2 JANUARIE 2019 Lees Spreuke 1:1-7
Eers kniel …
Kennis begin met die dien van die Here … (v. 7).
“Dié spreuke is bedoel om mense wysheid te leer … sodat hulle sal weet wanneer iemand verstandig praat.” Só begin hierdie interessante, veelgelese en dikwels aangehaalde boek met versamelde wyshede. En as ons dié spreukeversamelaar se uitgesproke doel ter harte neem, lees ons die ganse bundel in een sitting deur!
Want die Here weet hoe nodig ons wysheid het, veral ook om te kan onderskei tussen die baie woorde wat hierdie jaar op ons afgevuur gaan word: die vernames se vername uitsprake en algemene praatjies-vir-die-vaak; die aartspessimiste se terneerdrukkende voorspellings en die ewige optimiste se onrealistiese vooruitskouings; die skeptiese mense se maklike wantroue en die siniese mense se ek-het-julle-mos-gesê. Om nie te praat van die slimjanne se irriterende beterweterigheid nie.
Ja-nee, as Spreuke ons sal leer wie se woorde ons ernstig moet opneem, wie ons moet glo, wie ons kan ignoreer en wie ons moet jammer kry omdat hulle mislei is en daarom ook ander mislei, dán sal ons vinnig en deeglik lees. Dan sal ons onderstreep, notas maak. Ons sal uittreksels daarvan neerskryf en in ons beursie bêre en teen die yskas plak.
Maar, blyk dit, ons moet ’n bietjie wag met die lesery. Ons moet eers ’n bril opsit, die regte bril. Want, sê hierdie spreukeversamelaar, kennis begin met die dien van die Here. Voordat ons dus begin lees, moet ons eers kniel. Voordat ons ons laat leer, moet ons eers vra: Wat wil U my wysmaak?
Want sien, ons leer mos alte graag wat ons wíl leer. Ons laat ons oortuig as ons oortuig wil word. Ons glo tog so vas in ons eie slimmigheid.
____________________
Verlos my, Here, van my onwankelbare geloof in myself. Maak my vry om U te dien.
Donderdag 3 JANUARIE 2019 Lees Psalm 72
In u Naam
Leer tog die koning, o God, om te regeer volgens u wil, leer die koning om die reg te handhaaf soos U dit wil … (v. 1).
Hier is dit nou, en sekerlik onvermydelik aan die begin van ’n nuwe jaar: die gebed vir die koning. Die gelowige wat in hierdie dae die regeerders aan die Here opdra. Vir die owerheid bid ter wille van ’n rustige en stil lewe (vgl. 1 Tim 2:1-5).
Maar ons doen dit nie. Ons gil liewer op hulle – bitterbek, woedend. Vloek gans te gereeld wanneer ons aan “hulle” dink.
Ons gebruik al jare lank skelname wanneer ons oor hulle praat. Meestal suutjies, darem. Behalwe wanneer ons tussen mense is wat net so luidrugtig soos ons kla en net so uitgesproke oor “hulle”, die regeerders, te kere gaan.
Maar vir hulle bíd? Nie sommer nie.
Dit maak Psalm 72 ’n lastigheid. En 1 Timoteus 2:1-5 nogal ’n verleentheid. (By Romeine 13:1-7 blaai ons beslis haastig verby …)
Maar selfs ’n vinnige lees van dié psalm wys duidelik die eerste beginsel van elke gebed uit: Dit is ’n versugting tot God, tot niemand anders nie. Kyk dan hoe wemel dit van “laat hy …; leer hom …; mag hy …”
Sien, die bidder praat nie met die koning nie, maar met die Koning van die konings. Hier tree die bidder nie net vir die regeerders in nie, maar juis ook vir die onderdane. Vir die verdruktes, die armes, vir reg en geregtigheid.
Vir ’n rustige en stil lewe onder die regering van iemand wat dalk nie die naam koning werd is nie. Maar vir wie daar tog gebid moet word, in die verhewe Naam van die enigste Een wat magtige dade doen (vgl. v. 18-19).
