moet die aartsvyand se slinksheid beveg!” sê Dawie en gluur woes terwyl hy hard met sy vuis op die tafel slaan. Hy hou soveel van die sin dat hy lus is om dit te herhaal – saam met die dramatiese gebaar. Hy besluit egter om dit nie te doen nie. Die ander seuns kyk hom vies aan. Hy maak dit vir hulle onmoontlik om te dink as hy so hard op die tafel slaan.
Die vier vriende sit nou ernstig oor hierdie probleem en nadink. Rooie word eerste moeg om so stil te sit. Hy kan nie dink wat hulle moet doen om Gerrit uit te oorlê nie. En in elk geval, Trompie is mos die Boksombende se Grootkaptein. Hy moet die dinkwerk doen.
Rooie staar nou weer aandagtig na sy wikkelende tone en probeer om hulle te wikkel sonder dat die twee groottone ook beweeg, maar tevergeefs. Elke keer as dit vir hom lyk of hy dit regkry, begin die groottone stadig wikkel en ’n oomblik later beweeg hulle net so vinnig soos die ander tone.
Dawie het nou ook opgehou dink. Trompie se hond, Boesman, lê op die matjie voor die bed. Dawie sit op die bed en kielie Boesman se maag met sy skoenpunt. Hy wil sien hoe lyk ’n hond wanneer hy lag. Hy kan nie onthou dat hy al ooit in sy lewe ’n laggende hond gesien het nie. Maar Boesman plof-plof net met sy stert op die vloer. Dit lyk nie regtig of hy wil lag nie.
Blikkies dink ook nie meer nie. Hy is nou weer besig om met sy duim en voorvinger die kougom ver by sy mond uit te trek en dit dan weer met sy tong terug te ryg.
Trompie probeer dink, maar Rooie se gewikkel, Dawie se gekielie en Blikkies se gespeel met die kougom irriteer hom.
“Ek wens julle wil stilsit,” sê hy vies.
Hulle kyk verbaas na hom.
“Maar ons sit mos stil,” sê Dawie.
“Nee,” sê Trompie. “Jy kielie vir Boesman en Rooie wikkel sy tone en Blikkies trek die kougom – wat hy nie eens behoort te gevat het nie – nes ’n bobbejaan voor hom uit. Hoe kan ’n mens dink, hè?”
“Maar ons is stil. Ons maak nie ’n geraas nie,” sê Dawie.
“Wat bedoel jy – die kougom wat ek nie eens behoort te gevat het nie?” wil Blikkies weet.
“Ek bedoel wat ek bedoel,” snou Trompie hom toe. “Jy moes dit nie gevat het nie.”
“Wat moes ek gedoen het?”
“Jy moes vir Gerrit gesê het hy moet gaan doppies blaas.”
“Sou jy dit vir hom gesê het as hy vir jou kougom of lekkers aangebied het?”
“Natuurlik sou ek.” Dan voeg Trompie uit die hoogte by: “Dit was ’n verkeerde ding wat jy gedoen het, Blikkies.”
Rooie en Dawie stem nou volkome met Trompie saam. Hulle dink ook dit was ’n fout.
“Julle sê net so omdat hy nie vir julle lekkers gegee het nie,” sê Blikkies vererg.
“Ons sou dit nie gevat het nie,” sê Dawie vroom, maar sy ondeunde ogies vonkel. Hy weet mos hulle sou.
“Gerrit het jou nou in sy kloue,” sê Rooie sedig.
“Dis reg,” stem Trompie met Rooie saam. “Hy het jou mos ’n guns gedoen deur vir jou kougom te gee – en nou moet jy vir hom ook ’n guns doen.”
“Watse guns?”
“Jy moet die petisie teken.”
“Ga!” sê Blikkies vies. “Laat hy daai ding net na my toe bring, dan sal hy ’n ding sien wat hy nie graag wil sien nie!”
