сезнең гомерлек берИптәшегез, дустыгыз!
Дуслык кадерен белергә
Сез үзегез куштыгыз!
Кирәк булса тәнкыйтьләгез,
Кирәк булса мактагыз!
Салып кына таптамагыз,
Нахак бәла такмагыз!
Укыгыз мине, тыңлагыз,
Җиткәнче сабырыгыз!
Яратасызмы сез, юкмы,
Мин сезнең шагыйрегез!
Иркәләгез, кирәк чакта
Миңа бармак янагыз!
Кайчак көләч, кайчак елак…
Мин сезнең бер балагыз!
Көннәр бозылыр төсле…
Мондый көннәр бик озакка
Сузылыр төсле иде,
Көннәребез гел рәхәттә
Узылыр төсле иде…
Миңа әле дә бу җәйләр
Озын, озындыр төсле…
Юк шул инде, җаным сизә:
Көннәр бозылыр төсле…
Күкнең дә төсе үзгәрә…
Элекке түгел төсле.
Үзгәрә дә куя көннәр…
Гел минем күңел төсле.
Яңгыр исләре дә килә,
Исә яңгыр җилләре…
Әйтәм аны агачлар да
Төн буена җилләде.
Көннәр бозылыр төсле шул…
Сулкылдап куя тәнем…
Татып та кала алмадык
Кояшлы җәйнең тәмен.
Аклык
Ничә көннәр ятам инде
Мин түшәмгә карап.
Әгәр болай озак ятсам,
Минем эшләр харап…
Булмый болай ятуымны
Берничек тә аклап…
Мин түшәмгә карап ятам…
Түшәм монда ап-ак.
Аклык та арыта икән,
Булмый озак карап.
Минем болай ятуларым
Китте озаккарак…
Үз-үземне тиргәп ятам…
Ахмак, димен, ахмак…
Дөнья тормый актан гына,
Түгел шул ул ап-ак…
Әлбәттә, аклык – яктылык,
Чисталык һәм пакьлек!
Аклык та арыта икән…
Менә сиңа аклык…
Монда…
Монда һәркемнең үз чире,
Һәркемнең үз уколы.
Һәрберсе чирле булса да,
Монда һәркем «укалы»…
Монда бик «тәртипле» халык,
Монда беркем шауламый.
Сиңа табиблардан башка
Беркем комачауламый,
Ачуыңны да чыгармый,
Нервыңда да уйнамый…
Телефоныңны сүндер дә
Ят, берни дә уйламый.
Кайчан ятар идең әле
Дөнья белән күзгә-күз…
Югыйсә көннәр буена
Бер кирәксез сүз дә сүз…
Әгәр бик уйлыйсың килсә,
Уй кемдә дә җитәрлек.
Бер уйласаң, ул уйлардан
Башлар Себер китәрлек…
Менә ничә көннәр инде
Кич була таң ата да…
Ни уйларга белми ятам
Мин шушы палатада.
Кайтам әле, кайтам…
Туган якта туган авылым бар,
Авылымда туган өем бар.
Күңелемдә үзем белән бергә
Туган җырым, туган көем бар.
Туган
