur is dit etenstyd en moet sy gereed wees.
Vinnig oorweeg sy watter rok geskik sal wees om aan te trek. Vanaand is mos vir sowel haar as Pieter ’n spesiale geleentheid, ’n aand wat vir hulle baie gaan inhou, en sy moet bepaald op haar beste lyk vir hom.
In haar verbeelding sien sy al hoe aangenaam die nuus hom gaan tref. Dan voel sy weer sy warm lippe liggies teen haar eie bewe die aand voor die ongeluk. Selfs die aangename geur van die skeerseep wat hy vroeër daardie aand gebruik het, kan sy ook nog onthou.
Met ’n kwistige hand strooi sy badsout in die water, klim in die bad en strek haar heerlik uit in die geurige, lou water.
Nou lê sy weer aan Chris en dink. Snaaks, maar sy kan haar nie juis voorstel hoe hy lyk nie. Dan val dit haar ineens by dat sy hom ook nog nooit werklik van naby beskou het nie. Behalwe vir een vlugtige blik gister in die motor, het sy nog nie weer die geleentheid gekry om sy gesig goed te betrag nie.
Wat haar wel opgeval het, was sy pragtige stem en sy goed gekose woorde. Sy fors gestalte in ’n donker pak het sy ook maar net terloops opgemerk.
Terug in haar slaapkamer besluit sy dat haar donkergroen rok net die ideale drag vir die aand sal wees.
Toe sy gereed is, sit sy haar motorsleutels in haar handsak, trek die kam nog ’n keer deur haar swart krulle wat tot op haar skouers reik en verlaat die vertrek haastig.
In die eetkamer sit Brenda en Jurie reeds op haar en wag. Nadat sy om verskoning gevra het dat sy hulle so lank laat wag het, neem sy plek in teenoor Brenda. Vanaand is al drie haastig om die maaltyd agter die rug te kry. Rista peusel net aan haar kos.
Nadat die maaltyd eindelik afgehandel is, sluit Brenda en Rista gou eers die deure terwyl Jurie uitstap na sy motor wat voor die deur geparkeer staan.
In ’n opgewekte luim waai Rista vir die Van Zyls. “Lekker kuier, hoor!” roep sy toe sy met haar motor wegtrek.
Snaaks, dink sy, nadat ek vanoggend so weemoedig was, voel ek vanaand nogal taamlik opgeruimd en sien ek betreklik baie uit na die kuiertjie by Pieter … O, wel, dis maar seker omdat ek so baie nuus het om hom mee te deel, want hy weet blykbaar nog nie van die nuwe tikster nie. Nog ’n brokkie nuus waarmee ek hom kan vergas.
Dan sê sy hardop aan haarself terwyl sy strak voor haar uitstaar: “Ja-nee, Pieter, jy weet nog glad nie watter goeie nuus ek jou vanaand bring nie, ou maat. Binnekort sal jy my moet aanspreek as ‘my vrou’ en nie sommer as ‘Ristatjie’ nie. Saam
