сўнг давом этди: – Мабодо қизилтепалик бўлса, Ойдин Ҳожиевадан, Ашурали Жўрадан, Азиз Саиддан суриштириб билишингиз мумкин.
Темур номлари тилга олинган кишиларнинг бирортасини танимас, эшитмаган ҳам эди.
– Ойдин Ҳожиева қаерда ишлайдилар?
– Ишламайди, опа кексайиб қолган, уй бекаси. Азиз Саиднинг иш жойини аниқ айтолмайман, ўзини кам учратаман. Ашурали ака… Айтганча, икки кундан кейин Юнусободдаги “Баҳор” тўйхонасига боринг, Жаббор Раззоқ ош беряпти. Ашурали акани ўша ердан топасиз.
Темур Ҳалим Сайид билан у киши ёзган мақола ҳақида сўз очмоқчи эди, улгурмади – телефон гўшаги тақ этиб қўйилди.
Темур таклиф қилинмаган тўй ошига боришга мажбур бўлди. “Баҳор”га кираверишда тўй эгалари сафида турган ўрта ёшлардаги бир кишидан сўради.
– Ашурали Жўрами? У киши юқорида, кайвонилик у кишига топширилган, – деди нотаниш мезбон.
Иккинчи қаватдаги кенг-мўл зал бўсағасида ўрта бўй, дўмбоққина, оппоққина, дўпписи чеҳрасига ярашиб тушган киши чиройли табассум билан пешвоз чиқди Темурга. Темур ўзи истаб келган одамни топдим, деган хаёлда салом бериб, у кишига яқин борди, қўл етар жойга етганида, унинг ёнидаги қорамағиздан келган, мўйлабли, кўз қорачиғи тим қора киши ўзига чимирилиб қараётганини пайқади.
– Ҳа, ука, сизми, мени излаётган? – савол қотди у фавқулодда.
Темур ҳайрон бўлди, у излаб келганини қаердан билди бу киши?
Наҳотки, Ҳалим Сайид айтган бўлса? Ахир, Ҳалим ака Каттақўрғонга чақириб қолишди, ошга боролмайман, дегани аниқ эсида. У ҳолда…
– Аввал ош еб чиқасизми ёки танишиб оламизми? – деб сўради Ашур Жўра деганлари ҳамон Темурдан синовчан нигоҳини узмай.
– Ош учун келмадим, сиздан бир нарсани сўраб олсам кифоя, қайтаман.
– Ўзбекчилик бундай эмас-да, жўра. Қани, бери ўтинг. – У шундай деб чеккадаги бўш столлардан бирига Темурни чорлади. – Ҳали ошхўрлар ёпирилиб келишига пича бор. Ишни битирсак, битирақолайлик. Сиз асли қайси идорадан?
Темур шошиб қолди. У иш жойини тилга олишдан ийманаётган, қолаверса, қандай лавозимга расмийлаштирилганидан бехабар, нима деб айтади?!
– Беҳбудийга қизиқаман… Шунга сизни айтишганди.
Ашур Жўра бирдан енгил нафас олди. Рангига ранг кирди. Юзига табассум югурди.
– Шундай демайсизми! Офарин-ей! Қайси аскиячи тавсия қилди мени сизга? Чиндан ҳам, Беҳбудийни билади деб айтдими? Бу, одамларни тушуниб бўмай қолди-ей! Мен беҳбудийшунос бўлмасам, у кишини сув қилиб ичган, уни ортидан доктор, профессор бўлиб юрганлар қолиб, ким менга рўпара қилди, ука, сени?!
Темур муддаосини охиригача айтиб улгурмаганидан хижолат чекди.
– Мен, – деди фурсатдан фойдаланиб, – сиздан Беҳбудийни эмас, Раҳим Мақсудовни сўрамоқчи эдим.
– Раҳим Мақсудов? Қанақа Раҳим…
– Қизилтепалик ёзувчи.
– Юракни
