gesetel was. Op 28 Desember 1994 het ek om 04:00 opgestaan, my op die stoep tuisgemaak en begin skryf aan “a case for change”, gerig aan myself. Toe my gesin ná sonsopkoms by my aansluit, was die besluit geneem dat ek McCarthy se aanbod sou aanvaar.
Deur al die jare is die vraag wat ek loshande die meeste gevra is: “Waarom het jy Toyota vir McCarthy verruil?” My lighartige standaard-antwoord was dat ek elke dag in Toyota se hoofkantoor by ’n rooigeverfde apparaat verbygeloop het wat teen die muur gemonteer was en waarop ’n instruksie gedruk was: “Fire Brand.” Ek was bang hulle sou dit wel doen en het maar proaktief besluit om te bedank!
Die werklike redes was van ’n ernstiger aard. Heel boaan die lys was my sterk behoefte aan ’n beter lewensgehalte saam met Tillie en ons gesin. My “werkslaaf”-gedrag by Toyota het onafwendbaar gelei tot selfverwaarlosing en die afskeep van die mense die naaste aan my. Ek was angstig om ’n nuwe begin te maak en in die proses my gesin en lewensvreugde te herontdek.
In die tweede plek was my loopbaan by Toyota aan die stagneer. Dit was vir my duidelik dat ek ten minste die volgende vyf jaar in my huidige posisie sou bly. Bert was net ’n jaar of twee ouer as ek, en sy familie het ’n beherende belang in Toyota SA besit. As hoof van die beherende maatskappy het hy hom uitstekend van sy taak gekwyt. Hy was nêrens heen op pad nie. Aan die ander kant was ek opgewonde oor die geleenthede by McCarthy. Ek het ’n lewendige belangstelling in die kleinhandelkant van die motorbedryf gehad, en het uitgesien na ’n stimulerende leerondervinding. Aangesien die McCarthy Groep bykans 20% van alle Toyotas verkoop het, het ek die organisasie en die topbestuur goed geken en gerespekteer. Dit was die voorste motorkleinhandelgroep in die land, met ’n kultuur wat met my waardestelsel ooreengestem het.
Laastens was die McCarthy-aanbod uit ’n finansiële oogpunt baie aantreklik. My persoonlike doelwit was om voor die ouderdom van vyftig finansieel onafhanklik te wees, en die skuif na McCarthy sou my baie nader aan daardie doelwit bring.
Met my hart in my keel en die trane vlak het ek Bert op 2 Januarie 1995 meegedeel dat ek besluit het om Toyota te verlaat en by McCarthy aan te sluit. Op ’n emosionele vlak was dit vir my uiters moeilik om totsiens te sê vir ’n maatskappy en sy mense wat so baie vir my gedoen en beteken het. Uit ’n rasionele oogpunt was ek egter oortuig dat die verandering die regte ding vir my en my gesin sou wees. Ook maar goed ek het nie geweet wat op die McCarthy-horison vir my sou wag nie . . .
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