Trompie, Rooie en Dawie weet dit is waar. Blikkies sal nooit vir iemand anders as Trompie stem nie. Hulle weet ook as Gerrit vir hulle lekkers aangebied het, sou hulle dit gevat het sonder om te voel hulle skuld hom nou ’n guns. Rooie gaan selfs sover om vir Blikkies te sê as Gerrit weer vir hom lekkers gee om hom sag te maak sodat hy die petisie moet teken, moet hy die goed onder hulle vier verdeel!
“Maar alle grappies op ’n stokkie,” sê Dawie, “wat gaan ons doen? As ons nie vinnig inspring nie, is Ben ou Pen sowaar vanjaar kaptein.”
“Ek het nou net aan iets gedink,” sê Trompie, maar hy trek ’n vies gesig asof hy nie veel van die plan hou nie.
“Wat is dit?” wil Dawie dadelik weet.
“Ons moet vir Gerrit met sy eie plan vang,” sê Trompie.
Sy drie vriende kyk hom vraend aan. Hulle verstaan nie.
“Ons moet vir die ouens vir wie hy lekkers gee, ook lekkers gee,” verduidelik Trompie, “maar nog meer as wat hy vir hulle gegee het.”
Die drie dink nou hieroor na. Dit klink nogal na ’n goeie plan. Die ouens sal dan mos nie vir Ben stem nie, maar vir Trompie. Die groot probleem is egter – en hulle sien dit sommer dadelik in – dat so ’n storie baie geld gaan kos. En geld is mos maar ’n skaars ding vir die Boksombende.
“Ons kan nooit kompeteer teen ’n ou wie se pa ’n lekkergoedwinkel het nie,” sê Dawie.
“En daar is te veel ouens wat ons moet probeer terugkoop,” sê Rooie. “Ek het daai lys met my eie oë gesien – daar is baie name op.”
Trompie is mismoedig. Vanjaar is so ’n groot rugbyjaar en dit lyk sowaar of hy nie eens kaptein van sy span gaan wees nie.
“Kom ons slaan die ou aartsvyand bloedneus,” sê die wraaksugtige Dawie skielik. “Kom ons maak hom só bang dat hy belowe om vir al die ouens wat die lys geteken het te sê hulle moenie meer vir Ben stem nie, maar vir Trompie.”
Die ander drie hou nogal van hierdie plan. Hulle sal dit geniet om Gerrit bloedneus te slaan.
“Maar dit sal nie rêrig werk nie,” sê Trompie met ’n sug. “Almal sal Gerrit jammer kry en selfs die ouens wat hy nie omgekoop het nie sal dan teen my draai. Hulle sal sê ek is ’n boelie wat ouens dwing om vir my te stem – en wie wil nou so ’n kaptein hê?”
“En Gerrit is ’n klikbek,” herinner Rooie hulle. “Hy sal vir die onnies gaan sê, en dan word ons gelooi.”
Nee, al wil hulle Gerrit ook hoe graag bloedneus slaan, besef hulle dit sal dom wees.
“Daar is net een ding wat my kan help,” sê Trompie ná ’n oomblik.
“En wat’s dit?” vra Blikkies en skuif nader aan Trompie. Rooie en Dawie skuif ook nader om te kan hoor wat hierdie een ding is.
“Ek glo,” sê Trompie ernstig, “ons skool se ouens – die onder-16’s – is nie almal so sleg dat hulle met lekkers omgekoop kan word nie.”
“Daar is baie name op daai lys, Trompie,” waarsku Rooie weer.
“Ja, maar onthou, daar is baie ouens wat stem. Ou Bles het mos afgekondig al die ondersestienspelers gaan vir die A-span se kaptein stem, want die ou gaan kaptein van al drie die spanne wees – van die A-, die B- en die C-span. So dis drie spanne se ouens wat gaan stem, en dan ook nog die ouens wat nie eens in die C-span kan plek kry nie. Daar is by die honderd onder-16’s – en elkeen van hulle kan stem.”
