dziecku, zacznie się krztusić i kaszleć. Kiedy zapaliliśmy pierwszego papierosa, zaciągnięcie się dymem przyprawiło nas o kaszel, a jeśli zaciągnęliśmy się więcej razy, to zakręciło nam się w głowie i dostaliśmy mdłości. Organizm mówił nam: NIE ZATRUWAJ MNIE. To często ważny moment, w którym rozstrzyga się, czy zostaniemy palaczami. Nieprawdą jest bowiem, że palaczami stają się ludzie słabi czy też bez charakteru. Ci, których zniechęcił smak pierwszego papierosa, to szczęściarze. Ich płuca źle radziły sobie z dymem i to ich uratowało. Albo też nie byli wewnętrznie przygotowani, by rozpocząć proces nauki wdychania dymu bez kaszlu. Ta sprawa wydaje mi się najtragiczniejszą częścią problemu. Wiele nas to kosztowało, by nauczyć się palić, i właśnie dlatego nastolatkom tak trudno się zatrzymać. Ponieważ papierosy wciąż jeszcze im nie smakują, wierzą oni, że mogą z tym skończyć w każdej chwili. Dlaczego nie chcą skorzystać z naszego doświadczenia? Ale dlaczego my nie korzystaliśmy z doświadczenia naszych rodziców?
Wielu palaczom się wydaje, że lubią smak i zapach dymu. To także iluzja. Ćwicząc palenie, w rzeczywistości uczymy swój organizm nie zwracać uwagi na odstręczający smak i zapach, po to byśmy mogli przyjąć swoją „działkę” narkotyku, jak ktoś uzależniony od heroiny, kto jest szczęśliwy, gdy robi sobie zastrzyk. Przy uzależnieniu od heroiny objawy głodu są o wiele silniejsze, a to, co naprawdę lubi narkoman, to rytuał związany z uśmierzaniem tego głodu.
Palacz uczy własny organizm, by nie odrzucał smaku i zapachu tytoniowego dymu, w ten sposób nic nie będzie przeszkadzało w zażywaniu „działki”. Spytajmy palacza, któremu smakują papierosy, czy z braku ulubionej marki sięgnąłby po inną, której nie lubi, czy raczej zrezygnował z palenia. Nie zrezygnowałby w żadnym razie. Z braku tytoniu palacz sięgnie nawet po stary siennik, i nie jest ważne, czy przerzuci się na skręty, czy na papierosy mentolowe, na cygara czy na fajkę. Na początku smak wyda mu się okropny, ale wkrótce go polubi. Będzie próbował palić, nawet mając anginę, grypę, bronchit lub zapalenie płuc.
Przyjemność nie ma z tym nic wspólnego. Gdyby miała, nikt nie zapaliłby drugiego papierosa. Tysiące byłych palaczy są uzależnione od ohydnej nikotynowej gumy do żucia, którą zapisał im lekarz, i też twierdzą, że im smakuje.
Podczas konsultacji w mojej klinice niektórzy palacze są wstrząśnięci, gdy zdadzą sobie sprawę, że uzależnili się od narkotyku. Obawiają się, że tym trudniej będzie im wyjść z nałogu. Jest to jednak dobra wiadomość z następujących dwóch powodów:
1. Wielu z nas nie przestaje palić dlatego, że choć szkodliwe skutki przeważają nad korzyściami, wierzymy, że papierosy mają w sobie coś, co naprawdę sprawia nam przyjemność lub daje oparcie. Obawiamy się, że po rzuceniu palenia powstanie w tym miejscu pustka, że utracimy w naszym życiu coś ważnego. To złudzenie. Papierosy nie dają nam nic; raczej coś odbierają, by chwilami nam to przywracać. Tak tworzy się iluzja. Wyjaśnię to obszerniej w jednym z następnych rozdziałów.
2. Chociaż to najmocniejszy narkotyk świata ze względu na szybkość, z jaką uzależnia, samo uzależnienie nigdy nie jest głębokie. Ponieważ ten narkotyk działa tak szybko, po trzech tygodniach organizm zdąży usunąć 99% obecnej w nim nikotyny. Faktyczne objawy abstynencyjne są tak łagodne, że większość byłych palaczy nawet nie zdawała sobie sprawy, że kiedykolwiek je odczuwali.
Można więc zapytać, dlaczego dla tylu palaczy odstawienie papierosów jest tak trudne, że torturują się miesiącami, a potem przez resztę życia od czasu do czasu ogarnia ich przemożna chęć zapalenia. Odpowiedzi należy szukać w praniu mózgu, jakiemu jesteśmy od dziecka poddawani – to druga z przyczyn skłaniających nas do palenia. Z chemicznym uzależnieniem łatwo można sobie poradzić.
Większość palaczy potrafi przespać całą noc bez papierosa. Objawy głodu są za słabe, by ich obudzić. Wielu wstaje z łóżka przed zapaleniem pierwszego papierosa; wielu najpierw zje śniadanie; wielu zapali dopiero w pracy. Potrafią wytrzymać dziesięć godzin głodu nikotynowego bez problemu, ale gdyby mieli nie palić dziesięć godzin w ciągu dnia, wpadliby w rozpacz.
W ostatnich latach wielu palaczy powstrzymuje się od palenia w samochodzie, zwłaszcza świeżo kupionym. Wielu chodzi do teatrów, supermarketów, kościołów itd., godząc się na wymuszoną abstynencję. Nawet w metrze nie było nigdy zamieszek związanych z zakazem palenia. Palacze są niemal wdzięczni, kiedy ktoś lub coś narzuca im przerwę w paleniu.
Obecnie wielu palaczy odruchowo powstrzymuje się od palenia w domu niepalących znajomych lub w ich towarzystwie, co sprawia im jedynie niewielki dyskomfort. W rzeczywistości większość palaczy miewa więc w ciągu dnia krótsze lub dłuższe okresy powstrzymywania od palenia bez specjalnych wyrzeczeń. Nawet w moim ciężkim przypadku możliwe było spędzenie uroczego wieczoru bez jednego papierosa. W późnym okresie rozwoju nałogu wręcz oczekiwałem wieczoru, bo przynosił mi ulgę po całym dniu podduszania samego siebie (czy to nie śmieszne?).
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
