Шигырьләр / Стихи. Кул Шариф

Скачать книгу

кыйлсам аларны – чын биһиштнең

      гөлидер.

      Әсхәр, Мәхмүд икиси дәһканчылык

      кыйлдылар,

      Икисинең хальләрин яхшы гына күрдиләр[51].

      Солтан Хөбби вәлигә Ганбәр ана миһербан,

      Фәрман кыйлса анасы, һәр нә дисә,

      бирүр җан[52].

      Ул заманда ир Хөбби шоңкар-лачын ушлады,

      Гыйззәт кыйлуб бабасын, кушкан эшин

      эшләде[53].

      Сүз башлады Сөләйман Солтан Хөбби

      вәлидин,

      Ганбәр ана тордилар, тәгъзыйм кыйлып

      йиридин.

      Әйде: «Биби! Углыңыз шоңкар-лачын

      ушлады,

      Безне куйуб, бабасының кыйлган эшин

      эшләде».

      Җавап бирде анасы Хәким ата сүзидин:

      «Кулларында кошлары, гафил имәс изидин»[54].

      Әйде: «Биби! Килүңез, угланлари чарлале,

      Өч угылның хәлләрин хазер мәгълүм беләле!»

      Шул пәрәстә Сөләйман: «Әсхәр! Мәхмүд!» –

      диделәр, –

      Итәкләри билендә, анда хазер булдилар.

      «Бер айчылык йул ирмеш,

      маши игүп йүрүпмез[55],

      Фәрман тотуб, җан бабам,

      алдуңызга килүпмез»[56].

      Әйде: «Биби! Сез тагын угланларны

      чарлаңыз.

      Хазер булса углуңыз, андин суңра сүзләңез!»

      Ганбәр ана шул заман: «Углым! Хөбби!» –

      диделәр,

      Килмәгәнгә анасы гамь-госсаны җыйдылар.

      Ачигълануб анасы: «Хөбби! Балам!» –

      диделәр;

      Хазер булуб баласы: «Җаным! Анам!» –

      диделәр.

      «Гафил мидең, җан балам, бер чарладым,

      килмәдең?

      Мән шикәстә гарибнең халин бер дәм

      сурмадың».

      «Төшкән икән газыйм халык, гарикъ

      булупдыр кимәси,

      Йыглашдылар: «Хөбби!» – дип, олугъ-кечек

      барысы.

      Шул пәрәстә кимәнең тартып алдым

      рәхтени,

      Кенарәгә чыкардым халкы берлән рәхтени».

      Инанмады Сөләйман ир Хөббинең айганын, –

      Игнен ачып күрсәтде аргымчының батканын:

      «Сабыр кыйлсаң, җан бабам, җәмгы кәрван

      кәлүрләр[57],

      Маллариның унундин берин безгә бир үрләр».

      Шул пәрәстә кәрван халкы, йитеп кәлдиләр,

      Нәзер кыйлган малларын Сөләйманга

      бир диләр[58].

      Кабул кыйлмай Сөләйман, угылларын

      туйлады,

      Ауга чыкган Хөббигә өлеш-бәхеш онутды[59].

      Шул пәрәстә ир Хөбби бер мәгънәви уйлады.

      Кассабларга боерып, ун сыгырны суйдырды,

      Олугъ-кечек барчаны нан вә гүшткә

      туйдырды.

      Суйган сыгырның халык җаеп куйды

      тиресен[60],

      Солтан Хөбби купдылар, туһдә кыйлды

      барысын:

      «Бер эш кыйлың, җан бабам, халаеклар

      күрсүнләр:

      Ошбу суйган сыгырлар, торуп йөри

      бирсүнләр.

      Ходаемның әмридин худ без өлкән имәсбез,

      Ул кодрәтле Хәкимгә безләр тикән имәсбез.

      Боерсаңыз, җан бабам, без гарипләр кыйлале,

      Борынгыдак

Скачать книгу