вақти қолмагандир. Маҳсулотларни туркумлаб чиқариш ўрнига “буюртма учун ишлаш” бизга эски ҳунармандчилик замонидан мерос, шекилли. Агар юзта одамдан маҳсулот қай тарзда тайёрланиши керак, деб сўрасангиз, саксонтаси масалани ишлаб чиқарувчига ҳавола қилади. Ўн бештаси ўзини нимадир дейишга мажбур ҳисоблайди. Фақат бештасигина оқилона ва асосланган истакларини билдиради. Юзтадан тўқсон бешта одам – билмайдиган ва буни очиқ тан оладиганлари ҳам – ҳеч нарса билмаса-да, буни тан олмайдиганлари ҳам сизнинг харидорингиздир. Алоҳида талаблар қўяётган бешта одам эса махсус буюртмани харид қилишга ё қурби етади ёки йўқ. Бунда сотиб олувчилар миқдори чекланган бўлади. Тўқсон беш кишидан ўн ёки ўн бештаси яхши сифат учун кўпроқ тўлашга рози, қолганлар эса фақат нархга эътибор беради ва уларни маҳсулотнинг фазилат ёки нуқсонлари қизиқтирмайди. Тўғри, бундайлар сони камайиб бормоқда. Харидорлар сотиб олишни ўрганиб, сифатга эътибор бера бошлади ва кўпроқ пул сарфлаб, сифатлироқ нарса сотиб олишга интилмоқда. Шундай қилиб, агар биз ана шу 95 фоиз одамнинг эҳтиёжини қандай маҳсулот қондира олишини тушунсак ва савдога энг арзон нархда сифатли маҳсулот ишлаб чиқсак, талаб шу қадар юқори бўладики, маҳсулотни ҳаммабоп деб ҳисоблаш мумкин.
Бу стандартлаш эмас. “Стандартлаш” сўзи одамни чалкаштиради, чунки у ишлаб чиқариш ва конструкцияларнинг ўзгармай қотиб қолишини англатади: ишлаб чиқарувчилар осон тайёрланиб, катта фойдага сотиладиган маҳсулот билан чекланиб қолади. Маҳсулот дизайни ёки нархни белгилашда омма манфаатлари инобатга олинмайди. Аксар стандартлаштиришдан кўзланган энг катта мақсад кўпроқ даромад орттиришдир. Оммавий ишлаб чиқариш даромадни кўпайтиради, даромад эса ишлаб чиқаришни янада кенгайтиришга сарфланади. Ишлаб чиқарувчи ўзини англаб олганда, кўрадики, бозорни тўлдириб юборганидан, унинг маҳсулотларига ортиқ талаб йўқ. Тадбиркор нархни бироз туширса, талаб қайта пайдо бўлади.
Харидор ҳамиша топилади, аммо у нархнинг пасайишига ҳамиша ҳам дарҳол муносабат билдирмайди. Бозордаги турғунлик туфайли қимматбаҳо маҳсулотнинг кескин арзонлашуви баъзан талабга салбий таъсир этади. Бунга жуда яхши сабаб бор: омма эҳтиёткор бўла бошлаган. Нархнинг тўсатдан тушишини у қаллоблик деб ўйлайди ва бу ҳолат барқарорлашгунича кутади. Биз ўтган йили шунга ўхшаш ҳодисани кузатдик. Бунинг акси ўлароқ, ишлаб чиқаришда эришилган тежамкорлик сабабли нархлар пасайса ҳамда тадбиркорнинг обрўси яхши бўлса, харидорлар унга ишонади ва талаб миқдори ошади. Улар ишонадиларки, нарх сифатни пасайтириш ҳисобига туширилмаган. Шундай қилиб, агар маҳсулотни мунтазам арзонлаштириш режа билан олиб борилмаса, стандартлаш бефойда. Шуни унутманг, маҳсулотнинг нархи ишлаб чиқаришни оптималлаштириш, яъни харажатларни камайтириш кўламига қараб пасайиб бориши лозим, маҳсулотнинг қимматлиги туфайли талаб пасайгани ҳисобига арзонлашиши шарт эмас. Одамлар унча катта бўлмаган маблағга юқори сифатли маҳсулот олганлигидан ажабланиши керак.
Стандартлаш, менинг тушунишимга кўра, энг харидоргир маҳсулотни
