brein se spell check wil nie vannag werk nie en my skoortekenaar se spell check werk net in ’n ander taal. Ja, ek moet die rekenaar op my brief skryf, ek bedoel die brief op my rekenaar skryf, want niemand sal my besope handskrif kan lees nie. Nou sit ek op my eie met ’n bittel vinkelwyn voor die TV en wag dat middernag aangekondig word voor ek uitpass, of andersom, wat ook al eerste gebeur.
Ek WOU nie op my eie wees nie, geweet dis skoorsoek ná ek laas week Kersdag alleen deurgebring het, maar almal wat ek ken, is by die see of oorsee, behalwe Sindiwe, en ek kon tog nie vir haar vra of ek saam met haar in ’n sjebien in Soweto kon gaan uithang nie, kon ek? Sy sal buitendiende nie oujaarsnag in ’n sjebien deurbring nie, sys gans te ordentlik, baie ordentliker as haar “mêrrim”, sy sal eerder by ’n handeklappende soort kerkdiens wees. Ieder geval, ek het my laat ompraat, oor die foon, deur Minette (ja, jy, Minette, wat ook by die see is), om na haar suster se paartie in Melville te gaan. Belowe, Minette, cross my heart, ek sal daar wees.
En ek WOU daar wees, selfs gebad en hare gewas en als, maar ek het bietjie te vroeg (baaaie te vroeg) begin whisky drink om my moed te gee vir my eerste paartie as enkelvrou in meer as vyftien jaar, so teen die tyd dat ek my moes grimeer, was ek so gesope dat ek my lipstiffie heeltemal skeef aamgesmeer het. Toe ek in die spieeeel kyk, weet nie waarom al die ekstra letters so aanmekaar inglip nie, toe lyk ek soos ’n hanswors met ’n te groot rooi smoel. Toe maak dit my so sad dat ek begin huil en toe smeer al my maskara af en toe lyk ek soos ’n kruis tussen ’n hanswors en daai muishonde met die swart strepe om die oë. Toe huil ek eers. As die paartie ’n fancy-dress was, kon ek gegaan het as The Weeeping Woman of Prague, dis ’n boek wat jy dalk ken (Marita? ag, wie de hel ook al), maar toe ek my enigste paartierok aantrek, kon ek die zip nie opgetrek kry nie want ek het te vet geword van al die verdriet.
Toe besluit ek te hel met die paartie en kom drink verder voor die TV. As my man my nou moet sien met my maskara op my wange en my lipstiffie op my ken en my enigste paartierok wat oopgaap agter, sal hy ’n hofbevel kry om die kinners van my weg te neem. Nee, hy sallie, want hy sallie weet wat om met hulle te maak as hy dag en nag vir hulle verantwooordelik moet wees nie. Kon hoeka hoor toe die seuns vroeg vanaand bel, dank die gode toe ek nog nugter was, dat dit nie meer vir hulle so fantasties by hulle pa is nie. Hulle was vies oor die een of anner iets wat hy nie vir hulle wou koop nie, ha, so val die bliksem in sy eie slaggat, en hy was vies oor hy en Nananas wou uitgaan, maar hulle kon nie ’n babysitter kry nie. Op oujaarsaand is dit altyd ’n plobreem, ek kon hulle gewaarsku het as hulle my gevra het, maar hulle het nie.
Intussen het my “bestekopname” (konsentrasie, Dlara) (fok, ek kan nie eens meer my eie naam spel nie) my nie laat beter voel oor my lewe of enigiets anners for that matter nie. Die beste oomblikke van die afgelope jaar? Daar moes tog goeie oomblikke gewees het voor ek gehoor het van my man se skelm naaiery maar ek kan niks onthou nie, alles het weggeraak in ’n waas van wanhoop. So sad. Hoe gaan daai song van Lou Reed nou weer? Toe dog ek as ek dan nie kan agtertoe kyk sonner om te huil nie, moet ek seker maar voorentoe kyk. En toe besluit ek om op te hou drank. Nee, nie ophou drank nie, drank saam met kos is een van die hoogtepunte van ons wetterse samelewing, maar drank saam met drank (en sigarette en selfbejamering) is gevaaarlik vir ’n vrou wat haar kinners alleen moet grootmaak. O dis so sad ek gaan nou dadelik nog ’n bietjie huil. So vir die eerste keer in jare het ek ’n nuwejaarsvoorname. Ek gaan ophou drink sonder kos. Ek belowe plegtig aan myself en wie ook al hierie brief lees dat ek nie meer in die middel van die nag en tussen maaltye sal drink nie. Nie whisky nie.
En om seker te maak dat ek moreogggend onthou wat ek nou belowe, gaan ek hierie brief ommiddellik print en teen die TV-skerm plak. Eks in elk geval nie meer lis om na al daai glimlaggende gevrete op die skerm te kyk nie. As hulle agter die brief weggesteek is, hoef ek net te luister tot ek Auld Lang Syne hoor voor ek uitpass. Sal ons ou kennisse ooit vergeet. Daars een ou kennis wat ek wens ek kan vergeet, wens in fact ek het haar nooit ontmoet nie, want sy vier vanaand oujaaarsaaand saam met my amper eksman en my darem nog huidige kinders. Hoewel ek hulle seker ook gaan verloor as ek nie sokkies en my rok se zip optrek nie.
Gelukkkige nuwe jaar van jou dronk en verdrietige vriendin
Clara
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
