gesels Saartjie ’n rukkie met haar ma en gaan dan na haar kamer op die boonste verdieping. Sy sit op die bed en kyk by die venster uit.
Sy voel gelukkig en tevrede. Die lewe is nie meer so moeilik nie. Sy staan sowaar weer eerste in haar klas en sy gaan ’n pragtige horlosie kry.
Haar ma het boonop gesê sy sal Saterdag vir haar ekstra sakgeld gee. Nou maak dit nie saak dat sy ’n deel moet afknyp om Apie se mond toe te hou nie. Sy sal nog meer oor hê as wat sy gewoonlik kry.
Saartjie het ook met haar ma gepraat oor die artikel wat sy gelees het van die duisende Indiërkindertjies wat langs die Ganges-rivier in Indië woon en nou nie kos het om te eet nie.
“Mamma, ek is so ’n gelukkige mens dat ek voel ek wil ander ook help. Ek wil ’n konsert of iets reël en dan moet die gehoor toegang betaal en dan stuur ek al die geld vir die komitee wat vir die outjies in Indië moet kos koop.”
Haar ma het glimlaggend geluister. Sy het gemeen dit is ’n uitstekende idee, maar voorgestel dat die geld gebruik word om kindertjies hier in Suid-Afrika te help.
“Dit is tog nader aan ons en hulle is ons eie mense,” het sy verduidelik en Saartjie het volkome saamgestem.
Mevrou Baumann het belowe om te help. Sy behoort aan baie sosiale klubs en verenigings en sal sorg dat daar baie mense vir die konsert opdaag. Hulle het besluit om die geld te stuur vir ’n koerant wat ’n Strandfonds bestuur. Hierdie geld word gebruik om kinders wat dit nie kan bekostig nie vir ’n vakansie see toe te stuur.
Saartjie kry vir haar ’n skryfblok en potlood. Sy moet begin om die konsert te reël. Dit gaan nogal baie werk kos, maar sy sien uit daarna. Met haar aan die hoof, gaan die kinders sommer baie pret hê.
Laerskool Lynnekom se slimste kind sit nou by die tafeltjie voor haar venster. Ingedagte byt sy aan die agterkant van die potlood. Sy besluit om eers al die name neer te skryf van Lynnekom se kinders wat aan die konsert gaan deelneem. Daar gaan verskillende items wees – en ook ’n toneelstuk. Saartjie besluit sy gaan die toneelstuk self skryf!
Die meisie sit nog ’n rukkie en dink en dan skryf sy: Kinders van Lynnekom. Hieronder word ’n netjiese streep getrek.
Nou skryf sy die name neer van die kinders wat aan die konsert gaan deelneem. Die eerste naam wat sy neerskryf, is Saartjie Baumann. Dan volg haar twee boesemvriendinne se name: Anna Strydom en Lina Rens. Hulle drie, dink sy, sal natuurlik die meeste werk doen en die hoofrolle speel. Sy maak ’n hakie langs die drie name en skryf langsaan: Die Drie Muskiete.
Haar boetie, Apie, sal ook iets moet doen, anders sal hy hulle nooit met rus laat wanneer hulle oefen nie. En as Apie deelneem, sal hy daarop aandring dat sy maatjie, Bennie, ook moet.
Sy dink daaraan dat Bennie in die bed is, maar hy sal seker beter wees teen die tyd dat hulle vir die konsert begin oefen.
Saartjie gaan nie haar sewentienjarige broer, Kris, vra om deel te neem nie. Hy leer vir die eindeksamen en buitendien glo hy mos hy is ’n grootmeneer. Hy dink miskien sy weet dit nie, maar sy wat Saartjie is, sien hy dra elke dag Isabel Theron se tas van die bushalte af wanneer hulle twee van die hoërskool af kom. Hy lyk deesdae al meer en meer soos ’n verliefde hoender, dink Saartjie glimlaggend.
