wildreservaat kraam, begelei deur tjankende jakkalse en manlief wat tussen haar kontraksies op ’n drom slaan?”
“Ek glo nie sy’t al gedink aan die soundtrack nie, maar ek sal dit voorstel.”
Jemma kan nie help om te glimlag nie.
“Hulle besit ’n pragplaas in die Bosveld, Jemma. Groot Vyf, luukse lodge en als. Jy sal die laaste drie weke van Kaydee se swangerskap daar tuisgaan en vir so ’n week agterna bly om na hulle twee om te sien. Kaydee wou nog altyd ’n tuisgeboorte gehad het. Sy en al vier haar broers is tuis gebore. Natuurlik doen hulle dit ook ter wille van privaatheid. Jy kan dink hoe die media hulle pes.”
“Dis malligheid,” sê Jemma ontstoke. “Dis malligheid, ek kan dit nie doen nie. Ek het pasiënte. Ek kan hulle nie in die steek laat net omdat ’n ryk sangeressie haar vingers klap nie. Party is by my vir hul derde, selfs vierde babas. En nou moet ek vir drie, vier weke weggaan en alles net los?”
“Jy’t nie eens gevra wanneer Kaydee se datum is nie.” Hy glimlag lui.
“Dit maak nie saak nie, ek’s tjok en blok vir Junie en Augustus. Julie neem ek verlof. Ek gaan elke jaar Suidkus toe wanneer Gauteng op sy koudste is.”
“Hierdie jaar kan jy jou verlof op ’n asembenemende wildreservaat deurbring. Waar die dae óók heerlik warm is. Adam se personeel sal jou op die hande dra. Is dit nou nie wonderlik hoe dinge uitgewerk het nie?”
Hy knipoog en iets pluk aan Jemma se binnegoed. Verdomp, hy’s gorgeous.
“Hoekom laat iets my dink jy’t geweet ek is Juliemaand vry?” grom sy.
“Ek doen my huiswerk. Jy’t ’n onberispelike reputasie, almal in die veld respekteer jou.”
“Die heuningkwas gaan jou nêrens bring nie.”
“Hoekom ontmoet jy nie net vir Kaydee en Adam nie? Ons kan iets reël – ’n braai, miskien – en as jy daarna nog voel jy sien nie kans nie, dan het jy darem daardie handtekeninge gekry.”
“Nee. Ek wil hulle glad nie ontmoet nie. Ek het klaar besluit ek gaan nie die bevalling doen nie.”
“Genade, jy’s die hardkoppigste vrou wat ek nog teëgekom het! Dit moet die rooi lokke wees. Wat op aarde kan jy verloor deur hulle te ontmoet?”
Jemma plooi haar mond. “Daar’s één ding waarteen ek geen verweer het nie: ’n swanger vrou met ’n geboortedroom. Ek gáán Juliemaand afvat – ek’s dit aan myself en my pasiënte verskuldig. Maar ek weet daar sal niks van kom as ek eers jou Kaydee ontmoet het nie.”
Hy vee die skelm kyk so haastig van sy sexy gesig af dat sy dit ampertjies mis. Daar gee sy nou mooitjies die truuk waarmee hy haar kan sagmaak op ’n skinkbord vir hom aan! Sy skud haar kop dat haar poniestert wip.
“Aikôna, vergeet dit! Ek sien sommer hoe trek die rook by jou ore uit soos jy konkel, maar spaar jouself die moeite. Ek sê jou nou, ek gaan dit nie doen nie. Ek gaan nie eens met Kaydee práát nie. Buitendien, daar’s ander vroedvroue ook in die land, ek sal vir jou ’n paar nommers gee.” Sy blaai deur haar dagboek na die bladsy met telefoonnommers. “Waar’s die reservaat?”
“Naby Pilanesberg. Dis bietjie meer as ’n uur se ry van Rustenburg af.”
“ ’n Úúr van Rustenburg af?” Verligting sif soos somerreën oor Jemma neer. “Wel, in daardie geval is ’n tuisgeboorte in elk geval buite die kwessie, by my of enige ander vroedvrou. Mens moet ’n halfuur van die naaste groot hospitaal wees – een met ’n neonatale ICU.” Sy klap haar boekie toe. “Daar het jy dit. Jou kliënte sal maar ’n ander plan moet maak.”
