style="font-size:15px;"> Мактаб боғчасида уни Ҳарриетнинг икки акаси кутиб турарди.
Гэс уни туриб юборади.
– Эй, итвачча, ўша уятсиз хатни сен ёздингми синглимизга?
Чарли ҳеч қачон бемаъни хатлар ёзмаганини айтади.
– Мен унга фақат туморча совға қилдим.
Олдинлари мактаб футбол гуруҳида бўлган Оскар унинг кўйлагидан тортиб, икки тугмасини узиб юборади.
– Бизнинг синглимиздан узоқ юр, аҳмоқ. Аслида сен бу мактабда ўқишинг керак эмас! – У Чарлини Гэс томон итариб юборади, Гэс эса уни бўғиб олади.
Чарли қўрқиб кетиб, йиғлашга тушади.
Сўнгра ака‐укалар уни калтаклашни бошлайдилар. Оскар бурнига муштлайди, Гэс эса ерга йиқитади. Ва икковлашиб тепкилашга тушади – аввал биринчиси, сўнгра иккинчиси. Болалар – Чарлининг дўстлари – югуриб келиб, уларни ўраб олади ва чапак чалиб, олқишлайди:
– Ур! Ур! Чарлини дўппослашяпти!
Унинг кийимлари йиртилиб кетган, бурнидан қон оққан, тиши синган эди. Оскар билан Гэс кетганидан сўнг у йўлакка ўтириб йиғлар, болалар эса кулиб бақиришарди:
– Чарлини боплашди! Чарлини боплашди!
Сўнгра қаердандир жаноб Вагнер пайдо бўлиб, ҳаммасини ҳайдаб юборади. У Чарлини ҳожатхонага обориб, юз‐қўлини ювишни буюради…
Одамларнинг ҳамма гапларига ишониб тентаклик қилган эканман. Ҳаймига ишонмаслигим керак эди. Ҳеч кимга ишонмаслигим керак эди.
Олдин ҳеч қачон бу воқеа ҳақида ўйламаган эканман, лекин кеча, ёмон тушни таҳлил қилганимдан сўнг, у ёдимга келди. Бу ҳодиса ва Кинниан хоним ҳисоботларимни ўқиётганида ўзимни қандай ҳис қилишим ўртасида қандайдир боғлиқлик бор. Энди ўзим ҳам таҳлил қилишни ўрганиб олдим.
Ҳарриет ўшанда туморчани қайтариб ҳам бермаган.
18 апрель
Охири «Роршах» нима эканлигини тушундим. Бу операциядан олдинги сиёҳ доғлар билан бўлган тест. Таниш қоғозларни кўриб, аввалига қўрқиб кетдим. Яна Барт мендан расмларни топишимни сўрайди, мен эса яна ҳеч нима тополмайман. Қани энди, олдиндан уларда қандай расмлар яширинганлигини билиб олсам! Балки у ерда, аслида, ҳеч нима йўқдир. Балки бу ҳаммаси оддий доғларда расм излайдиган даражада омиманми‐йўқми, шуни аниқлаш учундир. Бу фикр хаёлимга келганда Бартни ёмон кўриб кетдим.
– Чарли, сен олдин ҳам бу расмларни кўргансан. Эсингдами?
– Албатта эсимда.
У гапириш оҳангимдан норозилигимни англади ва менга қараб қўйди.
– Нима бўлди, Чарли?
– Ҳеч нима. Бу расмлар мени асабийлаштиряпти.
У кулиб, калласини ирғаб қўйди.
– Бу ерда асабийлашадиган ҳеч нарса йўқ. Бу оддийгина тест, холос. Бу вараққа қарагин‐чи. Нимани кўряпсан бу ерда? Одамлар бу доғларда нималар кўришини билсанг эди! Сен нима деб ўйлайсан? Уларга қараганингда, нима хаёлингга келади?
Бундай бўлади деб ҳеч ўйламагандим. Бир