Nee, sy het nie plek vir sulke soort mense in haar konsert nie. Kris se naam kom beslis nie op haar lys nie.
Saartjie kyk op en by die venster uit. In die tuin langsaan sien sy ’n dogtertjie hardloop. Dit is Anna se sesjarige sussie, Muggie. Met ’n sug skryf Saartjie Muggie se naam neer. Hulle drie – Saartjie, Anna en Lina – kan niks op Lynnekom aanvang sonder dat die nuuskierige agie van ’n Muggie wil by wees nie.
Saartjie dink aan haar klasmaats by die skool. Sy voel jammer vir Matilda Nielsen. Sy het vandag so alleen en verlate in die klas gelyk toe niemand haar hartlik geluk gewens het nie en ’n paar net beleef hande geklap het. Sy moet met Matilda probeer vriende maak. Saartjie sit haar naam ook op die lys.
Dan dink sy aan die seun wat almal as “ou perd” of “pêre” aanspreek. Sy hou nie juis van hom nie, maar sy growwe stem kan miskien nuttig wees in die toneelstuk wat sy nog moet skryf. Sy skryf Galpil neer.
Maar as Galpil deelneem, sal Saartjie sy twee maats ook moet vra. Nou goed dan. Sy skryf hul name ook neer.}
Saartjie is seker sy het nou genoeg deelnemers. Sy lees wat sy geskryf het:
Kinders van Lynnekom:
| Saartjie Baumann Anna Strydom Lina Rens |
|
Apie en Bennie
Muggie
Matilda Nielsen
Galpil en sy twee maats, Gert Bakker en Piet Heyns.
Saartjie voel tevrede. Dit is nogal ’n talentvolle klomp. Hulle gaan ’n konsert hou wat Lynnekom nooit sal vergeet nie!
2
Die konsert kom op dreef
Saartjie gaan by haar kamer uit en met die trap af. Anna-hulle bly net langsaan en sy wil haar gaan vertel hoe sy beplan om geld in te samel vir kinders wat nog nooit die see gesien het nie.
Lina is toevallig ook by Anna. Die twee wou nou net na Saartjie toe kom. Opgewonde vertel sy hulle van haar plan om ’n konsert te reël.
Anna en Lina is vuur en vlam vir die idee en hulle bespreek dit in Anna se kamer.
Maar skielik gaan die deur oop en ’n koddige figuurtjie staan in die deur. Dit is Muggie, Anna se sussie. Sy het twee lang vlegsels wat met groot pienk strikke vasgebind is. Haar wipneusie en twee effense bakore laat haar astrant lyk. Op die oomblik is sy pragtig skoon, want sy kom so pas uit die bad. In haar arms hou sy ’n groot lappop vas.
“Haai,” groet sy die drie groot meisies vriendelik. Niemand antwoord nie, maar Muggie steur haar nie daaraan nie.
“Waaroor praat julle?” wil sy weet.
“Dit het niks met jou te doen nie,” snou Anna haar toe.
“Nou goed,” sê Muggie, “maar moenie te hard praat nie, want Trienkie slaap.” Sy gaan sit op die bed, lê die pop versigtig neer, tik-tik met haar handjie op die pop se kop en sê sag: “Lekker slaap, Trienkie, my kindjie.”
Met suur gesigte kyk Saartjie, Anna en Lina na haar. Nadat sy die pop in Anna se kombers toegedraai het, draai sy na die ander, glimlag weer vriendelik en sê: “Nou kan ons gesels.”
Die drie besluit om Muggie te ignoreer, maar dit is nogal moeilik. Sy wil alles weet van die konsert: watter rol sy gaan speel en wat sy alles sal moet doen. Sy spring ook sommer op en dra ’n rympie voor wat sy op skool geleer het. Sy wil weet wanneer die konsert is en toe Saartjie haar vertel dis eers so oor ’n week, wil sy weer weet hoekom nie nou nie – sommer vanmiddag nog.
“Anna,” sê Saartjie