Iets aan sy lag laat haar dink dat hy hierdie keer vír haar lag, nie saam met haar nie. Sy voel soos ’n skooldogter wat per ongeluk by die seunskleedkamers ingestorm het.
“Wat’s so snaaks?”
“Hulle sal binne ’n halfuur daar kan wees, Jemma.”
“Ag kom nou, jy’t nou net gesê Rustenburg is ’n uur weg. Miskien sal ons dit binne ’n driekwartier kan haal as ons die spoedgrens breek en laag vlieg, maar –”
“Maar wat as ons so ’n bietjie hoër vlieg?” Hy glimlag onskuldig. “Jy hou nie rekening met die mense waarmee ons te doen het nie. Hulle’s meer as ’n uur per motor van Rustenburg af, maar met een van hul helikopters is dit minder as ’n halfuur weg.”
Jemma voel hoe haar mond oop en toe gaap soos ’n sterwende forel s’n. Haar verskonings is besig om op te droog. Dan kom Reuben haar onverwags en onbedoeld te hulp.
“Buitendien hoef jy nie jou kop te breek oor noodgevalle nie. Dis waar ek inkom.” Verbeel sy haar, of swel sy borskas nog breër? “Ek’s ’n neonatoloog. Jy moet net vir ons die kerse aansteek, Kaydee se rug vryf en die baba in die jacuzzi vang. Maar die oomblik as Jordan Junior uit is, is hy my verantwoordelikheid. Hierdie ouers gaan nie kanse vat nie.”
Oombliklik is Jemma smoorkwaad. Só kwaad dat sy reeds haar vingers om Reuben se nek kan voel sluit, kan voel hoe sy die suurstof bietjie vir bietjie uit sy sexy strot wurg.
“Kanse vat?! O, ek sien! Jy bedoel ek’s daar vir window dressing, om die ervaring vir die bedorwe brokkie spesiaal te maak. Maar sodra dit by die lewensbelangrike kwessies kom, soos by die baba se gesondheid, dan kan ek nie vertrou word nie. Dan moet Hollywood die professionals inroep – iemand wat ten minste MBChB agter sy naam kan skryf!” En boonop lyk of hy van die ER-stel ontsnap het, dink sy heimlik.
“Wel, ek het nuus vir jou, dókter Stiller. Vroedvroue is kundiges in eie reg. Ons is heeltemal bekwaam om die verantwoordelikheid vir ma én baba te dra – ons doen dit al eeue lank. En as jy dink ek sal ewe gedienstig agternadrentel soos ’n gekniehalterde perdjie, maak jy ’n hengse fout! Ek’s geen dokter se handlanger nie. Sê vir Kaydee hier’s ’n news flash: you can’t have it both ways, dearie. Óf jy vertrou ’n vroedvrou volkome om na jou en die baba om te sien óf jy doen dit op die gewone manier, in ’n hospitaal, op die dokters se turf.”
Toe sy opkom vir asem lig Reuben sy hand in ’n vredesgebaar. “Hokaai, nie so vinnig op jou perdjie nie! Ek weet rooikopvroumense is berug vir hul kort humeur, maar gee ’n man darem ’n kans om te verduidelik –”
“Nee wat, ek dink nie jy moet eens probéér nie. Jy praat jouself net al dieper in die sop in met jou verfoeilike stereotipes. As dit nie teen vroedvroue is nie, is dit teen rooikoppe! Teen ‘vroumense’! Ek’t niks verder te sê vir ’n chauvinistiese snob soos jy nie. Kry jou ry, ek het werk om te doen.”
Toe hy nie dadelik gehoorsaam nie, kry Jemma hom aan een bultende boarm beet. Genadeloos stuur sy hom deur toe.
“Jemma, kan ons nie net –”
“Nee, ons kan nie. Ek’s seker jy sal ’n ginekoloog kan invlieg vir die celebrity-bevalling as die prys reg is. Weet nie wie die pasiënt se rug gaan vrywe nie, want geen gynie sal so laag daal nie. Maar ek laat myself en my professie nie so beledig nie. Óf ’n pasiënt vertrou my óf sy kan dit heeltemal los. Ek werk nie met ’n dokter wat oor my skouer loer nie.”
Toe hy vir oulaas in die deurkosyn omswaai, sien Jemma die onweer in sy blougroen oë. Hy kners sigbaar op sy tande.
“Lyk my iemand het ’n chip op haar skouer.