____________________
Vergewe my dié teësinnige gebed, Here. Leer my, en die koning, lewe soos U dit wil hê.
Vrydag 4 JANUARIE 2019 Lees Handelinge 7:44-53
Wie is “julle”?
“Julle hardkoppiges! Julle is heidens in julle harte. Julle is doof vir die woord van God. Julle weerstaan altyd die Heilige Gees. Soos julle voorvaders gemaak het, maak julle ook” (v. 51).
Stefanus se mond lei uiteindelik tot sy doodsvonnis. Hierdie jong diaken – een van die eerste verkose diensknegte in die kerk van Christus – sou sonder twyfel beter gevaar het as hy hom op sy werk sou toespits. Hy is immers aangestel om namens die kerk te help om die weduwees te versorg.
Maar toe doen hy veel meer as dit: In die Naam van die kerk se Here loop hy die Jode trompop. En toe hy voor die Joodse Raad gesleep word, gebruik hy die geleentheid om hul valsheid te ontbloot en hul vormgodsdiens te ontmasker. “Julle is die mense wat deur bemiddeling van engele die wet van God ontvang het, en tog het julle dit nie gehoorsaam nie” (v. 53).
Allawêreld. Dis geen wonder dat hulle toe blitsig van Stefanus ontslae geraak het nie. Doodgegooi. Hom en sy skrynende vrae onder klippe begrawe.
Nee, dit is ook nie lekker om reeds hier aan die begin van die jaar met klipharde vrae oor godsdiens gekonfronteer te word nie. Stefanus se skerp aantygings teen die Jode vlek ook kwessies oop wat alle gelowige mense raak wat hier lees – dinge soos egtheid en opregtheid, toewyding en gehoorsaamheid.
Dit vra ook: Watter god dien jý? Jou Here of jou self? Is die maklike “Here, Here” van jou mond en die “Almagtige God” van jou voorvaders werklik die Vader van Jesus Christus die Regverdige? En hoe gemaklik pas ’n klip in jou hande? Kortom: Weet jy wie is hierdie “julle” op wie Stefanus so skel?
____________________
Leer my, Here, om in hierdie jaar my motiewe voor U te ondersoek. Om my eie hart te ken.
Saterdag 5 JANUARIE 2019 Lees Jeremia 31:7-14
’n Dans vir die nuwe jaar
Dan sal die jong meisies dans van blydskap saam met die jong mans en die ou mans (v. 13).
Hier’s nou ’n ding: Kyk net hoe glinster die manne se oë! Wie van hulle sal dan nie dadelik opspring vir ’n dans saam met die jong meisies nie! (Die ou manne sal wel later die skade aan hul knieë en rug – en ego – bereken …)
Maar dit is ’n blydskapdans dié, want God is groot en goed. Hy belowe om Israel se ballingskaptrane in ’n lofgesang te verander. Hy sal die verstrooides bymekaarmaak; Hy sal hulle oppas; Hy sal hulle laat floreer. Sy goedheid sal vir hulle oorgenoeg wees.
Dit is die God van alle tye wat hier aan die woord is, die troue Bondsgod van weleer. Die Here wat vandag en môre dieselfde is, en tot in ewigheid.
En, ja, die tye en die omstandighede en die spesifieke besonderhede mag wel verander het. Maar die God wat sy mense in sy hande hou? Nooit. Steeds is Hy die Bevryder, die Oppasser, die Gewer. Die Gelykmaker van harde paaie, die Handevatter van die blindes en kreupeles, die Verloskundige van hulle wat moeilik die lewe skenk aan al die verwagtings wat van hulle gekoester word. Sy beloftes, soos sy genade, is vir hulle genoeg.
Én, hoor hier, Hy is toe ook die Musiekmaker, die Aanvoerder van die vrolikheid. Hy bring hulle wat krom loop orent, Hy self trek die ineengedokenes op. Hy is die galante Heer wat die eensame muurblom raaksien, aan die hand neem en saggies en teer deur die
