nie hoe om ’n normale pass by ’n man te maak nie.”
“Volg net jou natuurlike instinkte en jy kan nie verkeerd gaan nie.”
“My natuurlike instinkte sê vir my as ek dit waag om my wimpers vir hom te fladder, gaan hy flip. Of in sy kar klim en na Tasha Alexander toe ry.”
“Moenie hom toelaat nie. Keer hom.”
“Hoe?”
“Waar was jy die dag toe vroulike listigheid uitgedeel is, sussie?” spot Vita.
“Ek het agter die deur gestaan,” kla Carmia. “Ek weet nie hoe nie.”
“Het jy al ooit van skinny dipping gehoor?” waag Vita dit.
“Al daarvan gelees, maar ek weet nie presies wat dit is nie.”
“Dis kaal swem.”
Carmia is geskok. “Saam met ’n … ’n mán?”
“Natuurlik! Dit sal mos nie pret wees saam met jou má nie.”
“Het jy dit al gedoen?” vis Carmia nuuskierig uit.
Vita omseil die vraag. “Ons praat oor jou, nie oor my nie. Al wat ek kan sê, is: dit lewer die gewenste resultate. Probeer dit.”
Carmia is dankbaar haar suster is duisende kilometer ver sodat sy nie haar gesig kan sien nie. “Waar? By die swembad of die see?”
“Daar’s nie reëls nie. Drink die wyn en volg jou instinkte. Maar ek reken die see is beter. Dis meer privaat en laat meer ruimte vir improvisasie. Deneys is ’n sterk swemmer. Jy kan voorgee dat jy te diep ingegaan het en in die moeilikheid is, sodat hy jou kan red en mond-tot-mond-asemhaling toepas. So ’n situasie is ideaal. Jy kan maak of jy deurmekaar is, om sy nek vasklou en hom terugsoen … Van daar na die volgende fase is maklik, dit sal vanself kom.”
Carmia het steeds bedenkinge. “Hoe weet jy? Het jy dit al uitgetoets?”
“Ek kan nie waarborge gee nie,” sê Vita geheimsinnig. “Maar ek wed jou ’n honderd Aussiedollars jy sal daardie kookwaterkaptein se enjin kan rev. Dit klink so lekker, ek wens dit was ek!”
Kan ek so iets waag? dink Carmia toe sy haar selfoon neersit.
Sy weet nie of sy die moed daarvoor het nie. Wat as Deneys nie wyn wil hê nie, of haar in die branders los om te verdrink?
Tog voel sy minder bedruk, hoewel niks nader aan ’n oplossing nie. Wat is die alternatief ? Deneys laat glo sy is ’n skelm en ’n bedrieër en hom sonder terugbaklei op ’n skinkbord vir Tasha Alexander gee?
Die volgende oggend is Margo vroeër op, maar sy kla van duiseligheid. Haar hande en voete is geswel en die litte pynliker as gewoonlik.
“Ek het die agterstallige hoofstuk ingehaal en ’n paar korreksies aangebring, soos jy gevra het,” gesels Carmia terwyl sy vir Margo graanvlokkies inskep en warm melk oorgooi. “Dus het ek min werk vandag. Sal ons nie op die dorp gaan roomkoek eet en daarna gou ’n draai by die dokter maak nie?”
“Ek het twee pynpille gedrink. Kom ons kyk hoe ek vanmiddag voel,” skerm Margo. “Die boek is nou in die pylvak, waar al die los drade vasgeknoop moet word. Ek is bang as daar nou ’n onderbreking kom, verloor ek konsentrasie.”
“Die boek is nie alles nie.” Carmia se stem is sag maar ferm. “Jou gesondheid is belangriker, Margo. Moenie jouself te hard dryf nie. Leer om soms ander prioriteite te hê en jou voet van die petrol af te haal.”
“Jy klink soos Deneys,” kla Margo. “Hy is altyd besig om my soos ’n invalide te behandel.”
