натоўп паліць:гашыш і марыхуану глытае:
экстазі і «колы»
Мільённы натоўп выпівае:
піва і колы
Мільён бляшанак
Натоўп гэта:
дзіка расхрыстанае мора
скапанае скокамі бурунаў
агонь лашчыць целы, абмытыя бензiнам
Натоўп гэта:
пена салодкай рызыкі
з выгнутаабцягнутай пачуццёвасцю
якая спрабуе лёс на смак
Натоўп гэта:
гульня зiхоткіх целаў
многанапеўная гаворка анархісцкай вясны
якая глытае паветра запоем
Натоўп ходзiць:
каменнымі валунамі
Натоўп хвошча:
уздоўж вуліц
Натоўп палохае:
шматтысячнасцю
Натоўп велічна рухае
сваю вялікую цеснату
Стотонныя грузавікі
Вязуць соценныя калектывы
Сто мужчын і жанчын
Белых, чорных і рудых
Каляровых, бліскучых і шумных
Стоватную музыку ў кожным
Абвалілася музыка з дынамікаў
Заклала вушы
Рэйв азануе паветра
Жалезны аркестр
Спеваў і грукату
Трэйлеры зверам
Прадзіраюцца скрозь натоўпы
Усё змяшалася і цешыцца
Зрывае плады шчасця
Ступае па асколках
Разбiтых шклянак кахання
Выцягвае за хвасты напевы
З глыбiнi сэрцаў
Твары, целы і гукі
Песні і танцы
Персаналii Босха —
Нагастыя рыбы
Птэрадактылi ў ботах
Латэнтныя «пэдэ»
Чэ Гевары малых галубятняў І толькі вочы
Жывуць асобна
Кожны кажа:
Я жадаю рабіць тое, што я жадаю рабіць!
Ты рабi тое, што жадаеш!
Мы жадаем рабіць тое, што мы робім!
Гэта не проста паход жыцця,
Гэта – яе ход!
Не
чапайце нас!
і не пытайце.
У
тэатры абсурду,
свая логіка
самі выправімся,
калі вырасцем.
Каханне палошчацца над Берлінам
Loveparade разліў па небе
Сваё здурнелае шчасце
Я не магу ўсё гэта вытрымаць
І хапаюся за аўтамат
Страляю ў кожны трэйлер
У кожнага кіроўцу
У кожнага ахоўніка
У мускулістых хлопцаў
У голагрудых дзяўчын
У тых, хто страляе побач
Пакуль адзін з іх не страляе
У мяне
Калі нарэшце канчаецца вада…
Найболей ярка берлінцы паказалі свой твар у прамежку паміж першай і другой сусветнымі войнамі. Дамо слова амерыканскаму рэжысёру, «стваральніку» Марлен Дытрых – Й. Штэрэнбергу: «Я патрапіў у Берлін увосень 1929 года. Слядоў сусветнай вайны ўжо не было відаць, але там і тут трапляліся прыметы, якія мелі разбуральны і непрыемны сэнс. Яны выявіліся пазней, у другую сусветную вайну, калі горад ператварыўся ў руіны і попел. З боку жыхароў было б неразумна забываць часы хаосу, голаду
