Könlümüzdən keçəni çox yaxşı ifadə edən bir isimdir. İnşallah zülmə uğrayan millətimizin acısı bizim acımız olacaq və QİQ də məzlumların ahının təqibçisi olacaqdır. Dəyərli Qafqaz İntiqam Qartalları, yəminimizin ardından çalışmalarınıza başlaya bilərsiniz. Allah cümləmizin yardımçısı olsun”, – deyərək sözlərini bitirdi.
Doktor Sultanov ünlü qaçaqlardan Qiyas Şıxlinskini də İstanbula dəvət etmişdi. Fərqli bir gündə İstanbula gələn Qiyas Bəy Çarlıq və Azərbaycan Cümhuriyyəti dönəmlərində polis orqanlarıda çalışmış, sovet dönəmində bir müddət Qazax qəzasının Şıxlı, Salahlı, İncə Dərəsi kəndlərini əhatə edən Salahlı Dairəsində milis rəisi olmuşdur. Daha sonra da Nuxa və Zaqatalada siyasi idarənin xüsusi xəfiyyəsi olarkən bir bəhanəylə onun da öldürüləcəyini anlamış və bir neçə yaxın adamıyla dağdakı qaçaqların sırasına daxil olmuşdu. Şəraitin ağırlaşdığını görüb Türkiyəyə keçmişdilər. Sultanovun bilgisi daxilində Naxçıvan sınırından giriş-çıxışları təqib edir; Karakösə, İğdır və Aralıq civarındakı muhacirlərin fəaliyyətlərini yaxından izləyir. İndi Qiyas Şıxlinskiyə yeni bir vəzifə də verilmiş, təməli hotelin zəmin qatında atılan QİQ təşkilatının müfəttişliyi ona həvalə edilmişdi.
Qafqaz İntiqam Qartalları İstanbulda üzərlərinə götürdükləri ağır məsuliyyətlə Qarsa doğru yola çıxmışdılar.
İkinci Bölüm
Xəyanət
İstanbuldan dönüşündə Borluklunu qorxuyla qarışıq bir rahatsızlıq sarmışdı. İki dəfə Zavodlunun yanına getmiş, birincisində məsələni aça bilməmiş, ikinci gedişində onun da bənzər duyğular içində olduğunu anlamaq gözündən qaçmamışdı. İkisinin də gündüzü düşüncəli, gecəsi sıxıntılı keçirdi.
Bir neçə gün içində rahatsızlığı son həddə çatan Borluklu yenə ulduzları sayaraq sabah erkəndən şəhər klubunun yolunu tutdu. Şapkasını və əsasını qarderoba verib içəri keçdi. Zavodlu patron masasının arxasında təkcə əyləşmişdi. Salamlaşdılar.
“Bu gecə də gözümə yuxu getmədi”, – deyə başladı Borluklu.
“Mən də sən gündəyəm!” – deyən Zavodlu: “Buraya gəlməsəm, sıxıntıdan partlayacaqdım”, – deyə şikayətləndi.
“Bax, nə deyəcəyəm, ağlıma yeni bir fikir gəlib. Həmzəni də yanımıza alaq, deyə düşünürəm.”
“Yaxşı fikirdir, amma onu razı salmaq vaxt apara bilər. Bu axşam Konsulla görüşməmiz artıq razılaşdırılıb”.
Qarsdakı Sovet Konsulu QİQ-in İstanbuldakı toplantısında alınan qərarları eşidincə müftə mal tapmış tüccara dönmüşdü. Bu xəbərdən dolayı çox məmnun qalan konsul:
“Heç inana bilmirəm. Necə belə bir işə qol qoyarlar? Deyək ki, bunu qaçaqlardan gözləyə bilərik, amma almanlar necə belə bir yanlışa ortaq olublar? Məsələni yaxından təqib etməmiz lazımdır. Sizin toplantıda bulunmanız və bizə xəbər verməniz məni ziyadəsiylə məmnun etdi. İnsanlığın barış içində yaşamasına verdiyiniz töhfə hər hansı təqdirdən yüksəkdə durur”, – dedi.
