belə gətirə bilmirdi.
Qəbul otağının döşəməsinə sərilən, oradan dəhlizə uzanan xalça bütün qapı kandarlarını və digər maneələri aşaraq Con Miltonun iş otağına qədər gəlib çıxmışdı. Qapı ilə üzbəüz tünd-qırmızı rəngdə masa və hündür söykənəcəyi olan tünd-qəhvəyi dəri kürsü qoyulmuşdu. Masanın qarşısında isə iki kreslo var idi. Kabinet sahibinin kürsüsünün arxasındakı üç iri pəncərə, demək olar, başdan-başa bir şüşə divar təşkil edirdi. Buradan şəhərə əfsanəvi, yalnız Tanrının görə biləcəyi bir mənzərə açılırdı.
İçəridəki parlaqlıq və dəbdəbədən Kevinin gözləri qamaşmışdı. O, Con Miltonun masa arxasında oturduğuna diqqət yetirməmişdi. Vəkil daha bir addım atdı və nəhayət, firma rəhbərini görəndə ona elə gəldi ki, bu adam bir kabus kimi kölgənin içindən çıxıb ətə-qana gəldi, canlandı.
‒ «Con Milton və ortaqları»na xoş gəlmisiniz, Kevin, ‒ Milton mehriban və məlahətli səslə dedi.
Kevinin yadına dərhal Blisdeylin yepiskop kilsəsindəki müqəddəs Pendlton atanın səmimi, dostyana, sakitləşdirici səsi düşdü. O bu səsi məhkəmələrdə tez-tez yamsılamağa çalışmışdı, hətta ona xüsusi ad da qoymuşdu – «Bazar günü səsi».
Con Miltonun yaşı altmışdan azca çox olardı. Cavanlıq və qocalığın əlamətləri onda qəribə bir tərzdə çuğlaşmışdı. Saçları gur, səliqə ilə vurulmuş və daranmış, amma ağappaq idi. Pol qapını örtən kimi Milton ayağa qalxdı. Bu vaxt məlum oldu ki, onun boyu kifayət qədər ucadır. Milton gülümsəyirdi və təbəssümündən bütün sifətinə işıq yayılırdı. Üzünün rəngi o qədər solğun idi ki, sanki gəcdən düzəldilmişdi. Əynində tünd-boz ipək kostyum, boynunda tünd-qırmızı qalstuk var idi. Eyni parçadan olan dəsmalın ucu döş cibindən çıxırdı.
Kabinet sahibi görüşmək üçün əlini uzadanda Kevin onun çiyin əzələlərinin necə gərildiyinə fikir verdi. Mister Miltonun möhkəm bədəni vardı; bu isə cavanlıqla yaşlılığın qəribə vəhdətinin daha bir göstəricisi idi. Onlar bir-birinə yaxınlaşanda bu dəfə Miltonun yanaqlarındakı parlaq qızartı Kevinin gözündən qaçmadı. Gənc vəkil firma rəhbərinin əlini bu görüşü çoxdan gözləyirmiş kimi bərk-bərk və ürəkdən sıxdı.
‒ Sizinlə tanışlığıma çox şadam, mister Milton.
Onların baxışları toqquşdu və Con Miltonun gözlərində qəribə dəyişiklik baş verdi. Aralıdan qonur görünən gözlərin rəngi açıldı, qeyri-təbii, demək olar ki, od rəngi aldı. Miltonun iri, düz burnu, amiranə çənəsi və narıncı rəngə çalan dodaqları da qarşısındakı adamda güclü təəssürat yaradırdı. Onun yırtıcı quş kimi iti və üç yüz yaşlı tısbağa kimi müdrik baxışları var idi.
‒ Ümid edirəm, Pol sizə artıq iş otağınızı göstərib?
‒ Bəli! İnanılmazdır! Çox xoşuma gəldi!
‒ Buna çox şadam, Kevin. Əyləşin, zəhmət olmasa, ‒ Milton gözü ilə hündür söykənəcəyi və qırmızı ağacdan qoltuğu olan kresloya işarə etdi. Qoltuqları oymalar bəzəyirdi, burada qədim yunan əfsanələrinin personajları, satirlər və minotavrlar təsvir olunmuşdu.
‒ Təşəkkür edirəm, Pol, ‒ Milton dedi, bu vaxt Kevin dönüb arxaya baxanda Skolfildin otaqdan çıxdığını gördü.
