Сүз чыгар шагыйрьләрдән хикмәт берлән… / Мудры слова поэтов…. Акмулла

      Вәләкин Мәрҗанинең эше башка –

      Йылкының толпарындай йолдыз-кашка;

      Алыстан шәгъшәгасе280 балкып торган –

      Җәүһәрдәй кундырылган алтын ташка.

      Кай эше ул фазыйлның таң калмастай,

      Кай сүзе ул камилнең күз салмастай? –

      Дәртенә дәрдемәндләр шифа тапды,

      Сукырлар күзен ачды карманмастай!

      Сәрхәбадлы281 кешеләргә бик килеште,

      Булдылар аяк-кулы сызланмастай,

      Кәмале282 йир йөзенә мәшһүр булды,

      Булдылар яманлауга алданмастай.

      Әсма-и мөстәүрәдән җәмал ачып283,

      Әхбабын284 гашыйк кылды җан калмастай;

      Шәҗәрәи дәлилнең285 тамыры тирән –

      Алай-болай койынга286 кузгалмастай.

      Беркеткән хөҗҗәт берлән мөддәгасен287 –

      Остаи сылу җунып салган таштай;

      Эше пөхтә машинаның ширазындай288 –

      Җебенең төйгән йире289 таркалмастай.

      Хасидләрнең йөрәкләре салмакланды,

      Кирәсе290 авыр булды тарталмастай;

      Батырларның кылычыннан каяу291 чыкды,

      Кайтадан эшкә кереп ялганмастай.

      Айрылдылар күп хасидләр әдәбеннән –

      Хасыйле тәкәбберлек292 сәбәбеннән;

      Мөганид293 күркәм йиргә күзен салмай –

      Мәкъбулатка тәмәррен гадәменнән294.