Bu adam əgər xəbər gətirənlər yanında olmasaydı, sevincindən barmaqlarına zil taxıb oynaya bilərdi.
“Sizə iyirmi dörd saat qapımız açıqdır”, – deyərək xəbərçilərinə irəlidə gətirəcəkləri xəbərlər üçün qapını açıq qoymağı da unutmurdu.
“Lütfən, gələcək məktub və teleqramları dörd gözlə təqib edək. Gəlişmələrdən dərhal xəbərim olsun. Sovet xalqı etdiyiniz bu yaxşılığı qarşılıqsız qoymayacaqdır. Ölkəm adından təşəkkür edirəm.”
Zavodlu:
“Rica edirəm. Biz bu xidməti qarşılıq umaraq deyil, ölkələrimizin dostluğuna olan sayğımızdan edirik”, – deyərkən, Borluklu:
“Əndişəniz olmasın, öyrəndiyimiz hər məlumatı sizə dərhal çatdıracağıq”, – deyə adama hardasa hazır ip verirdi, özlərini həmişəlik sovetlərin xidmətinə bağlaması üçün.
Baharın nəfəsi duyulan Anadolunun yüksək platolarından birindəydi düşərgənin qurulacağı yer. Sıx bir ağac örtüyünə sahib olmayan dağ, təpə və düzlüklər; çayır biçənəklər, çəmən və çiçəklərlə örtülüydü. Doğusunda bulunan ən yüksək təpənin adıyla anılan Buğatəpə yaylası Qarsdan uzaq sayılmazdı. Ətəyindəki ormanlıq sahələr Göle tərəfinə düşürdü. Yaylanın batı ətəyindəki iki köydən birinə Büyük Buğatəpə, diğərinə Kiçik Buğatəpə adı verilmişdi.
Qaçaqlar Qarsa dönər-dönməz düşərgənin idarəçiliyini öhdəsinə alan Qaçaq Nuru və yardımcısı Aloy Hacı Tiflisli iki qardaş – Xozeyin və Nağı ilə Çamurlu köyünün yanında buluşaraq yaylanın yolunu tutdular. Ortalar köyünü keçib Ayğır gölünə, oradan da Alçılı köyünün boş sahələrinə çatdılar. Çullu köyünə varmadan Kür çayının yol aldığı Qaranlıq dərə vadisinə endilər. Çay boyunca irəliləyib Qaratavuk vadisini geridə qoyub Lələvərginisin altından ormana girdilər. Ərazi quruluşunu incələdikdən sonra geri dönüb Qaratavuk köyünün üstündən Camışqaya vadisinə çıxdılar. Yaylanın demək olar hər yerini dolaşdılar. Göle ormanına çıxan yolları, dərələri, lazım gəldikdə atlarla gizlənə biləcəkləri oyuqları bir-bir təsbit etdilər. Su və ərzaq təmin edə biləcəkləri məkanlara baxdılar. Təhlükə anında hansı köylərə çəkiləcəklərini və necə iz itirəcəklərini planlaşdırdılar.
İkinci dəfə çayın sahilinə endikdə acmış atların qantarğalarını alıb ön ayaqlarını çidarladıqdan sonra onları güney yamaca, qışdan qalan bozarmış otluğa buraxdılar.
Xozeyin dərin bir nəfəs aldıqdan sonra:
“Buranın bu qədər əlverişli olduğunu bilmirdim, mükəmməl bir yermiş”, – dedikdə qardaşı Nağı:
“Çayın axarı boyunca gedərək qısa bir vaxtda ormana çatırsan”, – deyə onun sözünə qüvvət verdi.
Qaçaq Nuru:
“Eyni şəkildə yuxarıya doğru da gedərək özümüzü Çullu və Qaranlıq dərəyə çatdıra bilərik”.
Xozeyin:
“Burada ordu gəlsə, bizə yaxınlaşa bilməz”, – demişdi ki Camışqaya tərəfindən iki atlı göründü.
Qaçaq Nuru:
“Koxalı Hacıxəlil və Koxalı Almaz gəlir”, – dedi.
Xozeyin çaşqınlıqla:
“Bizim
