йўқдек ваҳима босди. У ғоят қийинчилик билан ўзини қўлга ола билди ва архивариус яна бир карра:
– Хўш, нега меникига келмадингиз? – деб сўраганида ўшанда, уйининг остонасида у билан рўй берган ҳамма нарсани гапириб беришга ўзини мажбурлади.
– Илтифотли жаноб Ансельм, – деди архивариус талаба ҳикоясини тугатганидан сўнг, – илтифотли жаноб Ансельм, сиз марҳамат қилиб тилга олган, саватида олма бўлган манжалақини жуда яхши биламан; бу қисмат махлуқи менга турли найрангбозликларини кўрсатади ва у мен хуш кўрадиган ташрифчиларни чўчитиш учун эшик болғачаси сифатида бронза ҳайкали тусига кирган бўлса, бунга тоқат қилиб бўлмайди. Муҳтарам Ансельм, эртага соат ўн иккида, марҳамат қилиб, бизникига келганда яна тишининг оқини кўрсатиш ва ғижирлатиш каби бирор нарсани кўрсангиз, марҳамат қилиб, унинг бурнига мана бу суюқликдан озгина сепсангиз, ҳаммаси жойида бўлади. Энди эса, илтифотли жаноб Ансельм – adieu. Бироз тезроқ юраман, шунинг учун сизни шаҳарга бирга қайтишга таклиф қилмаяпман. Эртага соат ўн иккида кўришгунча – adieu.
Архивариус талаба Ансельмга тилла-жигарранг тус суюқлик бўлган кичкина шишачани тутқизди ва шу қадар тез узоқлашдики, бу пайтдаги анчайин ғира-ширада водий томон одимлаётгандек эмас, балки парвоз қилаётгандек кўринарди. У Козельский боғи яқинига келганда кўтарилган шамол ҳавода ҳилпираётган кенг ёмғирпўшининг этакларини кериб юборди, шунинг учун архивариус орқасидан ҳайрат билан қараб қолган талаба Ансельм учун бу улкан қуш тез парвоз қилиш учун қанотларини ёяётгандек туюлди. Талаба Ансельм шу тарзда нигоҳини ним қоронғиликка қадар экан, тўсатдан оқ тукли калхат қағиллаб осмонга баланд кўтарилди ва Ансельм ҳали ҳам узоқлашаётган архивариус деб тусмол қилаётган йирик чайқалаётган гавда бевосита ана шу калхат эканлигини очиқ-равшан кўриб турганди, аммо у архивариус бирдан қаёққа ғойиб бўлганлигини тушунмаётганди. «Балким, унинг ўзи, жаноб архивариус Линдгорст, бутун борлиғи билан калхат бўлиб учиб кетгандир, – ўзига-ўзи деди талаба Ансельм, – чунки аввал алоҳида ғаройиб тушларимда кўрадиган ва бу ҳозир кундузги бедор ҳаётимга ўтган, олис афсонавий дунёнинг англаб бўлмайдиган сиймоларини яхши кўриб ва туйиб турибман ва улар мени ўйнатяпти. Лекин бўлгани бўлар! Лобар, азиз Серпентина, қалбимда яшаяпсан ва ўртаяпсан! Фақат сенгина юрагимни эзаётган чексиз уқубатларимга тасалли бера оласан. Оҳ! Қачон жозибадор кўзларингни кўра оламан, дилбарим, дилбарим Серпентина?..» Талаба Ансельм шундай бақир-чақир қиларди.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