“Omdat hy vir jou omgee,” verdedig Carmia hom. Hoekom, weet sy self nie. Deneys het haar nie nodig om vir hom in die bres te tree nie. Dis tyd dat hy leer om meer sensitief te wees en ander se gevoelens in ag te neem.
Margo kyk ondersoekend na haar. “Jy lyk self of jy sleg geslaap het, kind. Is daar iets verkeerd?”
“Ek is piekfyn,” maak Carmia dit af. “Dalk het ek gisteraand te laat gelê en lees.”
Margo druk haar vingerpunte teen haar slape. “Ek het gisteroggend stemme gehoor, maar nie geweet met wie Deneys praat nie. Was dit toe hy jou gaan groet het voor hy weg is?”
Carmia knik, terwyl sy sinies dink: Die deur se toeklap kan seker as ’n groet beskou word. ’n Baie finale vaarwel.
Daar is ’n branderigheid in haar keel. Hoekom het sy nie van die begin af oop kaarte gespeel en erken sy is Vita se suster nie? Hy sou meer vergewensgesind gewees het as sy eerlik was. Sy sou haar alles vir hom gegee het … Hom liefgehad het haar lewe lank. En nou is dit te laat. Hy glo sy is ’n leuenaar en ’n bedrieër, net so vals en wispelturig soos haar suster …
“Hy is môreaand terug. Dan kan ons gerus weer braai, om te vergoed vir laas keer se fiasko,” sê Margo.
“Ons sal sien …” antwoord Carmia ontwykend. Sy is môreaand dalk nie eens meer hier nie. Of sal Deneys by hul mondelinge kontrak hou en haar agt en veertig uur kennis gee?
As sy moeilik wil wees, kan sy daarop aandring dat die finale besluit by Margo berus. Margo het haar nodig, nie net wat betref die boek nie, maar ook as geselskap en iemand wat na haar omsien.
“Ek kon nie slaap gisteraand nie,” vertel Margo. “Toe het ek nog ’n stuk gedikteer – ons held aan ’n uithoukompetisie laat deelneem. Hom laat verloor en sy lelike kant gewys. Ek weet nie of hy moes wen nie. Ek het gesukkel en dis deurmekaar … Speel die band terug. Sê wat jy dink en voeg meer emosies by. Skryf by as hulle soos papierpoppe lyk …”
Carmia voel onrustig. Margo klink onsamehangend, en dis vreemd dat sy van haar beplanning afgewyk en die held ’n skurk gemaak het. Dit sal nie deug nie. Die heldin is verlief op hom en daar is te min bladsye oor om ’n nuwe held te skep wat sy plek kan inneem.
“Ek sal sommer nou die band gaan terugspeel. Siende dat jy intussen nie kan voortgaan nie, kan jy gerus op die stoep ontspan met ’n paar van die tydskrifte wat ons laas gekoop het.”
Carmia dra die borde kombuis toe en maak vir Margo vars koffie.
“Hoe lyk sy vir jou, Dorie?” wil sy weet. “Moet ons nie by ’n dokter uitkom nie?”
Dorie aarsel. “Mevrou se kleur is sleg, en ek hou nie van die geswelde voete nie. Maar jy ken haar ook al … As sy aanhou sy wil nie dokter toe nie en jy aanhou jy wil haar vat, maak jy haar sieker. Kom ons wag tot môre, wanneer meneer Deneys terug is.”
“Ek is bang hy raas omdat ek nie beter gesorg het nie.”
“Meneer Deneys is nie so nie. Hy’s soos Zeus: blaf jou ore doof, maar byt nie. Hy ken mos darem ook sy ouma, en hy’s net so ’n hardekop as hy ’n ding nie wil doen nie.”
Carmia voel meer gerus. Sy het vroeër vanoggend ook oom Kappie se raad gevra en hy het met Dorie saamgestem: sy moenie Margo ontstig en haar bloeddruk dalk verder opjaag nie. Sy moet wag tot Deneys kom.
Wat meer kan ek doen? vra sy haarself af. Maar net wag, en sorg dat die boek klaarkom. Margo sal ontspan sodra
