И-и, бигрәкләр дә матур язган инде, кайлардан гына уйлап чыгара торгандыр бәбекәем.
Диләрә. Мәхәббәт яздырта, әни, мәхәббәт! Кара, кара, тагы берәү бар.
Йолдыз тулы күк йөзендә
Салмак кына ай йөзә.
Гөлүсәм диеп, көн дә
Минем йөрәк өзелә.
Айрат. Кызый! Син тагын минем блокнотны алдыңмы?!
Диләрә (блокнотны әнисенә тоттырып). Юк, юк! Мин түгел! Әни алган аны! Әни! Әнә кулында, мин кырыйдан гына карап тордым.
Наилә. Әйе, улым, ачуланма инде, мин алган идем аны. Шигырьләрең укып карыйсым гына килгән иде.
Айрат. Әни, син дә шушы шайтанны яклап торасыңмы! Ничә тапкыр минем әйберләргә тимә дияргә була сиңа, аңлыйсыңмы син моны берәр кайчан?
Гөлүсә керә.
Диләрә. Килен керә, килен!
Айрат. А-ну тай моннан! (Куышып кереп китәләр.)
Гөлүсә. Нишләп иртә таңнан шаулыйсыз? Исәнме, Наилә апа, хәлләрегез ничек?
Наилә. Саумы, кызым. Юк, шауламыйбыз, шаярабыз гына.
Гөлүсә. Наилә апа, мин йомыш белән кергән идем. Әнинең хәле тагы авырайды. Дарулары беткән, мин тиз генә район аптекасына барып кайтам, син аңа күз-колак булып тор инде, яме.
Наилә. Ярый, кызым. Туктале, миндә йөрәк авыртуын бетерүче дару бар иде бугай. Син кайтып җиткәнче, шуны эчертә торыйм мин.
Гөлүсә. Яхшы булыр иде. Ярар, мин йөгердем, син онытма инде, Наилә апа, яме? (Тиз-тиз атлап чыгып китә.)
Наилә. Онытмыйм, кызым, онытмыйм. Даруымны гына алам да хәзер үк кереп җитәм. Мескенкәем, ире үлгәннән бирле, чиргә сабышты бит, җаным. Диләрә! Кызым! Шкафтан дарулар төенчеген генә алып бир әле, зинһар өчен!
Диләрә. Хәзер, әни! (Алып чыга.) Әни, Айрат минем чәчемнән тартты!
Айрат. Зарланма! Шул кирәк сиңа, бер әйткәнне аңламагач!
Наилә. Булды, булды! Талашмагыз! Мин Галияләргә керәм, кинәт кенә авырып киткән, Гөлүсә районнан кайтканчы, шунда булам. Өстәл әзерләдем. Ашап эчегез дә җыештырып куегыз, ярыймы?
Диләрә. Ярар, әни!
Диләрә белән Айрат берүзләре кала.
Диләрә (бераз тын торганнан соң). Абый. Абый, дим! Ишетмисеңме әллә син?
Айрат. Нәрсә?
Диләрә. Син мине шигырь язарга өйрәтә аласыңмы?
Айрат. Тәртибеңә карап.
Диләрә. Өйрәтсәң, тәртибем «алты»лы булыр!
Айрат. Юк инде, башта «алты»лы булсын, аннан өйрәтермен.
Диләрә. Ну, абый!
Айрат. Өйрәтәм инде, өйрәтәм, тик шыңшыма гына.
Диләрә. Димәк, килештек?! Бир бишне!
Айрат (елмаеп). Ун булсын!
Хәсән. О-о, ни күрәм мин, эт белән мәче кул кысыша! Кояш бүген көнбатыштан чыкмагандыр бит?
Диләрә. Юк, әти. Без бергә шигырь язмакчы булабыз.
Хәсән. Диләрә, кызым, әллә абыеңны шигырь язарга өйрәтәсең?
Айрат. Киресенчә, мин аны.
Хәсән. Абау, улым, син шигырь дә яза беләсеңмени? Кайчаннан бирле язасың соң?
Айрат. Кечкенәдән үк инде, әти.
Хәсән. Ничек кечкенәдән? Ә мин нишләп моны белмим?
Диләрә.
