парчадан балиқ кесиб қўйди. Кампир кириб жуда хурсанд бўлиб кетди.
– Вой, бўйларингга қоқиндиқ! Асетжонимнинг ўртоқлари келибди. Ҳозир, ҳозир овқат олиб кираман… – деб ташқарига чиқиб кетди. Бойтемир унинг орқасидан қичқирди:
– Ҳозир уйдан овқат еб келдик.
Кампир бу гапни эшитмади. Уларга ҳам косада сўк оши олиб кирди.
– Олинглар, болажонларим, олиб ўтиринглар. Асетжонимнинг ўртоғи келди Тўрткўлдан. Олинглар…
Кампир бизларга халақит бермай дегандай, аста чиқиб кетди. Бойтемир қошиқни косага солиб айлантирар экан, Сейтга қараб нимадир деб имо қилди. Сейт аввал лабларини буриб, елкасини учирди-да:
– Ана, синфком гапирсин, – деди.
Қаранг, буларда ҳам синфком қиз бола экан. Сафаргул аввал катталардек бармоқларини бармоқлари орасига олиб қарсиллатиб жилмайди-да, аста гап бошлади:
– Бизлар кечаги гап тўғрисида келган эдик.
Мен уларнинг имосига дарров тушундим. Кеча кечқурун мен уларга бу ерга келишим сабабини гапириб берган эдим. Шунда улар бу масалани ўйлаб кўрмоқчи бўлган эдилар. Буни қарангки, ўша гапни кечаси билан ўйлаб чиқишипти. Раҳмат, сизларга, дўстларим!
– Ова, шуни ўйлаб юрибмиз бошимизни қотириб, – деди Бойтемир худди бир янгилик очгандай севиниб. – Эртага мактабда Қалли ота билан учрашув бор экан-ку!
– Учрашув бўлса нима бўлипти, – деди чўрт кесиб Асет.
– Ахир Соғиндиқ Қалли ота билан учрашиши керакми?
– Керак. Хўш? – деди Асет Сафаргулнинг оғзига тикилиб. Асет ҳали ҳам ҳеч нарсани тушунмаганди. Сафаргул кулиб гапида давом этди:
– Ўша мажлисда Қалли отани Соғиндиқ билан таништирамиз. Нима мақсадда келганини отага айтамиз…
Сафаргулнинг гапини Сейт илиб кетди:
– Ўша мажлисда Соғиндиққа сўз берамиз. У озгина гапириб, отани табриклайди…
Мен худди ишим битиб қолгандай қувониб кетдим. Асет ҳам жилмайиб қараб турди-да, сўради:
– Бу ақл кимдан чиқди?
Сейт имо билан Сафаргулни кўрсатди.
– Қойил! – деб юборди Асет. – Сафаргулга шон-шарафлар бўлсин!
Шовқин-суронни эшитиб, кампир эшикдан бошини тиқди:
– Нима бўлди, бўталоқларим?!
– Ҳеч нарса… Шундай, ўзимиз…
– Ваҳималаринг қурмасин-эй… – деб кампир ёқасига туфлади-да, яна иши билан бўлиб кетди. Ҳаммамиз шу қарорга келиб, ўрнимиздан турдик.
– Ова, айтгандай, Соғиндиқ эртага мажлисда Қалли отага гапирадиган гапини бир қоғозга ёзиб олсин, – деди Сафаргул. – Биргалашиб ёзсанглар ҳам бўлади.
– Бирпас ўйнаб келайлик, кейин. Соғиндиқнинг ўзи ҳам қотириб ташлайди. Шоир, – деди Асет. Мен бошимни сал эгиб жилмайиб қўйдим.
Кўчага чиқдик.
– Қаёққа борамиз? – деди Сейт.
– Соғиндиққа дарёни кўрсатмаймизми? – деди Бойтемир.
– Унча қизиқ эмас, нуқул муз-муз. Нимаси қизиқ
