die petisie opgestel het. Net om dubbel seker te maak, vra hy: “Wie’s verantwoordelik vir die ding?”
“Gerrit Moerdyk,” sê Rooie vies, “daai lae lak. Hy het bo-aan geskryf al die ouens wat nie vir jou as kaptein wil hê nie, moet die ding teken. Hy vra die ouens om vir Ben ou Pen as kaptein te stem, want Ben is kamtig ’n beter kaptein as jy. Jy is glo nie ’n goeie kaptein nie.”
“So?” sê Trompie sag. Hy voel ’n koue rilling langs sy ruggraat af.
Hy onthou Gerrit het verlede jaar vir die B-span gespeel en in ’n stadium verkondig dat hy in die A-span sou gewees het as dit nie vir Trompie was nie. Hy het gesê Trompie het sy posisie as kaptein misbruik en die span se breier met allerhande slim praatjies beïnvloed om hom wat Gerrit is, uit die A-span te hou. Trompie glimlag skeef. Hy sal nooit so iets doen nie – al wil hy ook hoe graag.
Trompie en Gerrit het nog nooit juis langs dieselfde vuur gesit nie. Eenkeer – dit was toe hulle nog op laerskool was – het hy en sy drie vriende stokkies gedraai. Hulle het heerlik in die kloof se dam gaan swem, maar toe kom ’n onderwyser hulle daar haal.
Die Boksombende dink tot vandag toe nog dit was Gerrit Moerdyk wat hulle gaan verklik het. Hy was die enigste een wat hulle gesien het toe hulle koers gekies het kloof toe. Gerrit het dit heftig ontken, maar hulle het hom nie geglo nie en hou dit nou nog teen hom. Wat hulle betref, is en bly hy ’n klikbek.
“Dis natuurlik net omdat Gerrit weet ek hou nie van hom nie,” sê Trompie, “en omdat hy weet ek dink hy’s ’n vrot vleuel.”
“Jy’s reg,” sê Dawie, “en hy en Ben ou Pen is deesdae ook mos dik vriende.”
“Aag wat,” sê Trompie ongeërg. Hy staan op en sit sy plakboek van sporthelde in die tafel langs sy bed se laai. “Hy kan soveel petisies opstel soos hy wil – die ouens sal tog nie na hom luister nie. Maar ek wil darem ’n bietjie met hom gaan gesels oor een ding wat hy daar geskryf het.”
“Watse ding?” vra Rooie.
“Dat ek nie ’n goeie kaptein is nie. Het jy dit met jou eie oë op die petisie gesien staan, Rooie?”
Rooie verseker Trompie hy het.
“Wel,” sê Trompie en tik-tik met sy regtervuis in sy linkerhand, “dis tyd dat daai suinige ou Gerrit ’n les geleer moet word. Hy kan nie sommer sulke nonsens oor my skryf nie.”
“Gerrit is nie meer so suinig nie, Trompie,” sê Blikkies luiweg.
“Nie?”
Blikkies byt sy kougom met sy voortande vas, trek dit met sy duim en wysvinger ver voor by sy mond uit en ryg dit weer met sy tong in. Dan sê hy weer: “Nee, Gerrit is nie meer so suinig nie. Hy het hierdie kougom vandag vir my gegee.”
Dis eienaardig, dink Trompie, dat Gerrit sommerso vanself vir Blikkies kougom gee. Gerrit se pa het die lekkergoedwinkel op die dorp en Gerrit het altyd lekkers, maar hy deel dit nooit met ander kinders nie. Hy is baie suinig.
“En hy het vir ’n hele klomp ander ouens ook lekkers gegee,” voeg Blikkies by. Hy probeer nou om die stukkie kougom so te kou dat hy sy tandmerke duidelik daarop kan sien.
“Heng,” sê Dawie en kyk vies na Blikkies, “ek het nie gedink jy sal lekkers by ’n ou soos Gerrit vat nie. Hy’s dan ons aartsvyand.”
