is jy, Dood, ook met ons. Ja, vir my
Is elke kind se eerste lewenskreet
’n Groter wonder as sy laaste snik.
C. LOUIS LEIPOLDT,
digter, medikus, joernalis en koskenner, “Dood”, Uit drie wêrelddele, 1923
Net pagters ons
van stof en dons
om oor te voer
aan Skoppensboer.
EUGÈNE N. MARAIS,
digter, skrywer, joernalis en wetenskaplike, “Skoppensboer”, Gedigte, 1925
. . . oor alles hou die wurm wag
en stof en as is al wat bly:
Want swart en droef,
die hoogste troef
oor ál wat roer,
is Skoppensboer.
EUGÈNE N. MARAIS, ibid.
Gewis is alles net ’n grap!
Ons speel in die komedie mee
geblinddoek met ’n lamfer-lap
wat selfs die son ’n skadu gee.
EUGÈNE N. MARAIS, ibid.
die eindelike rus as sag
die kersvlam groei en krimp en groei
en plotseling wegsink dat die nag
soos watermure oor my vloei.
ELISABETH EYBERS, digter, “Portret”, Die vrou en ander verse, 1945
Die eensames voel nooit alleen
in die wit broederskap van been,
hier kan die digter sonder skroom
hom blywend toespin in sy droom.
Geen jaarlikse belastingheffing
op hierdie langtermynbelegging:
geagte leser, dié geleentheid
bied hom slegs een keer in ’n leeftyd.
ELISABETH EYBERS, “Wespark”, Die helder halfjaar, 1956
Die grassaad sal nog buig,
die beeste bulk, die lewe roep,
maar jy?
Hier waar jy was, sal skape wei.
C.M. VAN DEN HEEVER, skrywer en digter,
“Die gevalle Zoeloe-indoena”, Aardse vlam, 1938
En al die mensgeslagte sal vergete
en weggebrand wees net soos gras:
Maar, God, die swaarste – hoe klein! – is tog die wete
dat ek ook deel van dié verwoesting was!
C.M. VAN DEN HEEVER, “Eenmaal”, ibid.
want alles was deurweek van sterflikheid.
N.P. VAN WYK LOUW, digter,
dramaturg en prosaïs, “Aanraking van die dood”, Die halwe kring, 1937
Tevergeefs die gebede
teen sterwe –
sy kom:
wit voorskoot
vol haelkorrels . . .
D.J. OPPERMAN, digter en dramturg, “Wit duiwelin”, Edms. Bpk., 1970
Die dood is die lewe se kloon.
JOHANN DE LANGE, digter, “Die dubbelganger”, Snel grys fantoom, 1986
mense gaan dood
maklik soos ander
asemhaal.
JOHANN DE LANGE, “Selfmoord in 5 reëls”, Akwarelle van die dors, 1982
Watter pyn,
watter verlange
vorm my
en slyt my weg
vir die ewigheid reg?
JOHANN DE LANGE, “Groei”, Waterwoestyn, 1984
Die eerste dood is, nugter beskou,
van die lyf; die tweede se verderf
volg wanneer niemand jou meer onthou.
JOHANN DE LANGE, “Na die eerste dood”, Stil punt van die aarde, 2014
