Tłumaczenie pisemne na język polski. Zofia Kozłowska

Скачать книгу

style="font-size:15px;">      i tłumaczenie:

      wolą pracować na stanowiskach wymagających wysokich kwalifikacji.

      Jest to przedstawienie sytuacji z przeciwnej strony. Treść nie zmieniła się w zasadniczy sposób, natomiast został podkreślony – zamiast wydźwięku negatywnego – aspekt pozytywny opisywanej sytuacji. Inna rzecz, czy jest to zmiana w pełni uprawniona. Stosowaniu takiego rodzaju transformacji powinna zawsze towarzyszyć dogłębna analiza tekstu oryginalnego i jego przesłania.

      Transformacje składniowe. Podział. Najczęściej stosowaną transformacją składniową jest podział bardziej złożonych struktur – zdań złożonych lub obciążonych rozbudowanymi pobocznymi częściami zdania (w rosyjskim najczęściej są to przydawki wyrażone imiesłowami wraz z dopełnieniami lub okolicznikami) – na zdania pojedyncze. Ułatwia to czytelnikowi śledzenie toku wywodu. Zazwyczaj temu zabiegowi towarzyszy nieznaczne poszerzenie (amplifikacja – zob. s. 76) tekstu, jednak bilans korzyści jest zdecydowanie pozytywny.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Wystarczy wymienić tomy pokonferencyjne (publikowane np. po sympozjach ILS z lat 1972–2001), np.: Przyczynki (1993), Języki specjalistyczne (1994), Język rodzimy a język obcy (2001), Teoria i dydaktyka przekładu (2003); czasopisma „Lingua legis”, „Przekładaniec”; serie Między oryginałem a przekładem, biuletyny TEPIS, STP itp.

      2

      Nazwa wylansowana przez prof. Franciszka Gruczę, obecnie wypierana przez nazwę przekładoznawstwo, zob. chociażby tytuły publikacji z tej dziedziny: Współczesne teorie przekładu (2009), Mała encyklopedia przekładoznawstwa (2000) i Nowa encyklopedia przekładoznawstwa autorstwa U. Dąmbskiej-Prokop (2010). Chyba ostatni raz nazwa translatoryka pojawiła się w 2009 r, w tytule tomu 50 lat polskiej translatoryki (2009), red. K. Hejwowski, A. Szczęsny, U. Topczewska. Inne nazwy – traduktologia, translatologia, teoria przekładu – są używane środowiskowo.

      3

      Alicja Pisarska i Teresa Tomaszkiewicz (1998: 78) tłumaczeniem nazywają „całość operacji, które pozwalają na przekazanie w języku A tekstu sformułowanego w innym języku”.

      4

      Polecamy już opracowane spisy bibliograficzne, zob. np. Polska bibliografia przekładoznawcza (przekład pisemny) w: Piotrowska (2007: 184–196).

      5

      Wtręty w pierwszej osobie liczby pojedynczej (pamiętam, miałam, zdarzało mi się…) pochodzą od Z.K.

      6

      Zob. więcej na ten temat w podrozdziale Kompetencja społeczna, czyli postawa tłumacza, s. 34–37.

      7

      Więcej o etyce zawodowej tłumacza ustnego (m.in. o przestrzeganiu zasad wierności, odpowiedzialności, normie dyskrecji, dążeniu do kompletności i zrozumiałości, normie neutralności, subiektywnych wyborach tłumacza, odmowie politykom, budowaniu mostów) w: Tryuk (2012).

      8

      Oto niektóre z nich: Wolańska i in. (2009), Kamień (2015), Maćkiewicz (1999, 2010), Oliver (1999), Osuchowska (2005), Wolański (2008).

      9

      Więcej piszemy na ten temat w podrozdziale Zasady tłumaczenia, a także w podrozdziale Techniki tłumaczenia, pod hasłem Kalka.

      10

      W Tezaurusie terminologii translatorycznej (1998) uwzględniono 11 typów kompetencji.

      11

      Por.: „Trzeba też wyraźnie powiedzieć, że tłumaczenie nigdy nie będzie zajęciem dla wszystkich” (Hejwowski 2004: 162).

      12

      Niektórzy badacze, np. Dorothy A. Kelly (2002, za Albin 2012), ujmują ją kompleksowo jako kompetencję komunikacyjną i tekstową w dwóch językach i dwóch kulturach.

      13

      Autorytatywnym źródłem jest z pewnością Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN (2012).

      14

      Franciszek Grucza (1981: 19) podkreśla, że tylko niektóre osoby bilingwalne mają sprawność translatorską, która jest wprawdzie uwarunkowana przez sprawności językowe mówcy-słuchacza, lecz nie wynika z nich automatycznie (choć owe sprawności językowe są warunkiem koniecznym).

      15

      Karolina Stefaniak (2008: 216) postuluje stosowanie terminu kompetencja tłumaczeniowa (kompetencja – w liczbie pojedynczej) tylko w odniesieniu do tego najwęższego ujęcia. Pozostałe kompetencje (termin w liczbie mnogiej) to wiedza oraz umiejętności innego typu.

      16

      Monaster – klasztor Kościoła wschodniego; monastyr – p. monaster (SJP).

      17

      W tłumaczeniu Włodzimierza Słobodnika fragment wiersza Pasternaka (O tych wierszach) brzmiał:

      Powiedzcie mi, moi najmilsi,

      Jakie na dworze tysiąclecie?

      18

Скачать книгу