безнең дөньябыз,Хатын-кыз – галәмебез…
Хатын-кызга багышлана
Безнең бар гамәлебез.
Без аларның Мәҗнүне дә,
Без аларның колы да…
Хатын-кызсыз, юк, тибрәнми
Күңелнең бер кылы да.
Без мәңгелек тоткыннар бит
Хатын-кыз кочагында.
Яндыра алар тереләй
Мәхәббәт учагында…
Жәлләп тормый алар безне,
Сабыштыра юләргә.
Ир-ат әзер хатын-кызның
Кочагында үләргә…
Хатын-кызсыз шигырь кошы
Күңелгә кунмас иде,
Әлеге шигыремнең дә
Кирәге булмас иде…
Яраттыра ала безне
Илаһи затлар гына!
Хатын-кызлар – илаһилар!
Ә без – ир-атлар гына…
Татарча көрәш
Көрәшкән татар, көрәшкән
Ук белән, сөңге белән!
Хәзерге татар көрәше
Билбау йә сөлге белән…
Татар ул көрәш ярата!
Бер-берсе белән көрәш…
Һәр татар җиңәргә тиеш!
Татарга татар – көндәш…
Авыр чакта бер-берсенә
Татар ул терәк түгел.
Үз татарыбыз бар чакта,
Дошман да кирәк түгел…
Көрәшә ул үзе белән! –
Татарның дошманы юк.
Шуңа микән, милләт өчен
Татарның пошканы юк…
Татарны татар яратмый,
Ярата ул ятларны.
Ятларны яраткан татар
Татарлыгын яклармы?
Көрәшсә дә көрәшә ул
Дан өчен йә мал өчен.
Аның бөтен тырышканы
Патша өчен, хан өчен…
Бер-берсе белән көрәшү
Татарга кулаерак!
Татарча көрәш…
Татарның
Эшләре шулаерак…
Язлар җитсә…
Язлар җитсә, хатын-кызлар
Үзгәрә, танып булмый…
Гүзәллекләренә лаек
Сүзләр дә табып булмый.
Йөзләренә карап булмый,
Күзләрне камаштыра!
Юк, аларны пәри түгел,
Яз шулай алмаштыра!
Матурланган чаклары шул,
Канатланган чаклары!
Яшьлектәге хисләренең
Кабатланган чаклары…
Күңелләре ташып тора,
Хатын-кыз да яз төсле…
Хатын-кызны күпме генә
Яратсаң да аз төсле!
Яз! Хатын-кыз! Әйе-әйе,
Хатын-кыз яз белән бер…
Хәер, алар яз тәэсирен
Үзләре дә беләдер…
Рухи коллык…
Без, әлбәттә, рәсми коллар түгел,
Тик яшибез рухи коллыкта.
Ул күренә безнең яшәештә,
Ул чагыла безнең холыкта.
Яшәсәк тә рухи ярлылыкта,
Без яшибез шактый муллыкта.
Шуңа күрә рухи коллыкны без
Санамыйбыз хәтта хурлыкка.
Казан белән бергә рухыбыз да,
Күрәсез бит, буйсындырылган.
Горурлыгыбыз да бастырылган,
Кылычыбыз да сындырылган…
Хөкем
