шул юләр түгел…Бездә генә иде бит ул
Юләр хис, юләр күңел.
Уйласаң, ул юләрлекләр
Калды инде и ерак…
Яшьләр хәзер акыллырак,
Алар бездән кыюрак.
Аларның кар-бураннарга
Китмидер бик исләре.
Аларның үз бураннары,
Аларның үз хисләре…
Мин генә ул, юләрләнеп,
Буранда йөргән булам…
Нишләптер бик сагындыра
Яшьлектә йөргән буран.
Минем күңел
Минем күңел үзгәрүчән,
Аязучан болытлы.
Минем күңел бик үзсүзле,
Ташка үлчим холыклы…
Миннән сорап торамыни?
Әйләнә ул агымга;
Әйләнә йә талгын җилгә,
Әйләнә йә давылга.
Әйләнә ул буранга да,
Әйләнә ул утка да…
Юк аның тынып торганы
Бер генә минутка да.
Күңелнең нечкә кыллары
Кайчак шундый тартыла,
Ярсу уйлар тик торганнан
Ярларыннан аркыла!
Мөлдерәмә тулы күңел…
Юкка тулмыйдыр инде.
Бик еш тулмас иде дә ул,
Үзем шундыйдыр инде…
Шунсыз булмыйдыр инде…
Үз илеңдә, үз телеңдә…
Бүген туган тел бәйрәме…
Бәйрәм итәр чакмы соң?
Сүндерми ничек сакларга
Туган телнең чаткысын?
Туган телебез бер сүнсә,
Ул кабаттан кабынмас…
Ул чагында туган телдә
Сөйләшүче табылмас…
Сөйләшеп калыйк, сөйләшик
Без туган телле чакта,
Үзебез татар чакларда,
Телебез тере чакта…
Үзебезнең телебездә
Сөйләшик бер туйганчы,
Безнең туган телебезне
Бөтенләй дә тыйганчы,
Язып элгәнче: «Татарча
Сөйләшергә ярамый!»
Сөйләшеп калыйк, бернинди
Киртәләргә карамый…
Сөйләшсәк, безнең телебез
Калыр, бәлки, исән дә…
Бигрәк газиз шул телебез,
Ниләр генә дисәң дә…
И телсезлек, и өнсезлек…
Ул безнең канда инде…
Үз илеңдә үз телеңдә
Сөйләшә алма инде…
Кояш янында
Мин биектә очып барам…
Мин кояш янында ук.
Юк, янында гына түгел,
Ул минем җанымда ук…
Кояш белән узышабыз…
Малай чактагы кебек.
Очам мин, очам, кояшны
Узачагымны белеп…
Уйный кояш минем белән…
Ул кочакта, учымда.
Ул күңелем куенында,
Ул каләмем очында…
Бу шигырьне дә кояштан
Мин илһам алып яздым,
Каләмемне шушы алтын
Кояшка манып яздым…
Үземә тиешлесе…
Малым да юк, багым да юк,
Башкалар кызыгырлык;
Дәртем дә юк, рәтем
