янда беркемем дә…Көне шундый шул, югыйсә
Мондый идеммени мин?
Мондый гына юкка-барга
Яндым-көйдеммени мин?
Көннән генә булса ярый…
Башка сәбәп булмасын.
Күңелем дә, моңланса да,
Болай гына моңлансын…
Бу елны да озаттык…
Тузаннарын да туздырдык,
Гармунын да сыздырдык…
Бер дә узмас кебек иде,
Бу елны да уздырдык.
Күз ачып йомган арада
Бу ел да үтеп китте.
Гомеремнең йомгагын ул
Чуалтып, сүтеп китте…
Гомерләребезне тагын
Без бер яшькә озайттык!
Өстәлә өсте-өстенә…
Бу елны да озаттык.
Бу юлы да сизелмәде
Бу елның да узганы…
Хәтерләрнең сандыгына
Салып куйдык без аны.
Кирәк чакта актарырбыз,
Ачарбыз да карарбыз!
Истәлекләребезне дә
Шул сандыктан табарбыз…
Күзләрне дә чылаттык без,
Күңелне дә кузгаттык…
Әйләнеп кайтмаслык итеп,
Бу елны да озаттык.
Бар инде, кер…
Кайчаннан бирле салкында
Торасың бит, ханым…
Ярың килер, бар инде, кер!
Туңасың бит, ханым…
Кермәсәң кермә, бары тик
Туңа күрмә генә!
Ап-ак карлар ява синең
Кара күлмәгеңә.
Ап-ак карлар явып тора
Кап-кара чәчеңә…
Синең кара чәчләреңнән
Ап-ак нур чәчелә!
Карлар ява синең өскә,
Алар шундый талгын…
Мәхәббәттән кайнарлана,
Ахры, синең каның.
Кайнардыр синең хисләрең,
Күңелләрең – уттыр!
Гашыйклар алар туңмыйлар!
Туңмыйсыңдыр, юктыр…
Эретәдер ак карларны
Җаныңдагы ялкын!
Дөрләп торган гашыйк җанга
Нәрсә соң ул салкын?!
Мәхәббәт ул ут белән бер!
Икесе дә бер үк…
Ә шулай да бар, кер, ханым!
Туңа күрмә, берүк!
Күңел галәмем
Үз-үземә урын тапмаганда,
Күңелләрем хискә бай чакта,
Уй-хисләрем җанга сыймаганда,
Мин күкләргә багам кайчакта.
Дәшә мине ерак биеклекләр,
Киңлекләргә күңел ашкына…
Галәм аръягында ниләр бардыр?
Җитми монда минем баш кына.
Ул галәмне иксез-чиксез диләр…
Кем үлчәгән аның күләмен?..
Мин галәмнең нинди икәнлеген
Күргән кадәр генә күрәмен.
Тик тоям мин аның бөеклеген!
Күк шикелле минем күңел дә.
Ай да, кояш та бар, йолдызлар да
Балкып тора күңел күгемдә.
Иксез-чиксез минем үз хәятем,
Бер дә галәмәт үз галәмем.
Үз галәмемдәге уйларымны
Язып өлгералмый каләмем…
Хисәрем дә, уй-фикерләрем дә
Талпына да һаман очына…
Ә үзләре
