tej pory trzymane na wodzy przez małpią nadzieję.
– Chcę zobaczyć dzieci – wykrztusiłem przez łzy. – Przynieś je do mnie, do diabła.
– Biotów nie ma na pokładzie.
– Gdzie są?
– Ożywienie nie zakończyło się sukcesem, zostały więc zwolnione.
– Więc je wyrzuciłeś? Ale dlaczego?
– Odpady mają zostać wyrzucone.
– Gdzie są teraz?
– Niewiadome.
– Co to znaczy „niewiadome”!? – krzyknąłem do ścian, tych doprowadzających do wściekłości zimnych ścian. – Gdzie je wyrzuciłeś?
– Zostały wyrzucone na krótko przed początkiem bitwy.
– A więc w przestrzeni! Wyrzuciłeś je w przestrzeń! Czy teraz gdzieś orbitują? Gdzie są ich ciała?
– Ostrzeżenie: twierdzenie przewidujące. Przekazane dane są przybliżone: odpady weszły na orbitę malejącą. Z wysokim prawdopodobieństwem weszły już w atmosferę planety.
– Odpady? A więc spaliły się w atmosferze?
– Prawdopodobieństwo przekracza dziewięćdziesiąt dziewięć procent.
– Nie mogę ich nawet pogrzebać – szepnąłem.
Sandra zaczęła coś mówić, ale to mnie nie obchodziło. Nie słuchałem jej, nawet na nią nie patrzyłem. Otworzyłem puszkę piwa, taczającą się tu i tam po pokładzie, wypiłem ją duszkiem. Piana rozprysnęła się na wszystkie strony, piwo było ciepłe i smakowało obrzydliwie, ale to mi w ogóle nie przeszkadzało. A potem upadłem na kolana i zwymiotowałem.
– Chciałeś odpadów, to je masz – powiedziałem, rzuciłem się na swoją starą kanapę i wydałem kolejny rozkaz: – Zabierz mnie nad moją farmę.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