Dawie is twee jaar jonger as sy drie vriende, maar hy is besonder intelligent en daarom is hy ook in dieselfde klas as hulle. Hy het die woord “aartsvyand” in ’n boek gelees. Hy hou daarvan en besluit om dit weer te gebruik.
“Ja-nee, dit is wat hy is,” sê Dawie en probeer om sy piepstem grof te maak, “ons aartsvyand.” Hy slaan nou ook met sy regtervuis in sy linkerhand soos Trompie altyd doen.
“Ek hoop nie jy het jou siel aan hom verkoop nie,” sê Rooie bars.
“Wat de drommel bedoel jy?” vra Blikkies en hou vir ’n oomblik op kou. Maar dan val hy weer met mening weg.
“Dis wat ek ook wil weet,” mompel Trompie. Dit lyk mos vir hom of hulle nou van die petisie-besigheid afgedwaal het. Of het hulle?
“Daar staan ook in die petisie,” vertel Rooie vir Trompie terwyl hy vies na Blikkies kyk, “ouens wat lekkers wil hê, moet net vir hom wat Gerrit is, vra. Sy pa het mos die lekkergoedwinkel en hy is altyd bereid om vir sy vriende lekkers te gee. En die ouens wat hy as vriende beskou, is dié wat op die lys teken dat hulle vir Ben sal stem en nie vir jou nie.”
Blikkies kou stadiger. Hy lyk verbaas.
“Gerrit het vir my niks van ’n petisie gesê nie,” sê hy. “Hy sou dit natuurlik nie gewaag het nie.”
“Hy wou jou seker eers sag maak,” sê Dawie. “Dan sal hy jou later vra om die petisie te teken.”
“Ek sal mos nooit so iets doen nie,” sê Blikkies en voeg droog by: “Maar ek wens die ou wil aanhou om my te probeer sag maak deur vir my kougom te gee. Hy sal my nooit sag genoeg kry nie.”
Trompie is nou effens bekommerd. Blikkies sal natuurlik nooit teen sy Grootkaptein draai nie, al gee Gerrit ook vir hom hoeveel kougom, maar wat van al die ander ouens? Trompie is seker baie van hulle wat vir hom sou gestem het, kan op só ’n manier omgekoop word om vir Ben te stem.
“Gerrit moes al baie lekkers weggegee het,” sê Rooie, “want daar is al baie name op die lys.”
“Ons moet iets doen,” sê Blikkies. “Ons kan nie net so stilsit nie.”
Rooie en Dawie stem volkome met hom saam. Hulle voel ook hulle moet iets doen. Rooie sien nie kans om vir die A-span te speel as Ben ou Pen sy kaptein gaan wees nie. Dan gaan hy sowaar liewer vir die onnie sê hy wil in die B-span speel!
Trompie besef nou daar is werklik ’n moontlikheid dat hy nie as kaptein gekies gaan word nie. Gerrit is vir die petisie verantwoordelik en baie seuns sal graag met hom wil vriende wees as hy nou ewe skielik links en regs lekkergoed begin uitdeel.
“Daar’s groot moeilikheid in die land,” mompel Trompie.
“Dis wat ek ook sê,” beaam Rooie. En te oordeel aan Dawie en Blikkies wat so herhaaldelik knik, is dit presies wat hulle ook sê. Daar is beslis groot moeilikheid in die land.
Trompie besef daar moet iets gedoen word – en vinnig ook. Die rugbyvergadering is volgende week en dan word die kaptein gekies.
Die Boksombende se Grootkaptein gaan sit nou weer en staar met ’n frons op sy voorkop voor hom uit.
Dit is ’n minuut of twee lank doodstil in die kamer, dan sê Dawie: “Wat doen jy, Trompie?”
“Ek dink.”
“O.”
“Ja.” Trompie kyk na Dawie om seker te maak sy vriend probeer nie miskien snaaks wees nie. Dawie kyk egter met ’n onskuldige gesig na Trompie en vra soet: “Waaroor dink jy, Trompie?”
“Oor wat ons kan doen om Gerrit se petisie en omkopery stop te sit.”
“Ons moet
