„Le Temps Modernes”, 1996, nr 589, s. 131–157; L. Jaume, Carl Schmitt, la politique de l’inimité, „Historia Constitutional”, na stronie historiaconstitutional.com, 2004, nr 5, s. 1–9; R. Baumert, Carl Schmitt contre le parlementarisme weimarien. Quatorze ans de rhétorique réactionnaire, „Revue Française de Science Politique”, 2008, nr 58, s. 5–37; O. Jouanjan, „Pensée de l’ordre concret” et ordre du discours „jurudique” nazi: sur Carl Schmitt, [w:] Y.Ch. Zarka (red.), Carl Schmitt, ou le mythe du politique, Paris 2009, s. 71–120; J.–P. Faye, Carl Schmitt, Göring et l’„Etat total”, [w:] Ibidem, s. 161–82. W literaturze polskiej podobnie K. Grzybowski, Dyktatura prezydenta Rzeszy. Studjum nad art. 48, ust. II Konstytucji Weimarskiej i rozwojem państwa autorytatywnego w Niemczech, Kraków 1934, s. 46–56, 62–64.
36
W kontekście akcesu do hitleryzmu kwestię żydowską u C. Schmitta analizują szczególnie: R. Gross, Carl Schmitt und die Juden: Eine deutsche Rechtslehre, Frankfurt a. Main 2000; T. Storme, Carl Schmitt et le marcionisme. L’impossibilité théologico–politique d’un oecuménisme judéo–chrétien?, Paris 2008.
37
Np. P. Noack, Carl Schmitt, op.cit., s. 187n.; D. Blasius, Carl Schmitt. Preußischer Staatsrat in Hitlers Reich, Göttingen 2001, s. 78n.; R. Mehring, Carl Schmitt zur Einführung, Hamburg 2006, s. 56–86. W literaturze polskiej pogląd ten podzielają R. Skarzyński, Carl Schmitt i współczesny konserwatyzm europejski, „Archiwum Historii Myśli Politycznej”, 1991, t. I, s. 44; M.A. Cichocki, Ciągłość i zmiana. Czy konserwatyzm może nie być rewolucyjny?, Warszawa 1999, s. 176.
38
Tezy takie w literaturze głoszą m.in.: J. Weiss, Conservatism in Europe 1770–1945, London 1977, s. 150–173; T. Rohkrämer, A single communal Faith? The German Right from Conservatism to National Socialism, Oxford 2007, s. 188–258.
39
E. Jędrzejewski, Koncepcja władzy państwowej w Niemczech hitlerowskich, „Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi”, 1977, t. III, s. 136–138; M. Maciejewski, Ruch i ideologia narodowych socjalistów w Republice Weimarskiej, Wrocław 1985, s. 262–264.
40
Problem ten podkreśla wielokrotnie najwybitniejszy polski schmittolog R. Skarzyński, Carl Schmitt…, s. 46–59; Carl Schmitt – ideolog i polityk, [w:] Idem (red.), Carl Schmitt i współczesna myśl polityczna, Warszawa 1996, s. 39–56; Konserwatyzm, op.cit. s. 243–249; W poszukiwaniu istoty polityki i tego, co polityczne. Tomasz Mann, Max Weber, Carl Schmitt i Hannah Arendt pomiędzy emocjami, marzeniami i poczuciem rzeczywistości, „Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi”, 2010, t. XXXII, s. 20–21. W polskiej literaturze także B. Szlachta, Konserwatyzm. Z dziejów tradycji myślenia o polityce, Kraków–Warszawa 1998, s. 131–133.
41
Na przykładzie Hiszpanii F. Franco zob. np. L. Sánchez Agesta, Principios de Teoria Política, Madrid 1967, s. 91–94; P.C. González Cuevas, El pensamiento político de la derecha española en el siglo XX. De la crisis de la Restauración al Estado de partidos (1898–2000), Madrid 2005, s. 174–177. Na temat Austrii E. Dollfussa np. B. Galletto, Vita di Dollfuss, Roma 1935, s. 109–114; E. Voegelin, The Authoritarian State. An Essay on the Problem of the Austrian State, [w:] Idem, The Collected Works, T. IV, Columbia 1989–2008, s. 250–252; R. Kochnowski, Państwo stanowe czy dyktatura proletariatu? Geneza upadku austriackiej demokracji w latach 1927–1934, Kraków 2012, s. 154–155. Na temat Słowacji ks. J. Tiso zob. F. d’Orcival, Le Danube était noir. La cause de la Slovaquie indépendante, Paris 1968, s. 200–202; B. Bekier, Naród i religia w Państwie Słowackim w latach 1939–1945, Wa
1
J.–W. Müller,
2
H. Rumpf,
3
Ch. Lindner,
4
B. Willms,
5
Cyt. za: H. Quaritsch,
6
F. Neumann,
7
A. Laufs,
8
J.–F. Kervégan,
9
H. Blumenberg,
10
H. Lübbe,
11
P.E. Gottfried,
12
J.M. Beneyto,