Con Milton qayıdıb öz yerinə keçdi. Kevin onun möhkəm bədənini, şahanə qamətini və hərəkətlərini diqqətlə izləyirdi. Milton öz kürsüsünə taxta əyləşən kimi oturdu.
‒ Bildiyiniz kimi, Kevin, biz artıq müəyyən vaxt idi ki, sizə göz qoyurduq. Buna görə heç bir sınaq müddəti olmayacaq. İstərdik gələn həftədən işə başlayasınız. Əlbəttə, anlayıram ki, həyatda ciddi dəyişikliklərə hazırlaşmaq üçün bu, qısa müddətdir. Amma məşğul olacağınız birinci iş də artıq sizi gözləyir, ‒ Milton masanın üstündəki qalın qovluğa işarə etdi.
‒ Doğrudan? ‒ əvvəlcə Kevinin könlündən başqa sual vermək keçdi. İstədi soruşsun ki, onun burada işləməyə razı olacağını Milton haradan bilirdi? Amma bunun nəzakətsizlik kimi anlaşılacağını düşünüb fikrindən daşındı. ‒ Nə işdir?
‒ Vaxtı gələndə onu sizə göstərərəm, ‒ Con Milton kifayət qədər sərt və qəti cavab verdi. Kevin mehriban, səmimi səs tonunun bir an içində bu qədər dəyişməsinə təəccübləndi. ‒ Əvvəlcə sizi öz prinsiplərimlə tanış etmək istərdim. Onları bütün həmkarlarım bölüşür. Siz tezliklə bu insanların mənim üçün sadəcə həmkar olmadıqlarını anlayacaqsınız. Bizim münasibətlərimiz adi həmkarlıqdan irəlidir. Onlar mənim ailəmdir. Biz bir komanda kimi çalışırıq. Biz bir-birimizə sadiqik və bu yalnız peşəkar münasibətlərlə məhdudlaşmır. Biz bir-birimizin və ailələrimizin qayğısına qalırıq. Heç kim vakuumda çalışmır: ailə, həyat, başqa problemlər işə təsir göstərir. Siz, yəqin ki, nə demək istədiyimi anlayırsınız?
‒ Bəli, ‒ Kevin başını tərpətdi. Nəyə görəsə burada sələfi olduğu adam yadına düşdü. Bəlkə, mister Milton onu nəzərdə tuturdu?
‒ Bilirdim ki, anlayacaqsınız, ‒ Con Milton kürsüdə yayxandı. Onun üzündəki işıq bir anda kölgəyə çevrildi, sanki günəşin qabağını bulud tutdu. ‒ Buna görə də ümid edirəm, bizim firmamızdakı işinizlə əlaqəsi olmayan məsələlərdə bəzi təkliflərimiz, hətta tələblərimiz, müəyyən məqamlarda köməkliyimiz sizə qəribə gəlməyəcək.
Milton bir qədər susduqdan sonra əlavə etdi:
‒ Məsələn, mən sizin şəhərdə yaşamağınızı istəyirəm. İş elə gətirib ki, Manhettenin ən gözəl rayonunda böyük yaşayış komplekslərindən biri mənə məxsusdur və orada boş mənzil var. İstərdim ki, siz məhz həmin mənzilə köçəsiniz. Təbii ki, heç bir icarəhaqqından söhbət gedə bilməz.
‒ İcarəhaqqı ödəmək lazım olmayacaq?
‒ Elədir ki var. Mən öz həmkarlarımı və yaxınlarımı yüksək qiymətləndirirəm. Təbii ki, bütün bunlar müqavilədə öz əksini tapacaq. Özünüzü borclu hesab etməyin. Mənim üçün vacib olan odur ki bizimlə işlədiyiniz dövrdə siz də, həyat yoldaşınız da rahat, xoş həyat sürəsiniz. Anlayıram ki, ola bilsin, sizi və həyat yoldaşınızı hazırda yaşadığınız yerə bağlayan ailə telləri var. Ancaq nəzərə alın ki, mən heç də sizə ölkənin o biri başına köçməyi təklif etmirəm, ‒ Milton qabağa əyildi və güldü. ‒ Siz yaxınlıqda yaşayacaqsınız. Bundan əlavə, burada yeni ailə qazanacaqsınız.
Kevin Miltonu yaxşı başa düşdüyünü başını tərpətməklə bildirdi.
‒ Çox gözəl… səslənir, ‒ tez də əlavə etdi. ‒ Təbii ki, mən bütün bunları arvadımla müzakirə etməliyəm.
‒ Əlbəttə!
